ประกาศรางวัลกิจคลับตอนความรักของพี่หิม

#1 | `04รอ09 | 2 ม.ค. 58 19:54 น.

jhjgfjghjghkjkhjkjjdgjhkhk   ❝ ผู้ชนะคือ คยูฮยอน - คริส❞
ปาฏิหารย์ความรักของพี่หิม
กาลครั้ง หนึ่งนาน มามากแล้ว
ผมก็แจว เรือใบ ผ่านไปเห็น
ปาฏิหารย์ ความรัก คืนเดือนเพ็ญ
ได้กลิ่นเหม็น น้ำเน่า ลอยตามลม
มีอยู่ว่า วันหนึ่ง เจอพี่หิม
นั่งตีขิม บนเรือ ดูสุขสม
บรรเลงเพลง ไพเราะ เพราะน่าชม
เจือรสขม ระทม ทุกข์ปนมา
ปลายทางเรือ นั้นคือ ฝรั่งเศส
แต่เด็กเปรต มีปีก ดั่งปักษา
รำไทเก๊ก ขวางเรือ เพื่อมาพา
ตัวสีกา หน้าหวาน ไปเป็นเมีย
แล้วอยู่อยู่ ในเรือ ไฟเจือกดับ
ผิวลำหับ ยังสว่าง กว่าตอนเนี้ย
มองไม่เห็น จึงสุ่มจับ สักคนเสีย
ได้เป็นเมีย เมื่อไหร่ ค่อยว่ากัน
ด้านพี่หิม ตกใจ ใครมาจับ
หน้าอย่างกับ ไ.อ้เงาะ เหาะอย่างมันส์
เมื่อมาถึง พาลงไป ณ ที่นั้น
คือดวงจันทร์ ไม่เคย ห่างไกลเรา
ยามแสงไฟ ส่องมา ทำให้เห็น
หมวยลำเค็ญ คนนี้ ตัวเท่าเสา
เด็กเปรตว่า ทรามเชย ทำข้าเมา
หลงรักเจ้า ทันที ยามสบตา
ดูไรขน หนาหนา ของเจ้าสิ
กลิ่นกะปิ ตามตัว กัลยา
ทำเอาข้า คนนี้ อยากรักษา
เก็บแก้วตา เอาไว้ ใช้ขมเหง
แต่เจ้ากลับ จ้องข้า ไม่หวั่นเกรง
อุ้ยตัวเอง เค้าเขินใจ เต้นเป็นเพลง
เตงไรพ่อ เป็นระนาด เหรอวะเอ็ง
น้องคนเก่ง เถียงทันที หลังได้ยิน
ข้าคิดพา ไปแว๊กซ์ขน ทำโทษพลัน
คิดดังนั้น ตัวพี่ จึงพาบิน
โฉบไปมา ลั้ลลา ผ่านโขดหิน
เปรอะเศษดิน โรงเรียนวัด ป่าบ้านทุย
อากาศติด ลบสิบ สามองศา
แต่พี่อยาก จะพา คนสวยลุย
ถึงจะหนาว จนหน้า เริ่มจะมุ่ย
แก้มจะยุ้ย ยังไง จะทนไป
ฝั่งพี่หิม น้ำตา เริ่มจะปริ่ม
อีสลิ่ม กูหนาว เข้าใจไหม
ร้องวอนขอ ให้มึ.ง ปล่อยกูไป
กรรมอันใด ต้องมาเจอ เฒ่าหัวงู
อย่าคิดว่า ข้าจะ ไม่รับรู้
แอพควรคู่ สามหกศูนย์ เปลี่ยนหน้าปลิง
แสร้งทำตัว วัยละอ่อน ซ่อนวัยจริง
ไปแด.กขิง แล้วปลง เถิดคนป่า
ก่อนพี่หิม จะเอื้อนเอ่ย ออกมาอีก
ก็หุบปีก ร่อนลง กลางสงขลา
พากันวิ่ง ด้วยสองขา บนท้องนา
มีความสุข กันทั่วหน้า แฮปปี้เอนด์
พอเถิดเธอ เรื่องนี้ ควรจบนัก
อย่ามาทัก ให้รำ อีกเลยหนา
อยากจะหนี ไปดู อิโบล่า
โอ้ยอิบ้า ลองฟังสิ่ง ที่ฉันเป็น
จะออกเล ไปมาก กว่านี้ไหม
เป็นอันใด ความรัก ของหนุ่มสาว
แม้เรื่องราว จะจบ แบบเมาเมา
ก็อย่าเศร้า ไปฉลอง คริสต์มาสเอย

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ผู้เล่นท่านอื่นขอบคุณที่มาร่วมสนุกและให้ความร่วมมือกับพี่หิม แจ็ค และเทามาตลอดครับผม อยู่กามด้วยกันนานๆนะครับ ยิ้ม. ไอที่มัน**อะครับก็เดาๆกันไปนะครับพวกแด.ก  ไ.อ้  เหี้.ย หยาบสารพัดไก่กาเมซบอยทำไมเป็นคนแบบนี้ครับตอบ

jhjgfjghjghkjkhjkjjdgjhkjkkhgkkghkhk ❝ แบคฮยอน - ซีวอน ❞


ในค่ำคืนวันคริสต์มาสอีฟที่แสนจะเงียบสงัดมีหิมะตกโปรยปรายลงมาอย่างสวยงาม ได้มีชายรูปร่างหน้าตาดีมากๆคนหนึ่ง เค้าคนนั้นกำลังนั่งมองหิมะที่ตกโปรยปรายอยู่บนม้านั่งสีชมพูนีออนริมน้ำตกไนแองเจอร่า ชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นมีชื่อว่า พี่หิม พี่หิมเป็นบุคคลผู้เคราะห์ร้ายที่ดันไปติดเชื้อไวรัสชนิดรุนแรงที่สามารถคร่าชีวิตคนไปได้มากมายอย่างเชื้ออีโบลาเข้าเพราะดันเกิดอารมณ์ดีเกินขนาดจนไปเอาที่แว็กซ์ขนยี่ห้อหมาตายควายตะลึงอึ่งอ่างร้องอ้าส์มาแว็กซ์ขนตาที่หนาเกือบๆเท่าหนังหน้าของแบคแมซ ในขณะที่กำลังนั่งชมนกชมไม้อยู่พี่หิมก็เกิดอาการคันตูดขึ้นมายิบๆ พี่หิมที่เกิดอาการคันตูดสุดๆแต่ไม่มีแรงเอื้อมมือไปเกาจนต้องเอาตูดไถถูไปกับม้านั่งสีชมพูนีออนจนสีของม้านั่งถลอกติดกางเกงของพี่หิมมา ด้วยความที่ส่วนตัวแล้วพี่หิมแอบกรี๊ดสีชมพูนีออนอยู่เบาๆทำให้พี่หิมพอใจกางเกงสีใหม่มากๆจนถอดกางเกงออกแล้วใส่กางเกงกลับข้าง ให้ข้างที่ติดสีมาอยู่ด้านหน้าแทน ในขณะที่พี่หิมกำลังเปลี่ยนกางเกงอยู่นั้นพี่หิมไม่รู้ตัวเลยว่า....มีเฒ่าหัวงูหื่นกามนามทั่ปแอบซุ่มดูพี่หิมเปลี่ยนกางเกงอยู่ในดงทุเรียน ด้วยความเซ็กซี่ขี้เปียกของพี่หิมนั้นไปกระทืบตาเฒ่าหัวงูทั่ปอย่างจัง!! เฒ่าหัวงูทั่ปจึงลากพี่หิมเข้ามาในดงทุเรียนและเริ่มใช้กำลังถอดกางเกงของพี่หิมออกด้วยความหื่นกระหาย พี่หิมที่รู้ว่าไม่รอดแน่แท้แล้วก็เลยหลับตาสมยอม(?)ไป หลังจากที่เฒ่าหัวงูทั่ปถอดกางเกงสีชมพูนีออนของพี่หิมเสร็จแล้ว เฒ่าหัวงูทั่ปก็จัดการเอากางเกงสีชมพูนีออนของพี่หิมไปละเลงกับดินโป่งสีทองประกายกลิตเตอร์ข้างๆกองอึหอยเชอร์รี่ใต้ต้นสตอ พอกางเกงของพี่หิมสีสวยได้ที่แล้วเฒ่าหัวงูทั่ปก็จัดการนำกางเกงที่ปล้นมาจากพี่หิมมาทำเป็นแมซก์ปิดปาก ส่วนพี่หิมที่นอนหลับตาอย่างหล่อเหลาอยู่นั้น เฒ่าหัวงูทั่ปผู้**มโหดได้จัดการโยนพี่หิมลงไปในน้ำตกไนแองเจอร่า ทันทีที่ร่างของพี่หิมตกลงไปในน้ำตกไนแองเจอร่าก็ได้เกิดปาฏิหารย์ขึ้น!! น้ำตกสีใสที่เคยสวยงดงาม สัตว์น้ำมากมายที่อยู่อย่างอุดมสมบูรณ์ พอร่างของพี่หิมตกลงไปจากน้ำสีสวยก็กลายเป็นน้ำสีม่วงทึบ สัตว์น้ำที่เคยอุดมสมบูรณ์ก็พากันล้มตาย เน่าอืดลอยขึ้นมาเต็มไปหมด เพราะเหตุนี้ทำให้พี่หิมสามารถรอดชีวิตและว่ายน้ำมาขึ้นฝั่งที่นาเกลือซาฮาร่า ที่ที่ซึ่งอุดมสมบูรณ์เป็นอย่างมากและยังมีอากาศติดลบสิบสามองศาอยู่ตลอดเวลา! พี่หิมสุดหล่อผู้ไร้ซึ่งกางเกงเดินตามทางไปเรื่อยๆ จนไปพบกับกลุ่มเงาะป่าซาไกที่กำลังเล่นรันนิ่งแมนอยู่ พี่หิมดีใจมากวิ่งเข้าไปขอร่วมวงด้วยอย่างเริงร่า แต่จู่ๆกลุ่มเงาะป่าที่กำลังเล่นรันนิ่งแมน(วิ่งไล่จับ)อย่างสนุกสนานก็หยุดเล่นกระทันหัน กลุ่มเงาะป่าหันมารำไทเก๊กใส่พี่หิม พี่หิมสุดหล่อก็ดีใจคิดว่าเป็นนิมิตหมายอันดีจึงนั่งปรบมือโยกหัวตามอย่างสนุกสนาน ทันทีที่รำไทเก๊กจบกลุ่มเงาะป่าก็ช่วยกันแบกพี่หิมไปทิ้งลงแกรนด์แคนยอนอย่างแข็งขันพร้อมทั้งใส่สมุนไพรและเครื่องปรุงลงไป พี่หิมที่รู้ว่าคงต้องโดนอีกแล้วก็ยอมรับชะตากรรมอย่างสิ้นหวัง ในขณะที่พี่หิมกำลังรอโดนกินอยู่นั้น!! ก็ได้มีหญิงสาวหน้าตาน่ารัก ผมยาวสีบลอนด์ทองในชุดนักเรียนญี่ปุ่นน่ารัก มายืนจังก้าอยู่ที่ริมตะลิ่งพร้อมทั้งตะโกนเสียงดังก้องว่า ตัวแทนแห่งดวงจันทร์จะลงทัณฑ์เจ้าเอง!!! พี่หิมเริ่มมีความหวังอีกครั้ง หลังจากที่สาวน้อยผมบลอนด์น่ารักคนนั้นได้ช่วยพี่หิมขึ้นมาจากแกรนด์แบงค์และช่วยให้เงาะป่ามีอาหารกินด้วยการนำเงาะกระป๋องให้กลุ่มเงาะป่าเก็บไว้กินหลายหมื่นกระป๋อง ทันทีที่พี่หิมได้รับการช่วยเหลือจากสาวน้อยจนได้กลับบ้าน พี่หิมก็รู้สึกว่าตัวเองมีความรัก "ฮ้าาา ฉันรักนายจังเงาะป่าาาา" ผั้วะะะะ ทั่ปฟาดฝ่ามือลงไปเต็มหัวของหิมพร้อมถามว่า "เพ้อไร **หิม!?" "จิ๊ อย่ามาทักให้รำได้ป่ะทั่ป นี่คิดเรื่องแฟนคนแรกอยู่ น่ามคานเอ้าะ" "เอ็งเรียกมันว่าไร?" "เรียกเตงไง น่ารักจะตายยยยย เตงงงกินก๊าวยางงงง เก๊าระเตงนร๊จิ๊บิ๊ อิสอิส>.<" "เตงไรพ่อเป็นระนาดเหรอ? ห้ะ!?" ภาพที่สองคนนี้เถียงกันที่มุมห้องเป็นภาพที่ชินตามากสำหรับเด็กนักเรียนโรงเรียนวัดฝรั่งเศส ห้องพิเศษดวงจันทร์ไม่เคยห่างไกล และนี่คือทั้งหมดของมนต์รักป่าบ้านทุย ทุย ทุย ทุยยยยยย


jhjgfjghjghkjkhjkjjdgjhkjkkhgkkghkhk ❝ แจ็คสัน - เทา ❞

ในคืนวัน"คริสต์มาส"ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ไข่เหี่ยวนามว่าหิมหรือที่ทุกคนเรียก"พี่หิม"คนเจี๊ยวเล็กยืนหนาวไข่สั่นเพราะด้วย"อากาศติดลบ13 องศา"ของประไทย คืนนี้เขากำลังเฝ้ารอ"ปาฏิหารย์ " ที่จะเกิดขึ้นกับเขาในคืนวันคริสต์มาสของทุกปี อย่างปีที่ผ่านมามันเกิดเรื่องราวที่ไม่น่าเชื่อกันตัวเค้าเลย
วันนี้ผมมารอปาฏิหารย์หล่ะครับ มันกำลังจะเกิดขึ้นกับผมหล่ะ ผมเดินชนเข้ากับคนคนหนึ่ง**สวยชิบผายเลย** ผมกล่าวขอโทษเธอ
"ขอโทษนะครับคนสวยผมเดินไม่ดูเลย"ผมพูดอย่างเขินๆ
"ไม่เป็นไรหรอกคะอยากให้ชนอยู่เหมือนกันฉันชื่อ'อีโบร่า'นะคะ " อีโบพูด
"ผมชื่อพี่หิมนะครับเราไปเดินเล่นกันไหม"ผมชวนเธออย่างเขิน
"ก็ดีนะคะกำลัง**เลย เอ้ยเหงาคะ อีโบร่าอยากไปที่เปลี่ยวตรงนู้นอะคะไปเดินเล่นกันนะ"เธอชี้ให้ผมดูพลางเดินจูงมือผมไปตรงนั้นระหว่างทางที่เดินผมเงยหน้ามองดวงจันทร์ "ดวงจันทร์ไม่เคยห่างไกล"จากผมเลยผมยังคงคิดถึง "ความรัก"ครั้งแรกของผมตอนนั้นคืนวันคริสต์มาสเมื่อสามปีก่อนตอนผมอยู่ที่ประเทศ"ฝรั่งเศส" เรียนอยู่ที่"โรงเรียนวัดป่าบ้านทุย" ผมนั่ง"แว็กซ์ขน"ในหอพักของผม ผมอยู่กับรูมเมทครับมันชื่อ "เฮียท็อป"
"ไอหิมกุมีอะไรจะบอกมึ.งหล่ะ" เฮียท็อปพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
" 'อย่ามาทักให้รำ'มึ.งมีไรวะ"ผมพูด
"กุอยาก**'เงาะ' ล้อเล่นนน คือมีไรจะสารรูป เอ้ยภาพคือกุ กุ...กุแอบชอบมึ.งมานานทุกครั้งที่กูมองมึ.งแล้วก็กะอยากจะปรี้" ไอท็อปพูดไฟแลบจนผมฟังแทบไม่ทันผมอึ่งกับประโยคที่มันพูดแต่ผมกะพอจะดูออกว่ามันแอบชอบผมแต่ไม่อยากพูดอะไร กลัวมันจะไม่เป็นอย่างที่ผมคิดความจริงผมกะชอบมันหน่อยๆนะ
"ชอบกุหรองั้นคบกันไหมกุเริ่มเบื่อพวก'เฒ่าหัวงู'ที่มาตามจีบก็มึ.งจะได้ช่วยกันมันออกไป"ผมพูด
"คบดิวะคบหิมกุรักมึ.งนะ เตงครับเค้ารักเตงนะ" ไอท็อปพูดหน้าลื่น
"เตงไรพ่อเป็นระนาดไง "ผมว่ามันแก้เขินหล่
"พ่อไม่ได้เป็นระนาดนะพ่อท็อปเป็นนอังกะลุงงงง ถรุ่ยย" ไอท็อปเล่นมุกส้นตี.นกับผมอีกหล่ะมันสวมกอดผมเรามองตากันและจูบกันจนเราได้กันตื่นเช้ามาผมไม่เห็นมันบนเตียงอีกมีแค่จดหมายบอกผมว่าจะต้องรีบกลับไทยขอโทษที่ทิ้งไปไม่ได้บอก และตอนนี้ผมก็มาอยู่ที่ไทยหล่ะมาอยู่เพราะมาตามหามันคิดหล่ะกะเศร้าหรรมหดได้กันแค่ครั้งเดียวเองผมยังไม่หาย**เลย ล้อเล่นครับๆ ผมคิดถึงมัน ผมสะดุ้งหลุดจากความคิดของตัวเองเมื่อน้องอีโบร่าพาผมมาถึงที่เปลี่ยว
"พี่หิมเป็นไรคะดูเหม่อ"อีโบร่าทักขึ้น
"เปล่าหรอกครับไม่มีไร"ผมยิ้มและตอบออกไปน้องอีโบร่าเธอกะเริ่มเล้าโลมผมผมกำลังเคลิ้มเธอช่วยผมโม้กหล่ะ สักพักผมได้ยินเสียงครางที่ไม่ใช่เสียงผมและน้องอีโบร่ามันมาจากดงหญ้าข้างๆเรา
"อ๊า...พี่ท็อป..ไม่ไหวหล่ะคะ พี่กะสุดหล่ะครับอ๊า..ซี้ด"จบประโยคนั้นคนที่ชื่อท็อปก็ลุกขึ้นมาจากดงหญ้าและรูดซิปกางเกงจัดเสื้อให้เข้าที่ ท็อปคนนั้นคนที่ผมตามหา ผมตะโกนเรียกมันพร้อมกะครางเสียวที่น้องอีโบร่าโม้กให้
"ซี้ด....ไอท็อป...มึ.งทิ้งกุทำไม."ไอท็อปสะดุ้งตกใจเมื่อผมเรียกมันมองผมและยิ้มวิ่งเข้ามาหาผม
"หิมกุคิดถึง**มากเลยมึ.งมาอยู่นี้ได้ไง**แล้วอีห้านี่ใครวะ"ไอท็อปชี้น้องอีโบร่าที่กำลังโม้กให้ผมอยู่
"ก็คิดถึงมึ.งเหมือนกันน้องนี่กุเจอมะกี้มึ.งสามพีไหม"ผมพูดชวนมันเราสามคนเลยจัดสามพีไปและนี่หล่ะครับคือปาฏิหารย์วันคริสต์มาสปีนี้ ผมได้เจอรักครั้งแรกของผมอีกครั้ง


jhjgfjghjghkjkhjkjjdgjhkjkkhgkkghkhk ❝ อันแจ - ทงเฮ ❞

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วนานน๊านนานนานแสนนานนาน
โคตรนานนานจนไดโนเสาร์สูญพันธุ์ มีชายรูปไม่ค่อยงาม
คนหนึ่งชื่อ"บักหิม" มีลักษณะเป็นเฒ่าหัวงู ติดเชื้ออีโบล่าจากการแว๊กซ์ขน ทำให้มีแต่คนกลัว แต่แล้วปาฏิหารย์ความรักก็เกิดขึ้นที่หลังโรงเรียนวัดป่า
บ้านทุยบักหิมเดินโซซัดโซเซไปที่ป่าบ้านทุยเจอเงาะสาวแสนดำปึด เตงช่วยหิมด้วย เงาะหัวเราคิกคัก แล้วพูดว่า เตงไรอ่อพ่อระนาดหรอ คิคิ หิมจึงตอบกลับไปว่า อย่าทักให้รำ แล้วหิมก็ลุกขึ้นมารำไทเก๊กในวันคริสมาสต์ ท่ามกลางอากาศติดลบ13องศาจนหรรมแข็ง**ร่วง หิมไม่รู้จะทำไงได้แต่นั่งร้องไห้ครวญคราง จนเงาะสาวได้ พาหิมไปนอนตากหรรมในคืนพระจันทร์เต็มดวง หิมได้แต่ นอนเพ้อว่าพระจันทร์ไม่เคยห่างไกลแล้วกลายร่างเป็น
มนุษย์หมาป่าขี้เรื้อนแดรกเงาะสาวแล้วหนีไปกบดานเป็นตุ๊ดสาวที่ประเทศฝรั่งเศสชะเอิงเอย Happy Ending


jhjgfjghjghkjkhjkjjdgjhkjkkhgkkghkhk ❝ เซฮุน - ลู่หาน ❞

พี่หิม.. เด็กจากบ้านกำพร้า แถวรร.วัดป่าบ้านทุย พี่หิม มีแฟนชื่อว่า พี่ทั่ปแมซ สองคนนี้รักกันมากกก ปานจะแหกตูดดม แต่ด้วยความที่พี่ทั่ปนั้นจน ทุกวันนี้ต้องกินเกลือแทนข้าว ทำให้พี่ทั่ปที่รักพี่หิมสุดขั้วปอด ต้องดิ้นรน ไปหาเงินที่ฝรั่งเศสโดยไม่บอกไม่กล่าวพี่หิมแมซ วันหนึ่งพี่หิมคิดถึงพี่ทั่ป และเสียใจมากกก เดินโซซัดโซเซไปเรื่อยๆ ไปเจอบ้านของเฒ่าหัวงู เข้าไปในบ้านของตาเฒ่า ที่มีอุณหภูมิติดลบ 13 องศา ภายในบ้านต้นคริสต์มาสขนาดใหญ่ ห้อยเงาะอยู่เต็มต้น ด้วยความหิวของพี่หิม พี่หิมจึงไปหยิบเงาะมากิน หลังจากนั้นสาม ชม พี่หิมจึงติดเชื้ออีโบลาจากการกินเงาะ ..
เมื่อพี่ทั่ปที่กกเมียน้อยอยู่ที่ฝรั่งเศสรู้เรื่องว่าพี่หิมเป็นอีโบลาใกล้ตายภายในสองชม. จึงรีบจองไฟท์จรวดบินกลับมาหาพี่หิมภายในสองวิด้วยความรัก... (เงินประกันชีวิตของพี่หิม)ทั้งคู่พากันไปหาหมอผลปรากฏว่าวิธีการรักษาเชื้ออีโบล่านั้นง่ายแสนง่ายด้วยการแว็กซ์ขนของพี่หิมผ่านไปสามวันครึ่งหลังจากการแว็กซ์ขนพี่หิมก็เกิดปาฏิหารย์ขึ้นเมื่อพี่หิมได้ลาจากโลกสีเขียวฟ้าใบนี้ไปอยู่บนดวงจันทร์ก่อนตายพี่หิมได้มอบคำพูดสุดซึ้งฝากความคิดถึงให้พี่ทั่ปว่า ‘ดวงจันทร์ไม่เคยห่างไกลหรอกที่รักรีบๆมาอยู่ด้วยกัน หิมจะรำไทเก๊กรอ’
เบื้องหลังความชั่วร้ายทั้งหมดคือพี่ทั่ปและหมอได้ร่วมมือกันวางแผนการเลวร้ายเมื่อการแว็กซ์ขนไม่เกี่ยวอะไรกับการรักษาโรคอีโบล่าพี่ทั่ปบอกหมอว่าจะแบ่งเงินประกันชีวิตให้ครึ่งหนึ่งจากที่ได้
สิบวันสองชั่วโมงผ่านไปหมอคนเดิมได้ทักแชทพี่ทั่ปมาว่า ‘เตงๆ แล้วเงินหมอล่ะ’ ด้วยความที่ยุ่งอยู่กับเมียน้อยพี่ทั่ปเลยว้อยเสียงไปหาหมอคนนั้นว่า ‘เตงไรพ่อเป็นระนาดหรอ ... อย่าทักให้รำ’
หลังจากนั้น พี่ทั่ปก็รีบเอาเงินประกันพี่หิม หนีไปกกเมียน้อยต่อที่ฝรั่งเศส
จบบริบูรณ์..

#2 | `04รอ09 | 2 ม.ค. 58 19:58 น.

jhjgfjghjghkjkhjkjjdgjhkjkkhgkkghkhk ❝ แทฮยอน - อูยอง ❞

ในคืนวันเพ็ญที่หนาวเหน็บและมืดกว่าปกติ เป็นคืนที่ใรหลายๆคนต่างเล่าขานกันว่าจะมีหญิงสาวออกมาพร้อมกะยเสียงระนาดที่โหยหวนตามท้องถนน
แต่แม้เรื่องราวเล่าขานจะน่ากลัวแค่ไหนก็ไม่อาจทำให้ หิมชาน หนุ่มร่างบางหน้าตาคมคายผู้นี้หวั่นแม้แต่น้อยเพราะเค้าฟังเรื่องเล่ามาเยอะแต่ไม่เคยเจอสักครั้งนึง จึงทำให้หิมคิดว่าเป็นเรื่องหลอกเด็ก จนกระทั้ง วันนี้...
"เห้ยหิม ยูจะไปไหนวะครับ?ดึกขนาดนี้แล้ว"
หนุ่มร่างสูงชาวต่างชาติหน้าตาดีมีเสน่ห์(**)ถามเพื่อนรูมเมทของตัวเอง
"ไปซื้อเงาะ** เอาอะไรมั้ยครับคุณอีโบล่า?"
"เอามาม่าอิมพอร์ตจากฝรั่งเศส^^"
"กลับบ้านไปแล้วไปบอกdaddyเอานะครับคุณเพื่อน- -;"
"ฮ่าๆๆๆ ทำเป็นโหดไอเอาที่แวกซ์ขน2ซองครับพี่หิม~"
"เอาตังมาด้วย- -*"
"ออกให้ก่อน เดี๋ยวจ่าย"
"ตลอดอ่ะไออี= =;;;"
"เออน่าเดี๋ยวไอจ่ายทบต้นทบดอกทบทั้งกระถางเลย น้าๆๆๆ"
"เออๆ ตลอดอ่ะ เฝ้าบ้านให้ด้วยเดี๋ยวมา - -; "
ร่างเล็กกำลังจะออกจากห้อง ร่างสูงก็เอาผ้าพันคอมาพันให้ร่างที่เล็กกว่า
"รู้มั้ยข้างนอกอากาศมันหนาว อากาศติดลบ13° เดี๋ยวหนาวตายพอดี ตัวยิ่งบอบบางอยู่"
"ไปแค่แป๊บเดียวเอง"
ร่างเล็กบ่นพร้อมกับมองผ้าพันคอสีแดงสดลายน่ารักที่ตัดกับสีผิวอย่างเห็นได้ชัด
"ผ้าพันคอโคตรมุ้งมิ้ง - -;; "
"เออน่า~น่ารักดี^^ พอดีช่วงนี้คริสมาสไงเลยซื้อสีแดงมา นี่จากโรงเรียนวัดป่าบ้านทุยเลยนะคร้าบ ขอบอก"
"อ่าๆ เดี๋ยวมาละกัน รีบไปจะได้รีบกลับ เฝ้าบ้านด้วย"
ในขณะที่ร่างเล็กกำลังจะก้าวเดินออก ร่างสูงก็รั้งมือเอาไว้
"ยูแน่ใจนะ ให้ไอไปเป็นเพื่อนมั้ย ไอกลัวว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้นกับยูอ่ะ"ร่างสูงถามอย่างเป็นห่วง
"โถ่~มันก็แค่เรื่องเล่าหน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ไปแล้วเว้ย เดี๋ยวยิ่งมืดยิ่งหนาว"
"แต่ว่า...."
"เอาน่าา โตยัง?ถ้าโตแล้วก็เฝ้าบ้านซะ เข้าจ๊าย"
ร่างเล็กพูดพร้อมกับเดินออกมา ข้างนอกมืดมาก และด้วยอากาศที่หนาวจึงทำให้ร่างเล็กต้องกระชับผ้าพันคอเพื่อให้อุ่น
'ตึกๆๆๆๆๆ'
ร่างเล็กผงะเล็กน้อยที่ได้ยินเสียงฝีเท้าพร้อมกับคิดว่า คงไม่ใช่ เรื่องเล่า นั้นหรอกคงเป็นคนไม่ก็...คน
'ตึกๆๆๆๆ'
เสียงฝีเท้าเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆจึงทำให้ร่างเล็กเริ่มออกตัววิ่ง
'หรือจะเป็นฆาตรกร?เฒ่าหัวงู?หรือแมงสาบ?!!!'
ร่างเล็กเริ่มออกตัววิ่ง แต่เสียงฝีเท้านั้นยังคงตามมาเช่นกัน
"อร๊ากกก จะตามหนูมาทะมาย ที่บ้านขาดความรักหรอ!! TOT"
และด้วยความเร็วที่ไวกว่าร่างบางจึงจับมือร่างบางเอาไว้
"!!!!"
"ไอเอง อีโบล่า ยูจะวิ่งหนีไอทำไม - -;;"
"โหย ไออีโบล่า!ยูนี่เอง!!ขอที!!"
ร่างเล็กพูดด้วยความโมโหพร้อมกับตบกะโหลกร่างสูงไป1ที
"โอ๊ย!!ตีไอทำไม ก็ไอเป็นห่วงยู เลยต่มออกมานี่- -*"ร่างสูงอวดครวญ พร้อมกับลูบหัวของตัวเอง
"ก็มันมืดขนาดนี้ ใครใช้ให้ตามมาเงียบๆวะครับ จะมาก็บอกดีๆสิครับ"
"ฮ่าๆๆ มืดที่ไหนเนี่ย ดูดิ่ ดวงจันทร์ไม่เคยห่างไกลส่องสว่างจนตาจะแหกอยู่แล้วครับ^^"ร่างสูงพูดพร้อมชี้ไปที่พระจันทร์เต็มดวง
แล้วทั้ง2ก็ต้องผงะพร้อมกัน เมื่อได้ยินเสียงที่ทุกคนต่างเล่าขาน
'เตรง...เตร่ง...เตร้ง...เตรงเตร่ง...เตร๊งเตรงเตรง.....'
"**แล้วไง"ร่างเล็กสบทออกมาอย่างเบาและตกตลึง
"เห้ย!ยูๆๆๆๆ รีบรำเร็วเข้า เร็วๆๆๆๆ"ร่างสูงพูดอย่างร้อนรน พร้อมกับรำไทเก๊ก ด้วยความที่คนตัวเล็กไม่เชื่อเรื่องแบยนี้อยู่แล้ว จึงตะโกนออกไปอย่างไม่กลัว
"เติงเตงไรพ่อเป็นระนาดหรอวะ!!"
ร่างสูบแทบลมจับกับสิ่งที่ร่างเล็กพูดออกมาพร้อมกับเอามือปิดปากร่างเล็กแล้วพูดอย่างร้อนรน
"ยู!!ทำไมทำอย่างเง้!!T T เค้าบอกถ้าได้ยินเสียงระนาด อย่าทักให้รำไทเก๊ก ไม่อย่างงั้นคนที่ตีระนาดจะมาเอาชีวิตยูไปนะ!"
"งมงาย**ไอล่า! เลิกรำแล้วไปได้แล้ว"ร่างเล็กพูดเสร็จก็จูงมือร่างสูงให้เดินออกจากบริเวณนั้น แต่พอเริ่มเดิน ร่างสูงก็เกิดอาการแปลกๆขี้น จนทำให้ร่างเล็กตกใจจนหน้าซีดรีบเข้าไปดูร่างสูง
"เห้ย ไอล่า!! ไออีโบล่า เป็นอะไรวะเห้ย" ร่างเล็กถามร่างสูงที่กำลังไออย่างน่ากลัว แล้วก็ทรุดตัวลง ร่างสูงพยายามพูดกับคนตัวเล็กทร่กำลังสั่นว่า
"หิม!หนีไป..แค่กๆ...เร็วเข้า..อร๊าก!!"ร่างสูงเริ่มไอออกมาเป็นเลือด จนทำให้ร่างเล็กเริ่มเสียสติและร้องไห้ เสียงระนาดยังคงบรรเลงอย่างโหยหวนต่อไป
"เห้ยไม่เอานะเว้ย!ฮึก! ไอล่าเป็นอะไร!เห้ย แย่าตายนะเว้ยไอล่า ฮือๆๆๆ"
"มันมาแล้ว มันกำลังจะเอาไอไปอยู่ด้วยรีบหนีไปเร็ว อร๊าก!"
"ฮือๆๆๆ ไม่! ไอไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ ฮือๆๆๆ"
"หนีไป!!! หิม" ร่างสูงผลักร่างบางออกไปจนร่างบางล้มลงแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นร่างสูงกำลังกลายเป็นน้ำแข็งอย่างตะลึง
"อีโบล่า!!!!!"
"หิม! หนีไ......" ร่างสูงพูดยังไม่ทันจบก็กลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว
'เตร่ง เตรง เตร่' ร่างเล็กวิ่งไปดูด้วยความตกตะลึงงันก็หลุดจากภวังค์เพราะเสียงระนาดนั้น แลเวก็วิ่งไปกอดน้ำตาเริ่มเอ้อล้นออกมาเป็นสายน้ำ ร่างเล็กหมดเรี่ยวแรงและล้มลงคุกเข่ากับพื้นอย่างสิ้นหวัง และตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
"อีโบล่า ฮือๆๆ ไออีโบล่า กลับมาเดี๋ยวนี้นะ" ร่างเล็กร้องไห้ฟูมฟายอย่างบ้าคลั่ง กลิ่นคาวเลือดที่กองอยู่ตามพื้นซึมไปกับน้ำแข็ง ร่างเล็กได้แต่โทษตัวเองทำไมถึงเป็นอย่างนี้ เสียงระนาดที่ดังโหยหวนนั้นหยุดลง ทำให้ร่างเล็กตะโกนออกมา
"ออกมาเซ่!! เงียบทำไมหล่ะ มาเอาผมไปอยู่แทนสิ! ฮือๆๆ เอาเพื่อนผมไปทำไม! ฮือๆๆๆ เอาผมไปแทนดิ่ ปล่อยเพื่อนผมไป! ฮือๆๆ "
ร่างเล็กร้องไห้พร้อมกำผ้าพันคอที่ร่างสูงเคยพันไว้ให้ตน และก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมีเสียงผู้หญิงตะโกนออกมาอย่างโหยหวนมาจากทางที่เคยมีเสียงระนาด
"Let's it go....Let's it go...."
ร่างเล็กกระชับผ้าพันคอไว้แน่นและสั่นสะท้อนกับเสียงหวยหวนนั้น คอเริ่มแห้งผาก จนทำให้ไม่มีเสียงออกมาจากลำคอได้ร่างเล็กตะลึงงงันกับกับร่างหญิงสาวที่ลอยออกมาพร้อมกับทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นน้ำแข็งไปหมด
"ผีเอลซ่า!!!"
"ใช่!! ชั้นคือเอลซ่า แล้วชั้นจะมาเอาเพื่อนของเธอไปอยู่ด้วย!"
"ไม่!ปล่อยเพื่อนของผมไป แล้วเอาผมไปแทน"
"ไม่! เธอมาลบหลู่ชั้น ชั้นจะเอาเพื่อนเธอไปแทน ชั้นจะพรากสิ่งที่เธอ'รัก'ไป ฮ่าๆๆๆๆ!!" ผีเอลซ่าหัวเราะอย่างโหยหวน พร้อมกับบรรเลงระนาดจนเสียงก้องกังวานไปทั่ว
"ไม่นะ!อย่าเอาอีโบล่าไป!!ม่าย!!!!"
"หยุดนะ!พี่เอลซ่า!!" เสียงบุคคลที่4แทรกเข้ามาจนทำให้เอลซ่าตกตะลึงแต่ก็คงไม่เท่าหิมชานเพราะตอนนี้หิมชานตะลึงยิ่งกว่า นั่นมัน....!!
"ผี่แอนนา!!"
"เป็นอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวชั้นจะช่วยพวกคุณให้เองนะคะ"
เมื่อร่างเล็กตั้งสติได้ก็ร้องขอความช่วยเหลือจากแอนนา
"ช่วยเพื่อนผมด้วย! เอลซ่ากำลังจะเอาเพื่อนของผมไป"
"ได้ค่ะ ชั้นจะช่วยเอง"
"แอนนาถอยไป มันลบหลู่พี่!!"
"พี่เอลซ่าพี่เลิกทำแบบนี้เถอะนะคะ พี่หยุดสร้างเวรสร้างกรรมได้แล้วนะพี่!"
"กรี๊ดดด!!! ถอยไปแอนนา ไม่มีใครจะหยุดยั้งพี่ได้!"
"พี่คะ ทุกคนเค้ากลัวพี่กันหมดแลัว พี่ปล่อย2คนนี่ไปเถอะนะ พี่อย่าไปพรากเค้า2คนเลยนะพี่"
"ไม่!ชั้นเคยโดนพรากของรักไป และต้องตรอมใจตาย พวกมันต้องรู้สึกบ้าง!"
"พี่แย่าอาฆาตรสิ พี่ก็ปล่อยมันไป มันเอากลับมาไม่ได้แล้ว'ระนาด'ของพี่หน่ะ!"
"กรี๊ด!!!!! ม่าย!!!!"
ผีเอลซ่าระเบิดกรี๊ดออกมาอย่สง้บาคลั่งพร้อมกับบรรเลงจังหวะระนาดให้โหยหวนยิ่งกว่าเดิม ลมกระโชกแรงจนทำให้ใบไม้ปลัวว่อนไปทั่ว
"ชั้นจะเอาของรักของแกไป!!"เอลซ่าพูดพร้อมกับผายมือออกมา ทันใดนั้นร่างน้ำแข็งของอีโบล่าก็ลอยไปตามมือของเธอ แต่หิมชานก็พยายามดึงรั้งเอาไว้
"อย่านะ!!อย่าเอาอีโบล่าไปนะยัยบ้า!!อย่า!!!ฮือๆๆๆ"ร่างเล็กร้องไห้ฟูมฟายและใช้แรงทั้งหมดพยายามดึงรูปปั้นน้ำแข็งที่เย็นเฉียบจนทำให้มืออันบอบบางโดนน้ำแข็งบาดจนเลือดซิบออกมา
"ฮ่าๆๆๆ เป็นยังไง!การโดนพรากจากของรักมันเป็นยังไง!!"
"พี่เอลซ่าหยุดนะ!"ผีแอนนาพูดพร้อมกับวาดมือไปที่ผี่พี่สาวของเธอ จนทำให้เอลซ่าที่ไม่ทันระวังตัวต้องป้องกันและปล่อยรูปปั้นนั้นทิ้ง
"ยัยแอนนาเธอไม่เข้าใจความรู้สึกพี่หรอก!"
"เข้าในสิคะ!พี่หน่ะพอได้แล้ว ชั้นเป็นคนเอาระนาดพี่ไปทิ้งเอง! พี่หยุดเถอะ!"
"เธอ...เธอทิ้งมัน... เธอทำได้ยังไง!!"
"ก็เพราะชั้นเป็นห่วงพี่ยังไงหล่ะ!!"
เอลซ่าได้ยินแบบนั้นจึงสะอึก หิมชานเองก็กำลังมองสงครามระหว่างสองพี่น้องพร้อมกับกอดร่างน้ำแข็งไว้แน่น
"พี่เอาแต่เล่นระนาดจนไม่ได้กินข้าว!ไม่ออกไปไหนหรือทำอะไรเลย ชั้นเป็นห่วงที่พี่ซูบผอมจนน่ากลัว ชั้นเลยเอาระนาดพี่ไปทิ้ง แต่ชั้นไม่คิดว่า ฮึก! พี่จะ... ฆ่าตัวตายนี่คะ ฮือๆๆๆ!"
"....."
"ชั้นเสียใจมากฮือๆๆ ที่ทำฝห้พี่ต้องมาตาย ชั้นก็เลยฆ่าตัวตายตามพี่ฮื่อๆๆๆๆ"
แอนนานี่เธอ....เป็นห่วงหรอ?"
"ใช่ พี่คะลืมเรื่องระนาดไปซะนะคะ แล้วเราไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในชาติหน้าด้วยกันนะพี่ นะคะฮือๆๆ"
"โห แอนนาฮือๆ น้องพี่"เอลซ่าร่ำไห้พร้อมกับสวมกอดวิณญาณน้องสาวตัวเอง
"ในที่สุดพี่ก็เจอของรักของพี่สักที"
"เอ๊ะ?"
"ก็เธอไง^^น้องสาวของพี่ น้องที่พี่รักที่สุด"
"พี่เอลซ่าคะ"
ร่างวิณญาณสองพี่น้องกอดกันด้วยความรักจนทำให้หิมช่นที่มองดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับร้องไห้ออกมาโดยไม่รุ้ตัวด้วยความดีใจ
"พี่เอลซ่าคะ พี่ลืมอะไรไปหรือป่าว พี่ต้องช่วยคายมนต์สะกดน้ำแข็งให้เขาก่อนสิคะ"
หิมชานได้ยินเช่นนั้นก็รีบพูดขึเนมาทันที
"ใช่ ยัยเอล เอ๊ย!คุณเอลซ่า ช่วยเพื่อนผมก่อนสิครับ"
"ชั้นช่วยได้แค่คายมนต์สะกดน้ำแข็งเท่านั้น แต่เพื่อนเธอจะยังไม่ฟื้นนะ"
"ทำไมหล่ะคะพี่!?"
"เอ้า!งั้นก็หมายความว่า...ไม่นะ...ทำไมหล่ะครับ!!?"
"นั่นสิพี่เอลซ่ามีวิธีอื่นมั้ยคะ?"
"การที่จะทำให้เพื่อนของเธฟื้นต้องใช้ปาฏิหารย์จากรักแท้เท่านั้น"
"รักแท้...หรอครับ"
"ใช่!รักแท้ ชั้นคงพูดได้แค่นี้ชั้นไปก่อนนะ"
"เดี๋ยวสิครับ คุณเอลซ่า!คุณแอนนา!แล้วผมจะทำยังไง!?"
"ไม่ยากหรอก เธอเพียงแค่ใช้ความรักในการช่วยเขาก็พอ^^"
"พวกชั้นไปก่อนนะ"
"เดี๋ยวสิครับ2คน!!"
ทันใดนั้นดวงวิณญาณทั้ง2ะน้องก็สลายไปกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งที่สวยงามล่วงหล่นเต็มบริเวณนั้น ร่างบางมองร่างสูงที่เป็นปกติแต่ยังคงนิ่งไม่ไหวติง และน้ำตาก็เอ่อล้นออกมาอีกครั้ง
"ฮึก!ไออีโบล่า!ฟื้นสิวะ!ไอเพื่อนบ้าาา"
"....."
"ชั้นบอกให้แกฟื้น ได้ยินมั้ย!ไอฝรั่งปัญญาอ่อน"
"....."
"ไออีโบล่า ฮือๆๆๆ ฟื้นเซ่!ฮือๆๆ"
ร่างบางทุบอกร่างที่นอนนิ่งพร้อมกับซบอกแล้วร้องไห้แทบขาดใจ
"อย่าทิ้งชั้นไว้เซ่ ฮือๆๆ ไออีโบล่าา ชั้นสั่งให้นายฟื้น!!"
"....."
"นายรู้มั้ย!ว่าวันนี้วันอะไร?วันคริสตมาสไง ฮือๆๆ"
"......"
"วันนี้ชั้นจะบอกว่า 'ชั้นรักแก' ไอฝรั่งติ๊งต๊อง ฮือๆๆๆ"
"...."
"ชั้นรักนายนะ นายต้องฟื้น ฮื่อๆๆๆทำไมถึงไม่ฟื้นหล่ะยัยผีบ้า!"
ร่างเล็กร้องตัวโยนบนร่างสูง เสียงร้องไห้นั้นเจ็บปวดดังระงมไปทั้ว ตาของร่างเล็กเริ่มบวมและแดงก่ำ อากาศทั้งหนาวเหน็บบวกกับมือที่มีเลือดไหลออกมาเริ่มแข็ง ร่างเล็กจึงใช้เฮือกสุดท้ายเพื่อหวังจะให้เกิดปาฏิหารย์
"อีโบล่า ฮื่อๆๆ ฟื้นสิ!ชั้นรักนาย!!!!ได้ยินมั้ย!!"
"....รู้แล้วครับ...ไอ..ก็รักยู...นะ"
"หะ...อีโบล่า!นายฟื้น!นายฟื้นแล้ว!!"
"โอ๊ย!หนักนะเว้ย!"ร่างเล็กโผเข้ากแดร่างสูงอย่างดีใจ
"นายอย่าท้งชั้นไปไหนอีกนะฮือๆๆๆ"
"ครับๆๆไอจะไม่ทิ้งยูแน่นอน เพราะไอยังติดหนี้ยูอยู่นะ ฮ่าๆๆ"
"หนี้ชั้นยกให้แต่ให้เสียนายไปชั้นไม่ยอม"
"ครับผม เหย!มือเป็นอะไรหน่ะ?!"
"ช่วยนายไว้ไงไอฝรั่ง**! เจ็บมาก!!"
ร่างสุงเห็นมือบอบบางที่เต็มไปด้วยเลือดก็จุ๊บอย่างแผ่วเบาที่มือบาง จนทำให้เจ้าของมือถึงกับหน้าแดง
"หายยังครับ^^"
"ไม่-///-"
"มาๆเดี๋ยววันนี้ดูและเอง เรากลับบ้านกันเถอะนะ"
"เห้ย!"
พูดเสร็จร่างสูงก็ให้ร่างเล็กขี่หลังของตัวเองแล้ว