เตือน! อย่าไว้ใจใครนอกจากพ่อแม่
9 ม.ค. 58 22:36 น. /
ดู 633 ครั้ง /
9 ความเห็น /
1 ชอบจัง
/
แชร์
สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวสยามโซนทุกคน เราไม่รู้ว่าควรจะนำกระทู้นี้ไปไว้ในบอร์ดไหน เราเลยขอเลือกบอร์ดนี้แล้วกันนะคะเรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้เราอยากให้เป็นอุทาหรณ์ของใครหลายๆคนนะคะ โดยเฉพาะผู้หญิง เราเสียเปรียบผู้ชายอยู่มาก อย่าให้เขาเหล่านั้นมาเอาเปรียบเราได้นะคะ โลกสมัยนี้ทุกวันมักแย่ลง สิ่งที่เราคิดว่าถูกต้องและเชื่อใจได้ อย่าไว้ใจซะหมด เพราะวันนึงสิ่งเหล่านั้นอาจย้อนกลับมาทำให้เราเสียใจได้ถ้าเกิดเราไม่ระวังตัว 
เข้าเรื่องเลยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่าเราเรียนพิเศษที่นึงมาตั้งแต่ประมาณม.1(ตอนนี้เราม.5ค่ะ) เราไปเรียนที่บ้านครูเค้าค่ะ ไม่ใช่สถาบันกวดวิชา ครูที่สอนก็อายุประมาณ 60 กว่าได้แล้ว แต่ครูเค้าสอนดีค่ะเด็กเลยเรียนเยอะ ตอนแรกเราก็ไม่อยากเรียนเพราะครูเค้าอายุมากแล้วแต่พอได้ลองเรียนก็ดีค่ะ ทำให้คะแนนเราเพิ่มมากขึ้น
ในช่วงแรกที่เริ่มเรียนคือตอนม.1จนถึงม.5เทอม1 เราเรียนเป็นกลุ่มค่ะ แต่คนละชั้นกัน ก็เรียนรวมกันประมาณ2-3คน ตอนนั้นยังไม่มีปัญหาอะไรค่ะ แต่เรื่องที่เราจะเล่านี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ1เดือนที่แล้ว คือช่วงม.5เทอม2 ครูบอกว่าอยากให้เราเรียนเดี่ยวไม่อยากให้เรียนรวมกับคนอื่นเพราะว่าอยากสอนให้เต็มที่จะได้เก่งๆ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะเพราะจริงๆเราก็ไม่ชอบเรียนรวมกับใครอยู่แล้ว เราเลยตอบตกลง และคุณแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ออกจะเคารพและเกรงใจคุณครูด้วยซ้ำ เราก็เลยเริ่มเรียนเดี่ยวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ตั้งแต่เริ่มเรียนเดี่ยวช่วงแรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ เราก็ไปเรียนตามปกติ ครั้งแรกที่เราจำได้คือครูเค้าบอกว่า "เนี่ย เราผอมไปแล้วนะ ทานข้าวบ้างหรือเปล่า" เราก็แบบเหมือนสนิทกับครูไงเพราะเรียนด้วยกันมานาน เลยพูดว่าแบบ "เออกินดิครู อ้วนแล้วตอนนี้" ครูก็บอกไม่เห็นอ้วน แล้วเดินมาจับแขนเรา ตอนนั้นเรายอมรับเราไม่ได้คิดอะไรเลย และไม่ได้แปลกใจอะไรด้วยซึ่งพอเราคิดย้อนหลังเราอาจจะประมาทมากเกินไป แล้วคือเราชอบกินวุ้น ครูเค้าก็ชอบซื้อวุ้นมาให้เรากินตลอด อันนี้เราก็ไม่ได้คิดไรอีกเพราะคิดส่าครูเค้าคงซื้อให้นักเรียนคนอื่นด้วยเหมือนกัน เราก็กินไปตามปกติ อีกครั้งคือครูเค้าชอบให้เราจ้องตา เราก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่เราก็ยอมจ้องเพราะเราไม่ได้คิดอะไรไปกว่านี้เลย
พอช่วงหลังๆเราเริ่มรู้สึกแปลกๆมากขึ้นกว่าเดิมคือด้วยความที่เราไว้ใจครูเค้าเพราะเรียนมานานทำให้เราประมาทกับตนเองอย่างมาก เราจะเล่าเรื่องที่เราคิดว่าหนักที่สุดนะคะ ซึ่งเกิดในวันเดียวกัน เป็นเหตุทำให้เราทนไม่ไหว
1.เราเดินเข้ามาบ้านครูเค้าคือมากำลังจะเรียน เราก็นั่งที่โต๊ะของเรา แล้วครูเค้าก็บอกว่าไปปิดประตูด้วย(เราน่าจะลืมปิดประตู) เราเลยลุกขึ้นแล้วเดินไป ตอนที่เราเดินไปนั้นครูเค้าก็หันมาแล้วตีก้นเรา คือเราแบบเห้ยครู ละขำๆ แล้วรีบวิ่งไปปิดประตูแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ ซึ่งที่จริงเราขำไม่ออกแต่เราไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไง
2.พอเริ่มเรียนไปสักพักครูเค้าบอกว่า "ครูจะบอกอะไรให้ฟัง ตอนที่ครูบอกว่าให้เธอจ้องตาแล้วบอกว่าอย่าอ้าปากรู้ไหมว่าทำไม(ที่เราบอกไปข้างต้นว่าครูเค้าชอบให้เราจ้องตา แต่ที่เราอ้าปากด้วยนี่คือแบบ อะไร? ให้จ้องทำไม อะไรประมาณนั้นไม่ได้คิดไรเลย) เพราะเวลาตอนอ้าปากอ่ะ มันทำให้ครูรู้สึกปิ๊ดขึ้นมา" เราแบบเห้ยในใจ ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้เรื่องแบบนี้นะ แต่แค่ไม่คิดว่าครูเค้าจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา แล้วคือตอนนั้นทั้งกลัวทั้งตกใจ เราเลยตอบไปแค่อ่อ .. แล้วครูเค้าก็พูดอีกว่า "เธออ่ะเป็นเหมือนผลไม้ ที่ครูอยากจะกิน แต่ครูทำไม่ได้ อย่างเดียวที่ครูทำได้คือขอให้เธอเจอคนที่ดีๆ" หลังจากที่ครูพูดอันนี้มาบอกเลยว่าเรากลัวมากเราก็ขำๆไป ละบอกครูว่า "แปปนึงนะเพื่อนไลน์มาถามงาน" แต่ที่จริงไม่ใช่ เรารีบเปิดไลน์ไปหาแม่แล้วบอกว่า "ให้รีบมารับกลับได้ไหม หนูไม่สบายใจเลย" คือเราไม่กล้าโทรไปเพราะเราก็อยู่ในบ้านนั้นกับครูแค่2คน ถ้าโทรไปแล้วครูถามว่าโทรหาแม่ทำไมเราอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก็ได้
3.พอจบเรื่องนั้น ก็เรียนต่ออีกสักพักแล้วครูก็พูดขึ้นมาว่า "เนี่ย ถ้าครูอยู่ม.6นะ ครูจะตามจีบเธอ แล้วไปขอพ่อแม่เธอมาแต่งงานเลย ป่านนี้ลูกคงเป็นโหลไปแล้ว" อิ้อหือ แค่ข้างบนยังไม่พอ มีอันนี้อีกเหรอ เราฟังละตัวสั่นเลยอ่ะ แล้วรีบเปิดดูไลน์อีกรอบว่าแม่อ่านยัง ปรากฏยังไม่อ่านเรานี่แบบแทบจะร้องไห้
4.ครูเดินมาใกล้ๆเราแล้วถามว่าปากเลอะอะไร เราก็งงละเอามือถูๆทั่วปาก ครูบอก "ยังไม่ออก มานี่มา" ละครูก็เอานิ้วมาแตะปากเรา เรารีบบอกครูว่า "เออไม่ต้อวหรอกค่ะช่างมัน" แล้วอยู่ๆอันนี้คือเราตกใจที่สุด ครูเค้าจับมือเราสองข้างแล้วหอม คือ ณ ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้่าควรจะร้องไห้หรือควรจะกรี๊ดหรือควรจะต่อยหน้าครูให้หงายหลังหรือว่าอะไร เราจำได้แค่ว่าเรารีบเอามือออกแล้วทำเป็นเขียนหนังสือต่อแค่นั้น จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้เราก็ยังกลัวไม่หาย ภาพมันติดตามาก ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน
จนสุดท้ายคุณแม่ก็มา เราก็ถามว่าทำไมไม่เปิดไลน์ดูเลย แม่บอกว่าพอดีทำผมอยู่ เพิ่งมาเห็นก็ตอนกำลังจะมารับที่นี่ แม่ถามว่า "มีอะไรหรือเปล่า?" คือเราไม่กล้าเล่า เราไม่รู้จะเล่ายังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น เราอายที่จะเล่า เราเลบตอบไปแค่ว่า "ไม่มีอะไรค่ะ แต่ต่อจากนี้ไปหนูไม่เรียนครู...แล้วนะ" ด้วยความที่เป็นแม่และเป็นผู้หญิงด้วยกัน เราคิดว่าแม่เราน่าจะพอเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราเลยถามว่า "ครูเค้าพูดจาไม่ดีใช่ไหม?" เราก็พยักหน้า แม่ก็ถามต่อว่า "แล้วโดนจับเนื้อต้องตัวอะไรหรือเปล่า?" เราไม่อยากมีปัญหา เพราะถ้าบอกไปเราว่าคงยาวแน่ๆ เราแค่อยากให้เรื่องมันจบแล้วเราลืมๆมันไปและไม่ต้องเห็นหน้าครูเค้าอีก เราเลยบอกแม่ไปว่า "ไม่ค่ะ ครูเค้าแค่พูดจาไม่ดี หนูรู้สึกได้" แม่ก็บอกว่า "โอเค งั้นตอนนี้ก็ไ่ม่ต้องเรียนแล้วนะ ตอนแรกที่เรียนเดี่ยวแม่ก็เป็นห่วง กลัวว่าจะเกิดอะไรไหม แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะครูเค้าก็อายุมากแล้ว งั้นปล่อยให้เรื่องมันจบแค่นี้นะ อย่าไปบอกพ่อเดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องใหญ่" เราบอกโอเค
เรื่องที่เราเล่าไปนั้นอยากให้ผู้หญิงหลายคนได้อ่าน มันคงจะเป็นจะเป็นประโยชน์ต่อหลายๆคนไม่มากก็น้อย อย่าไว้ใจใครมากๆเด็ดขาดนะคะ ครั้งนี้เป็นบทเรียนให้เราอย่างมาก อยากให้ทุกคนมีสติกับตัวเองอยู่ตลอดเวลา เราอาจจะโชคดีที่เราไม่โดนบังคับขืนใจ แต่ถ้าหากเราทนเรียนไปเรื่อยๆและไ่ม่กล้าบอกเรื่องนี้กับแม่(ถึงจะบอกไม่หมดก็ตาม)อาจจะทำให้เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดกับเราได้เช่นกัน อะไรที่คิดว่าปลอดภัยอาจจะไม่ใช่เสมอไป คนที่เราควรไว้ใจมากที่สุดตอนนี้คือพ่อแม่นะ
ในช่วงแรกที่เริ่มเรียนคือตอนม.1จนถึงม.5เทอม1 เราเรียนเป็นกลุ่มค่ะ แต่คนละชั้นกัน ก็เรียนรวมกันประมาณ2-3คน ตอนนั้นยังไม่มีปัญหาอะไรค่ะ แต่เรื่องที่เราจะเล่านี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ1เดือนที่แล้ว คือช่วงม.5เทอม2 ครูบอกว่าอยากให้เราเรียนเดี่ยวไม่อยากให้เรียนรวมกับคนอื่นเพราะว่าอยากสอนให้เต็มที่จะได้เก่งๆ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะเพราะจริงๆเราก็ไม่ชอบเรียนรวมกับใครอยู่แล้ว เราเลยตอบตกลง และคุณแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ออกจะเคารพและเกรงใจคุณครูด้วยซ้ำ เราก็เลยเริ่มเรียนเดี่ยวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ตั้งแต่เริ่มเรียนเดี่ยวช่วงแรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ เราก็ไปเรียนตามปกติ ครั้งแรกที่เราจำได้คือครูเค้าบอกว่า "เนี่ย เราผอมไปแล้วนะ ทานข้าวบ้างหรือเปล่า" เราก็แบบเหมือนสนิทกับครูไงเพราะเรียนด้วยกันมานาน เลยพูดว่าแบบ "เออกินดิครู อ้วนแล้วตอนนี้" ครูก็บอกไม่เห็นอ้วน แล้วเดินมาจับแขนเรา ตอนนั้นเรายอมรับเราไม่ได้คิดอะไรเลย และไม่ได้แปลกใจอะไรด้วยซึ่งพอเราคิดย้อนหลังเราอาจจะประมาทมากเกินไป แล้วคือเราชอบกินวุ้น ครูเค้าก็ชอบซื้อวุ้นมาให้เรากินตลอด อันนี้เราก็ไม่ได้คิดไรอีกเพราะคิดส่าครูเค้าคงซื้อให้นักเรียนคนอื่นด้วยเหมือนกัน เราก็กินไปตามปกติ อีกครั้งคือครูเค้าชอบให้เราจ้องตา เราก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่เราก็ยอมจ้องเพราะเราไม่ได้คิดอะไรไปกว่านี้เลย
พอช่วงหลังๆเราเริ่มรู้สึกแปลกๆมากขึ้นกว่าเดิมคือด้วยความที่เราไว้ใจครูเค้าเพราะเรียนมานานทำให้เราประมาทกับตนเองอย่างมาก เราจะเล่าเรื่องที่เราคิดว่าหนักที่สุดนะคะ ซึ่งเกิดในวันเดียวกัน เป็นเหตุทำให้เราทนไม่ไหว
1.เราเดินเข้ามาบ้านครูเค้าคือมากำลังจะเรียน เราก็นั่งที่โต๊ะของเรา แล้วครูเค้าก็บอกว่าไปปิดประตูด้วย(เราน่าจะลืมปิดประตู) เราเลยลุกขึ้นแล้วเดินไป ตอนที่เราเดินไปนั้นครูเค้าก็หันมาแล้วตีก้นเรา คือเราแบบเห้ยครู ละขำๆ แล้วรีบวิ่งไปปิดประตูแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ ซึ่งที่จริงเราขำไม่ออกแต่เราไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไง
2.พอเริ่มเรียนไปสักพักครูเค้าบอกว่า "ครูจะบอกอะไรให้ฟัง ตอนที่ครูบอกว่าให้เธอจ้องตาแล้วบอกว่าอย่าอ้าปากรู้ไหมว่าทำไม(ที่เราบอกไปข้างต้นว่าครูเค้าชอบให้เราจ้องตา แต่ที่เราอ้าปากด้วยนี่คือแบบ อะไร? ให้จ้องทำไม อะไรประมาณนั้นไม่ได้คิดไรเลย) เพราะเวลาตอนอ้าปากอ่ะ มันทำให้ครูรู้สึกปิ๊ดขึ้นมา" เราแบบเห้ยในใจ ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้เรื่องแบบนี้นะ แต่แค่ไม่คิดว่าครูเค้าจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา แล้วคือตอนนั้นทั้งกลัวทั้งตกใจ เราเลยตอบไปแค่อ่อ .. แล้วครูเค้าก็พูดอีกว่า "เธออ่ะเป็นเหมือนผลไม้ ที่ครูอยากจะกิน แต่ครูทำไม่ได้ อย่างเดียวที่ครูทำได้คือขอให้เธอเจอคนที่ดีๆ" หลังจากที่ครูพูดอันนี้มาบอกเลยว่าเรากลัวมากเราก็ขำๆไป ละบอกครูว่า "แปปนึงนะเพื่อนไลน์มาถามงาน" แต่ที่จริงไม่ใช่ เรารีบเปิดไลน์ไปหาแม่แล้วบอกว่า "ให้รีบมารับกลับได้ไหม หนูไม่สบายใจเลย" คือเราไม่กล้าโทรไปเพราะเราก็อยู่ในบ้านนั้นกับครูแค่2คน ถ้าโทรไปแล้วครูถามว่าโทรหาแม่ทำไมเราอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก็ได้
3.พอจบเรื่องนั้น ก็เรียนต่ออีกสักพักแล้วครูก็พูดขึ้นมาว่า "เนี่ย ถ้าครูอยู่ม.6นะ ครูจะตามจีบเธอ แล้วไปขอพ่อแม่เธอมาแต่งงานเลย ป่านนี้ลูกคงเป็นโหลไปแล้ว" อิ้อหือ แค่ข้างบนยังไม่พอ มีอันนี้อีกเหรอ เราฟังละตัวสั่นเลยอ่ะ แล้วรีบเปิดดูไลน์อีกรอบว่าแม่อ่านยัง ปรากฏยังไม่อ่านเรานี่แบบแทบจะร้องไห้
4.ครูเดินมาใกล้ๆเราแล้วถามว่าปากเลอะอะไร เราก็งงละเอามือถูๆทั่วปาก ครูบอก "ยังไม่ออก มานี่มา" ละครูก็เอานิ้วมาแตะปากเรา เรารีบบอกครูว่า "เออไม่ต้อวหรอกค่ะช่างมัน" แล้วอยู่ๆอันนี้คือเราตกใจที่สุด ครูเค้าจับมือเราสองข้างแล้วหอม คือ ณ ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้่าควรจะร้องไห้หรือควรจะกรี๊ดหรือควรจะต่อยหน้าครูให้หงายหลังหรือว่าอะไร เราจำได้แค่ว่าเรารีบเอามือออกแล้วทำเป็นเขียนหนังสือต่อแค่นั้น จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้เราก็ยังกลัวไม่หาย ภาพมันติดตามาก ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน
จนสุดท้ายคุณแม่ก็มา เราก็ถามว่าทำไมไม่เปิดไลน์ดูเลย แม่บอกว่าพอดีทำผมอยู่ เพิ่งมาเห็นก็ตอนกำลังจะมารับที่นี่ แม่ถามว่า "มีอะไรหรือเปล่า?" คือเราไม่กล้าเล่า เราไม่รู้จะเล่ายังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น เราอายที่จะเล่า เราเลบตอบไปแค่ว่า "ไม่มีอะไรค่ะ แต่ต่อจากนี้ไปหนูไม่เรียนครู...แล้วนะ" ด้วยความที่เป็นแม่และเป็นผู้หญิงด้วยกัน เราคิดว่าแม่เราน่าจะพอเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราเลยถามว่า "ครูเค้าพูดจาไม่ดีใช่ไหม?" เราก็พยักหน้า แม่ก็ถามต่อว่า "แล้วโดนจับเนื้อต้องตัวอะไรหรือเปล่า?" เราไม่อยากมีปัญหา เพราะถ้าบอกไปเราว่าคงยาวแน่ๆ เราแค่อยากให้เรื่องมันจบแล้วเราลืมๆมันไปและไม่ต้องเห็นหน้าครูเค้าอีก เราเลยบอกแม่ไปว่า "ไม่ค่ะ ครูเค้าแค่พูดจาไม่ดี หนูรู้สึกได้" แม่ก็บอกว่า "โอเค งั้นตอนนี้ก็ไ่ม่ต้องเรียนแล้วนะ ตอนแรกที่เรียนเดี่ยวแม่ก็เป็นห่วง กลัวว่าจะเกิดอะไรไหม แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะครูเค้าก็อายุมากแล้ว งั้นปล่อยให้เรื่องมันจบแค่นี้นะ อย่าไปบอกพ่อเดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องใหญ่" เราบอกโอเค
เรื่องที่เราเล่าไปนั้นอยากให้ผู้หญิงหลายคนได้อ่าน มันคงจะเป็นจะเป็นประโยชน์ต่อหลายๆคนไม่มากก็น้อย อย่าไว้ใจใครมากๆเด็ดขาดนะคะ ครั้งนี้เป็นบทเรียนให้เราอย่างมาก อยากให้ทุกคนมีสติกับตัวเองอยู่ตลอดเวลา เราอาจจะโชคดีที่เราไม่โดนบังคับขืนใจ แต่ถ้าหากเราทนเรียนไปเรื่อยๆและไ่ม่กล้าบอกเรื่องนี้กับแม่(ถึงจะบอกไม่หมดก็ตาม)อาจจะทำให้เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดกับเราได้เช่นกัน อะไรที่คิดว่าปลอดภัยอาจจะไม่ใช่เสมอไป คนที่เราควรไว้ใจมากที่สุดตอนนี้คือพ่อแม่นะ
แก้ไขล่าสุด 9 ม.ค. 58 22:37 |
เลขไอพี : ไม่แสดง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ขอบคุณจขกท.มากๆนะคะ
ที่เอามาเตือน
จขกท.คงโอเคขึ้นแล้วใช่มั๊ยคะ ต่อไประวังตัวให้มากๆนะคะ
เราว่าน่าจะแอบๆเตือนคนที่ไปเรียนกะครูคนนั้นด้วยนะ
เผื่อเค้ากำลังจะเจอแบบจขกท.จะได้ระวังตัวได้ทัน
ไอพี: ไม่แสดง
จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google