กว่ามันจะชัดเจน -.- (แอบ18+)
หลายๆ คนที่สิงสยซ.มานานอาจเคยเห็นเราตั้งทู้ความรักแบบสั้นๆ มาบ้างแล้วออกแนวระบาย แต่วันนี้เราเก็บกดจนถึงจุดหนึ่งเลยอยากจะมาลงยาวๆ เหมือนที่คนอื่นเขาลงดูบ้างมันดูปลดปล่อยดี มันเป็นความสัมพันธ์ของเรากับเพื่อนคนหนึ่ง(?) ซึ่งไม่เชิงเพื่อนอ่ะ เป็นญาติของเพื่อนอีกที เราเจอกันที่เรียนพิเศษตอนม.สี่สมัยยังเอ๊าะ แทนเราว่า เรา/เค้ก แทน แทนคนนั้นว่า ชาน/นาง
ตอนนั้นเป็นช่วงเตรียมตัวการเปิดเรียนม.สี่ เรากับเพื่อนเราชื่อข้าวก็ไปลงเรียนฟิสิกส์ที่หนึ่งซึ่งคนเรียนมันน้อยทั้งห้องจะมีแค่เรากับเพื่อนสองคนเองแล้วค่าเรียนมันก็จะแพงไงถ้าหารกันแค่สองคน ข้าวมันเลยไปชวนญาติมันซึ่งก็คือชานมาเรียนด้วย ตอนนั้นเราไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยกับชานแค่เคยฟังข้าวมันเล่าให้ฟังบ้าง พอเจอตัวจริงนางสูงมาก เราคือหนึ่งในตระกูลคนแคระทั้งเจ็ดและนางซินเดอเรล่าอ่ะ มันดูหลงเรื่องจนไม่น่ามาเจอกันได้ 555555555 ชานตาตี่ (เราชอบผู้ชายตี๋) นางไม่ขาวมาก แต่ก็นะผช.ได้เปรียบกว่าทุกอย่างแหละ
เรา: นี่ญาติข้าวปะ เราเค้กนะ หวัดดีๆ
ชาน: อื้อ หวัดดี
...ความเฟรนลี่ไม่มีเลยเหรอแก ได้ยินเสียงหน้าเราแตกเพล้งกลางความเงียบอย่างชัดเจน แล้วข้าวก็มาพอดีไงมันเลยไม่มาคุไปมากกว่านี้ T^T
พอตอนเรียนจริง ข้าวหลับจ้า นางจองที่ติดผนังห้องแล้วหลับยาวเลย เหลือแค่เรากับชานที่นั่งเรียน แล้วด้วยความที่มีกันน้อยและยังมีคนไม่สนใจเรียน พี่คนสอนเขาเลยไม่ค่อยสนใจสอน
เรา: พี่หนูไม่เข้าใจอ่ะ
พี่ติวเตอร์: ไม่เข้าใจตรงไหนชะนี (นางเป็นตุ๊ด)
เรา:.... (ไม่เข้าใจทุกตรงเลย) TOT
ชาน: เดี๋ยวเราสอนให้ ....ทั้งหมดเลยใช่มั้ย
เรา: ใช่แล้ววววววว *O*
จากตรงนั้นเราเลยขยับเข้าใกล้กันมาขึ้น หมายถึงความสัมพันธ์นะ จากเพื่อนของเพื่อนเลยกลายเป็นเพื่อนกันในเฟซ ชานแอดมาซึ่งเราไม่คิดว่านางจะแอดเราไง เราเลยทักไป
เรา: หนอนนนน ทำไร
ชาน: ?
เรา: หนอนหนังสือไง เธอเก่ง
ชาน: คนเก่งไม่ได้ความว่าต้องอ่านหนังสือตลอดนะครับ
แล้วก็คุยๆ กันจากนั้นมา วันหนึ่งที่เรียนพิเศษ
ชาน: เค้กเราหิวอ่ะ เลี้ยงมาม่าเราหน่อย
เรา: อ่าๆ ได้สิ -O- ปลุกมันมั้ย (เราชี้ไปที่ข้าว เพื่อนขี้เซามากกกกกก)
ชาน: ไม่ต้องหรอก ปล่อยไว้งี้แหละ
แล้วเราก็เดินออกมาร้านสะดวกซื้อข้างๆ ที่เรียนพิเศษ พอเราจ่ายตังค์เสร็จชานก็พูดขึ้นมาว่า
ชาน: ค่ามาม่านี่เราเปลี่ยนเป็นเลี้ยงหนังแทนได้มั้ย
เรา: หืมมมม?
ชาน: อือ ตกลงเนอะ ไม่งั้นเราไม่คืนนะ
พอถึงวันที่ไปดูหนังกันจริงๆ มีเรากับชาน แค่เรากับชานจริงๆ เว้ย โอ๊ย เขินอ่ะ ฉันมาจากโรงเรียนหญิงล้วนอ่ะแกเข้าใจปะ ไม่ได้นั่งเรียนหรือเล่นกับเพื่อนผช.มาสามปี แต่ต้องมาดูหนังกับผช.สองคน
ชาน: ดูเรื่องไร
เรา: ไรก็ได้อ่ะ
ชาน: ทำไมต้องไรก็ได้อ่ะ
เรา: เรา.... -*- เรามอบหน้าที่การตัดสินใจให้เธอเลย เราจะเป็นผู้ตามที่ดี
ชาน: (หัวเราะ) ถ้ามีแฟนพูดง่ายอย่างงี้ก็ดีเนอะ
เรา: เราพูดง่ายนะ
ชาน: นี่อ่อยปะ
เรา: เลือกหนังปะ เรื่องไหนนะ
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
สรุปชานเป็นคนเลือกหนังค่ะ นางก็เลือกหนังผช.อ่ะค่ะ ยิงกัน เรานี่คิดเอือมในใจ แต่ข้างนอกก็ยิ้มๆ จ้า รับได้ พอเข้าโรงแล้วหนังเริ่มฉาย อาการเราก็ออก เราไม่ใช่สายหนังแอ็คชั่นอ่ะเก็ทปะ ฉันผญ.โรแมนติกคอมเมดี้ ฉันสายนี้ ต่อไปฉันจะไม่อะไรก็ได้อีกแล้ว T^T
ชาน: หลับเหรอ
เรา: หืม เปล่าๆ
ชาน: เห็นหลับตา
เรา: อ่อ แฮ่ๆ...
ชาน: ไม่ชอบ?
เรา: นิดนึง เราไม่คิดว่ามันจะแอ็คชั่นมาเต็มขนาดนี้
ชาน: นี่ไง อะไรก็ได้ (นางดูหัวเสียนิดๆ)
เรา: เค้าขอโทษ แต่ดูได้นะ
ชาน: หลับตานี่คือดูได้ งั้นเปลี่ยนเรื่องมั้ย
เรา: เหยยยย ค่าตั๋วหนังสองใบนี่เกือบสี่ร้อย ไม่เอาหรอก ดูไปเถอะ
ชาน: เธอเป็นผญ.ประเภทไหนเนี่ย
เรา: ศรีทนได้
พอหนังจบแล้วเรารู้สึกว่าระหว่างเรากับชานคงจบแค่นี้แหละมั้ง พังค่ะชะนี
ชาน: ทำไรต่อดี
เรา: (อึ้งมากกก ยังกล้าจะไปไหนกับเราต่ออีกเหรอ)
ชาน: ที่ไม่ใช่อะไรก็ได้นะ
เรา: ร้านหนังสือชั้นล่างมั้ย เราชอบอ่านหนังสืออ่ะ จะเข้าไปเช็คหนังสือเข้าใหม่ด้วย
ชาน: นิยายสินะ
เรา: โหยไม่ได้มีแค่นั้นสักหน่อย เนี่ยเดี๋ยวเราแนะนำหนังสือแนวเราให้ดู (เราก็พร่ำเพ้อเหมือนคุยคนเดียวตลอดทางที่เดินลงมา)
? : ชาน!
เสียงตะโกนเรียกจากไหนไม่รู้ซึ่งไม่ใช่เสียงเรา เรากับชานก็หันไปมองเจอกลุ่มผญ.สามสี่คน พวกนางก็เดินเข้ามาหา เรารู้สึกตัวเล็กลงไปมากไม่รู้ทำไม
ชาน: อ้าวหลิวมาทำไรกัน
หลิว: มาเดินเล่นอ่ะ (ชายตามองเรา)
ชาน: นี่เพื่อนเราเค้ก อยู่หญิงล้วนอ่ะ
หลิว: อ่า
ชาน: งั้นไปแหละ
แล้วชานก็จับแขนเราออกมาจากตรงนั้น เราเห็นสายตาหลิวแบบอินี่! คือคิดว่าทางระหว่างเราสองคงไม่ราบเรียบแล้วอ่ะ
เรา: แฟนหรอ
ชาน: ถ้าเรามีแฟนเราจะมากับเธอเหรอ
เรา: มากับเราได้ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีแฟน
ชาน: อ่อยอีกล่ะ
เรา: เฮ้ยยยย อ่อยมันคือยังไงอ่ะ ยังไงที่เรียกว่าอ่อย นี่ถามเฉยๆ เลย ประโยคเมื่อกี้ไม่ได้อ่อย
ชาน: แปลว่าประโยคอื่นอ่อย
เรา: **ที่ไม่เป็นประโยคก็ใช่ว่าจะไม่ได้อ่อยไง
เงียบ... งิ้ด งิ้ด งิ้ด
จ้า เล่นผิดจังหวะอีกแล้ววววว
เรา: ล้อเล่นนนน
ชาน: คิดจริงนะ อย่าล้อเล่นบ่อย
เรา: เป็นผช.ทำไมไม่จีบผญ.ก่อน
ชาน: คนอื่นเราก็จีบก่อนนะ แต่เธอ (เงียบแล้วก็มอง เราคิดในใจโดนกัดอีกตามเคย) เราชอบตอนเธออ่อย เราชอบตอนเธอตาม มันมีความสุขดี
เรา: เหรอออออออออ (เขินนนน >////<)
จากนั้นพอกลับเราก็คุยกันในเฟซเรื่อยๆ โคตรมีความสุขอ่ะโคตรฟิน แต่ข้าวญาติชานซึ่งเป็นเพื่อนเราไม่รู้เรื่องนี้นะ เราไม่ได้บอกอ่ะ ชานเองก็คงไม่ได้ไปพูดแหละ หลังๆ มาเราก็เปลี่ยนสรรพนามจากชานเป็นตี่ น่ารักดี นางเป็นคนไม่ค่อยหวานอ่ะ ไม่รู้ดิ...
มีวันหนึ่งเราเดินงานฟู๊ดแฟร์ด้วยกันด้วยความที่คนเยอะเราก็ไม่ชอบ แล้วมันก็เมื่อยขาอ่ะ เราจิตอุปทานไปเองมั้งว่าพอเดินท่ามกลางคนเยอะๆ แล้วระยะทางมันไกลขึ้น เราก็ชวนนางหาที่นั่งเหอะ มันเป็นงานที่จัดตรงถนนอ่ะ ยาวไปตลอดเส้น คิดภาพออกมั้ย แล้วมันจะมีทางเดินลงไปจะติดกับแม่น้ำซึ่งคนเขาจะวิ่งจ้อกกิ้งกันตอนเย็น แต่นี่มันก็ทุ่มกว่าข้างล่างมันก็จะไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านแล้ว เราก็ทิ้งตัวนั่งตรงขอบทางเดิน
ชาน: ไงเหยินไม่ไหวแล้วเหรอ (นางเรียกเราเหยินเพราะเราจัดฟัน เพิ่งจะมาจัด)
เรา: ค่ะตี่ ไม่ไหวแล้ว
ชาน: เว่อร์ๆ (นางก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ)
เรา: โหย โคตรเงียบอ่ะ บรรยากาศดีมาก เหมือนคนละโลกกับข้างบนเลย
ชาน: ขนาดนั้น
เรา: เออ นี่ถ้าเป็นนิยายนะฉากต่อไปพระเอกกับนางเอกจูบกันชัวร์บรรยากาศมาขนาดนี้ (เราช่างพล่ามอ่ะ ก็แพร่มไปเรื่อยไม่คิดไร)
ชาน: ...
เรา: ไรอ่ะ
ชาน: ผช.มันสปาร์กไวนะ
เรา: สปาร์กไรรรร! ไม่มีอะไรน่าสปาร์กเลย -///-
ชาน: เราไม่เคยจูบกันปะ
เรา: พูดทำไม -/////////-
ชาน: เขินไง?
เรา: อืม (พยักหน้า)
ชาน: ให้ท่าอีกแล้ว
เรา: เดี๋ยวๆ (หันหน้าไปมอง เจอนางจ้องอยู่ก่อน สายตามีเลสนัย) เรากลับไปเดินงานข้างบนมั้ย
ชาน: ไม่ทันล่ะ
เรา: ไม่ทันไร เขาเก็บร้านกันตั้งห้าทุ่มเที่ยงคืน
ชาน: ใสใสว่างั้น (นางล้อเลียนหน้าทะเล้น)
เรา: เราไม่เคยมีจูบแรกอ่ะ -////- (ฉันเป็นผู้หญิงโผ่งผ่างงงงงง)
คืนนี้พอก่อนเนอะเธอ 
เราต่อเลยเนอะ ไม่รอเม้น อย่างที่บอกมาระบาย แต่มาเม้นคุยกันบ้างก็ได้นะจริงๆ แล้ว5555555 //
เห ยู เวลาเราคุยกับเพื่อนบทสนทนามันจะหยาบคายหน่อยเนอะ เราไม่อยากเปลี่ยนมาใช้คำเพราะอ่ะเดี๋ยวมันไม่ได้อรรรถรส ไม่ถือสากันนะตัวเธอ //
พอเราพูดออกไปแบบนั้นนางก็ขำแล้วส่ายหน้า เราก็เอ๋อๆ ผิดจังหวะอีกแล้วเหรอ ชานมองอีกแล้ว เราเขิน ไม่อยากมองหน้ากันตอนที่บรรยากาศมันเป็นแบบนี้อ่ะ เราไม่ไหววว
ชาน: เราขอเป็นจูบแรกได้ปะ
เรา: หะ น้ำเน่าอ่ะ 55555555
นางไม่พูดแต่ทำเลยค่ะ เรานี่ชาวาบมันรู้สึกเหมือนมีอะไรวิ่งที่หน้าอกอ่ะ ใจเต้นแรงมาก เบลอๆ วิ๊งๆ ไม่เคยมาก่อนไง เขาต้องทำไงกันเหรอ เราเอ๋อรับประทาน แต่ชานนางก็ดูเป็นงาน คือจับหน้าเราให้นิ่ง นั่นแหละ ง่อวววววว -////- แล้วนางก็ถอนจูบ
ชาน: เบ๊อะ ไม่เคยจริงๆ เหรอ
เรา: เราไม่ได้โกหกนะ
ชาน: ไม่คิดว่าไม่เคยจริงๆ
เรา: หมายความว่าไง
ชาน: เธอใสกว่าที่เราคิดนะเนี่ย
เรา: เดี๋ยวนะ
แล้วนางก็จู่โจมอีกรอบ คราวนี้เราพอจับสัมผัสได้แล้วก็ตามๆ ไปเรื่อย มันก็ต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปเนอะของอย่างนี้
ช่วงหนึ่งมันจะมีงานบาสที่โรงเรียน ซึ่งเราก็ไม่เคยดูมาก่อนไม่ค่อยรู้ว่าทีมที่มาแข่งมาจากไหนบ้าง แต่ก็มีโรงเรียนชานแหละ เพราะพวกเพื่อนมันจะกรี๊ดผช.กัน ชาน...ไม่ได้เป็นนักบาส 55555 ไม่มีแบบโมเม้นต์นั้นให้กรี๊ดหรอก แต่นางก็มาไง เราก็เจอกันเห็นกันนะ แต่เราอยู่อัฒจันทร์อีกฝั่ง นางก็ยิ้มแล้วพยัก เราก็ยิ้มตอบ แต่ความรู้สึกเรามันจึ้กๆ อ่ะ เก็ทฟีลปะ เออเข้าใจนะว่าระหว่างเราสถานะมันก็ไม่ชัวร์ แต่ด้วยความที่อ่านนิยายเยอะก็คาดหวังว่ามันจะมีโมเม้นท์มุ้งมิ้งอ่ะ แต่ก็ไม่ไง เฟลลลลล ซักพักนางก็โทรมา
ชาน: วันนี้กลับเย็นมั้ย
เรา: ทำไมอ่ะ
ชาน: ทำไมต้องทำเสียงแข็ง
เรา: ไม่ได้เสียงแข็งคนมันเยอะ ไม่ได้ยินพูดดังๆ ดิ (แอ๊บมากๆ เรากลัวนางโกรธ เราง้อไม่เก่ง)
ชาน: (นิ่งไปนิดนึง) เย็นนี้กลับด้วยกันนะ
เรา: (ละลายไปแล้วกับอิแค่ประโยคเดียว) อ้าว แล้วตี่ไม่กลับพร้อมเพื่อนเหรอ
ชาน: อยากกลับกับเหยิน
เรา: โอเคค่าจะกลับแล้วโทรมานะ (ระหว่างคุยเราก็มองหน้ากันนะ เพราะมันอยู่ฝั่งตรงข้ามกันพอดี จริงๆ เราตั้งใจให้เพื่อนมานั่งตำแหน่งนี้เองแหละ 555555555 แ.รดเนอะ)
พอวางสายนางก็มองหน้าเราแล้วก็ทำมือไอเลิฟยูอ่ะ โอ่ยยยยยยยยย จ้ะ ร่างระเบิดไปเรียบร้อยแล้ว
เพื่อนชาย: **เป็นไร
เรามีเพื่อนผช.คนสองคนในกลุ่ม พอขึ้นม.ปลายมันก็มีเพื่อนผช.ด้วยไง เพื่อนเราสองนนี้ถือว่าป๊อปมาก เพราะมันอยู่ในโรงเรียนหญิงล้วน แต่คนที่เราสนิทด้วยนางเป็นอิแอบ เรื่องนี้มีเรารู้คนเดียว โคตรอึดอัดเม้าส์ให้ใครฟังไม่ได้ นอกเรื่องแล้ว กลับๆ
เรา: เปล่าแก นักบาสหล่อ (คือ ณ โรงยิมตอนนั้นวุ่นวายเพราะนักเรียนจากทุกที่มาหมดเลยคนเยอะมาก แอดอัดสุดๆ ใครทำอะไรนี่ถ้าไม่สังเกตไม่เห็นจริงๆ)
เพื่อนชาย: เออ กุกลับก่อนนะ มึ.งจะกลับยัง กุไปส่งเปล่า
เรา: ไปเหอะ เดี๋ยวกลับเองๆ
แล้วก็ร่ำลานาง เรากับเพื่อนผญ.ที่เหลือก็นั่งดูบาสต่อจนจบก็แยกย้ายกัน เราก็แยกตัวออกมา คือเรื่องชานเราไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลยเพราะไม่อยากถูกล้อ มันอยู่ยาก เราเขินอ่ะ เพราะปกติเรานี่ตัวแม่เลยเรื่องประจานเรื่องเพื่อนเนี่ย เราขี้เผือกอ่ะ แล้วพอออกจากโรงเรียนเราก็ไปกินติมกันต่อ ชานก็โอบเอวไหล่เรา สักพักก็เลื่อนลงมาเอว นางบอกเราตันนะเนี่ย ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงแบบหยุดกินแล้วงอนไปเลย คิดมาก แต่เราไม่อ่ะ เราขำขำเลยอำนางกลับไป
เรา: จับเอวเราตันนี่แสดงว่าไปจับของคนอื่นที่เพรียวกว่ามาใช่มั้ย
ชาน: (นางดูสำลักอากาศ อึ้งๆ ไม่มองหน้าเรา)
เรา: ล้อเล่น (ไม่คิดไรเลยตอนนั้น)
ชาน: ทำไมชอบพูดล้อเล่นเรื่อยเปื่อยแบบนี้
เรา: ขำขำอ่ะ อย่าเครียดดิ
ชาน: อืมๆ (จับหัวเราโยก มือนางใหญ่ตามสไตล์มือผช.มันให้ฟีลอบอุ่นดี ด้วยความแร.ดที่มีอยู่เราเลยปล่อยหัวลงไปซบกับไหล่นาง นางก็จับหัวเรากดกับไหล่เราลูบไปมา)
มันเป็นวันดีๆ วันหนึ่งอ่ะ
เดี๋ยวเย็นๆ เข้ามาต่อนะเธอ มีใครจะรอเรามั้ย 555555555
รอนานมั้ย เราขอโทษเรามัวแต่เห็นแก่กินอ่ะเลยมาช้า 
ไม่โกรธกันโนะะะะ
เราสองคนก็เป็นอย่างนี้ไม่มีชื่อเรียกความสัมพันธ์แต่ก็สบายใจดี เออ ลืมเล่าว่าเลิกเรียนพิเศษที่นั่นไปตั้งแต่เปิดเทอม พอช่วงเปิดเทอมเราก็ยุ่งๆ (อยู่กับชาน) ไม่ค่อยได้เจอข้าว ถ้ายังจำกันได้นางเป็นญาติชานซึ่งเป็นเพื่อนเรา ถ้าไม่มีข้าวเราคงไม่รู้จักชาน 55555555 แต่เสาร์นี้เรานัดเจอกันที่บ้านข้าว ปกติก็ไปนั่งเล่นนอนเล่นคุยกันตามประสาเพื่อนสาวอ่ะ
ข้าว: เออแกยังจำชานได้ปะ
เรา: (อึ้งนิดๆ) เออๆ ญาติแกปะ
ข้าว: นั่นแหละๆ
เรา: (รีบถาม) ทำไมอ่ะ
ข้าว: ก็ไม่มีไรฉันหมั่นไส้นาง กลุ่มนางฮอตไง ฉันเชื่อว่าเดี๋ยวกลุ่มนางจะขึ้นมาแทนพวกกลุ่มพี่ม.หกที่จะจบรุ่นนี้อ่ะ
เรา: เหรอ
ข้าว: เออ ในกลุ่มมันนะเรียนเก่งแต่เล.วทุกตัวเลย อินั่นอินี่!!@#$%%^@ (แล้วข้าวก็ฝอยไปเรื่อย เราไม่รู้จักหลายคนก็นั่งอือๆ ออๆ ตามมันไป) อิชานก็เหมือนกันนางเหมือนจะรีเทิร์นกับหลิวหรือไงเนี่ยแหละ
เรา: อะไรวะ หลิวไหน
ข้าว: ไมมึ.งกระตือรือร้นจังวะ
เรา: เปล๊า ก็แกเล่ากำลังมันส์เลย เล่าต่อดิ
ข้าว: ก็เออ คือหลิวกับอิชานนางเคยกิ๊กๆ กั๊กๆ กันมาก่อนนี่ก็เหมือนจะกลับมาอะไรกันอีก แต่อย่าไรเลยคู่นี้มันได้กันแล้ว ตอนนี้ก็ใช่จริงจังอะไร อิชานก็กั๊กๆ มันคงมีเด็กในฮาเล็มหลายคนแหละ หลิวนางก็ไมได้ใสอะไรนะ แต่เหมือนรอบนี้นางดูอยากจริงจังกะอิชานอ่ะ มันโตแล้วหล่อขึ้นมั้ง
เราชาเหมือนโดนตบเลย อ้าว นี่ฉันมโนไปคนเดียวหรอ นี่ฉันชอบ รู้สึก มีความสุขไปคนเดียวเหรอ เออ เราน่าจะเอะใจตั้งแต่แรกแล้วปะว่าทำไมมันจูนกันติดไว ก็เพราะเขาจูนติดไวกับทุกคนเลยไง ได้กับผู้หญิงคนอื่นด้วย โอ๊ย โง่อยู่ได้ตั้งหลายเดือน เหมือนโดนเบิกเนตรอ่ะ โมเม้นท์ตาสว่างมันเป็นงี้เอง เราอยากกรี๊ดมากอ่ะตอนนั้น มันสับสนไม่รู้จะทำไง แสดงออกอะไรกับข้าวก็ไม่ได้ เพราะมันไม่เคยรู้เรื่องอะไรมาก่อนเลย ซึ่งนั่นก็ดีแล้วไม่งั้นเรามองหน้ามันไม่ติดแน่เลยอ่ะ
มหากาพย์มาก อดทนฟังกันไปเรื่อยๆ โนะ T^T
มาแล้วๆๆ
พอกลับจากบ้านข้าวเราลนมากไม่รู้จะเริ่มทำอะไรก่อนดี แต่ก็มีสติไงจะไม่เข้าไปเหวี่ยงเลย จะไม่งี่.เง่า เราเลยทักเพื่อนชายที่เป็นอิแอบไป
เรา: ตุ้ด อยู่เปล่า เรื่องด่วนมาก
เพื่อนชาย: ผั.วทิ้ง?
เรา: ไมมึ.งเป๊ะจังวะ
เพื่อนชาย: เอ้า อิด.อก จริงไง๊? เฮ้ยๆๆ กุไม่รู้ เดี๋ยวๆ มึ.งไปมีตอนไหน
เรา: ไม่เชิงว่.ะมึ.ง เดี๋ยวกุเล่าให้ฟัง
แล้วเราก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟังนางก็ออกตัวแรงมาก นางโกรธแทนเป็นฟืนเป็นไฟจนเรามีสติต้องเป็นฝ่ายปลอบนางเอง ปรึกษาถูกคนปะวะ
เพื่อนชาย: เอาไงต่อ ตบมั้ย
เรา: ตบใคร
เพื่อนชาย: ก็ทั้งอิหลิวอิชานเลย เดี๋ยวอิชานนี่กุเอาพวกกิ๊กกุไปรุมเลย หมั่นไส้มานานแล้วอิกลุ่มนี้
เรา: มึ.งรู้จัก?
เพื่อนชาย: เออ เจออิแก๊งค์นี้ที่ร้านเหล้าบ่อย ถ้ามึ.งเล่าให้กุฟังตั้งแต่แรกก็เตือนกันทันแล้วปะว.ะ เสือ.กอยากเก็บเงียบ เป็นไงล่ะ ดีที่ไม่โดนหลอกฟัน
เรา: โหย เรื่องมันดูใหญ่โตก็ตรงมึ.งใช้คำได้เลวมาก
เพื่อนชาย: แล้วจะเอาไงชะ.นี เอาไงงงง
เรา: ทำเหมือนเดิม ถามก่อน ถ้านางบอกก็จบด้วยดี
เพื่อนชาย: ถ้านางไม่บอก
เรา: ก็ต้องจบด้วยดีแหละแก TOT ฉันจะจากมาอย่างนางเอก
เพื่อนชาย: น่าสังเวชมาก แค่ออกมาได้ก็ดีแล้ว
พอวันต่อมาเราก็นัดเจอชานนางก็มารับแล้วก็ทำเหมือนเดิมพูดคุย แต่ความรู้สึกเราไม่เหมือนเดิมแล้วอ่ะคือนางทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรได้ไงว.ะ แม่.งคบผู้หญิงพร้อมกันทีเดียวหลายคนได้ไง เราเลยโพล่งถามไป
เรา: ชานเธอคิดไงกับผู้ชายหลายใจ
ชาน: ถามไม ถามเล่นๆ อีกแล้ว?
เรา: เราอยากไดคำตอบจริงๆ อ่ะ
ชาน: พูดไงอ่ะสำหรับเรานะถ้าคบใครหลายคนก็ไม่ได้แปลว่าไม่ได้ชอบใครจริงจัง...
เรา: งี้ก็ชอบทุกคนที่คบเลยดิ ใจกว้างเนอะ
ชาน: ขึ้นอะไร ถามเล่นๆ ไม่ใช่เหรอ
เรา: นั่นแหละๆ แล้วไงอีก
ชาน: ก็ไม่แล้วไง มันก็ต้องมีคนที่เราจริงจังดิ
เรา: แล้วทำไมต้องมีหลายคนอ่ะ
ชาน: ก็ถ้าเขารักหนึ่งในหลายคนขึ้นมาเขาก็จะหยุดกับคนที่เหลือ
เรา: เหรอ (น้ำตาจะไหล คือกุนี่ไม่ใช่ใช่มั้ยคะ เหมือนเราได้คำตอบอ่ะ) ชานระหว่างเรานี่คืออะไรอ่ะ
ชาน: ว่าล่ะ ถามทำไมอ่ะ (หยุดเดิน) ที่ผ่านก็ดีไม่ใช่เหรอ เราชอบที่เธอไม่จู้จี้ ตอนนี้เธอเริ่มจะเหมือนคนอื่นๆ ล่ะนะ
เรา: คนอื่นๆ นี่ใครอ่ะ คือมีคนอื่นๆ ที่อยู่ในสถานะเหมือนเราอีกเยอะเลยเหรอ
ชาน: พูดเว่อร์ว่.ะ เลิกคุยเรื่องนี้ได้มั้ย
เรา: งั้นเลิกคุยกันไปเลยดีกว่า เนอะ งั้นแยกกันตรงนี้เลยนะ เราไปก่อน
ชานรั้งมือเราไว้ หน้านางยุ่งเหยิงมากในขณะที่เราเฟลสุดๆ ฉันคือตัวอะไรที่ผ่านมา
เราว่าตรงนี้น่าจะเป็นจุดพีคจุดหนึ่งเลยก็ว่าได้ เดี๋ยวมาเล่าต่อนะ พิมพ์ไม่ไหวล้าวววว
ตัวเธอทั้งหลายเราขอบคุณนะที่เข้ามากัน ขอบคุณทุกเม้นกำลังใจเลย ทุกคนน่ารักจัง 55555555 เราคงเข้ามาคุยได้อีกทีวันอังคารแหละ แต่ถ้าเป็นไปได้จะพยายามเข้ามาให้ต่อเนื่อง 
ที่เราพิมพ์นี่ใช้ภาษาเขียนนะ ตอนพูดก็ประมาณนี้แต่เอามาเล่าก็เกลาให้มันลื่นหูหน่อยเนอะ
/////
ชาน: อย่างี่.เง่า เธอเป็นอะไรวะ ไปฟังอะไรใครมา
เรา: มีอะไรจะบอกมั้ย
ชาน: อยากรู้อะไร
เรา: เราเป็นอะไรกันอ่ะ เหมือนกับคนอื่นๆ ที่เธอคบมั้ย
ชาน: ไม่เหมือน
เรา:ยังไง
ชาน: ก็มันไม่เหมือนอ่ะ จะยังไงวะ
เรา: แล้วกับหลิวอ่ะ
ชาน: นี่เรื่องหลิวใช่มั้ย เราเคยคุยกันแต่เลิกคุยไปแล้ว
เรา: แน่ใจ?
ชาน: แน่ใจตอนนี้มันไม่ได้มีอะไรเลย เราไม่ได้คิดอะไรแล้วจริงๆ
เรา: นอนกับหลิวแล้ว?
ชาน: ....(มองไปทางอื่น)
เรา: นอนกับทุกคนแล้ว ยกเว้นเรา นี่คือสิ่งที่เราไม่เหมือนใช่ปะ
ชาน: ไปใหญ่แล้ว
เรา: ได้กันแล้วเลยนะเว้ย
เราพยายามแกะมือนางออกแล้วเดินถอยห่างอ่ะ แต่ชานก็ไม่ปล่อยมันเลยเป็นภาพที่วัยรุ่นงี่.เง่าสองคนฉุดยื้อกันไปมา อายมาก
เรา: ชานปล่อยๆ เราอาย
ชาน: ถ้าเธอไม่หนีก็ไม่ต้องกระชากกันไปมาแบบนี้ปะ
เรา: เธอปล่อยเราเหอะ แยกกันเถอะ แยกกันตรงนี้แหละ
ชาน: ทำไมต้องแยก
เรา: เพราะเราเลิกกันไม่ได้ไง เราไม่เคยคบกันไง
ชาน: อยากได้แค่สถานะ จำเป็นขนาดนั้น?
เรา: ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว ไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นอ่ะขอแค่ปล่อยเราไปพอ คนที่งี่.เง่าคือเธอนะไม่ใช่เรา
ชาน: ทำไมเธอใจร้ายงี้วะ
อ้าว นี่เราผิดเหรอ เฮ้ย เราโดนนอกใจนะ มาทำน้ำเสียงมาใช้สายตา นี่กุผิดเลยนะเนี่ยยยย เราก็นิ่งไม่ได้สะบัดสะบิ้งอะไร จริงๆ คือเรานัดกับเพื่อนชายที่เป็นตุ๊ดให้มารับไว้แล้วจะไม่ได้เก้อเวลาต้องเดินจากกันไง ตอนนี้นางคงยืนรอแล้วก่นด่าเราไปแล้วอ่ะ
เรา: ชาน (เราได้แค่เรียกชื่ออ่ะไม่รู้จะพูดอะไร คือถ้ามองหน้าใจอ่อนแน่ๆ อ่ะ เข้าใจฟีลปะว่าคนมันมีใจจะให้มาตัดกันให้ขาดสองสามวันมันทำไม่ได้แน่ๆ)
แล้วโทรศัพท์ชานก็ดัง เหมือนระฆังต่อชีวิต นางหยิบโทรศัพท์แต่มือก็ไม่ได้ปล่อยจากเรานะ คือสายโทรเข้าไม่ได้เมมเบอร์ไว้ นางก็รับด้วยเสียงบูดๆ เราได้ยินเสียงลอดออกจากโทรศัพท์เป็นเสียงผู้หญิง เราก็เลยสะบัดมือออกเลย มั่นใจมากว่าไม่ใช่แม่ พี่สาว หรือเครือญาติอะไรทั้งนั้น พอสะบัดหลุดเราก็วิ่งหนีเลยจ้า ตื่นเต้นมาก ชีวิตเหมือนนางเอกเจมส์ บอนด์ 555555555 เราวิ่งมาที่ลานจอดรถมอไซค์เจอเพื่อนชายอิแอบยืนรออยู่แล้วเลยบอกให้นางรีบสตาร์ทรถคือตะโกนก่อนเป็นสองร้อยเมตรอายยามมาก นางก็รู้งาน สตาร์ทรถเราขึ้นค่อมปุ๊บนางก็ออกรถปั๊บ เฮ้ออออ
พอออกจากตรงนั้นชานก็ไม่ได้ตามนะ ไม่ได้ทักเฟซมาอีก หายไปเลยอ่ะ ตอนแรกเหมือนจะไม่ปล่อยเราแต่ทำไปทำมานางหายไปง่ายกว่าที่คิดอีกอ่ะ เราดาวน์มากเพราะในใจลึกๆ ก็หวังว่านางจะง้อ คิดว่าชีวิตจะเหมือนนิยาย แต่เปล่าเล๊ยยยยยยย งานมโนก็ไม่เกิดจ้ะ
แต่แล้วเราก็บังเอิญเจอกันแบบที่ไม่น่าเจอกันตรงนี้เลย... 
ดิทททท: เรื่องที่เล่านี่เกิดขึ้นไปแล้วนะ เราไม่เฮิร์ตไม่อะไรแล้วทั้งนั้น ขอบคุณทุกความเป็นห่วงเลย เราก็เป็นห่วงพวกเธอเหมือนกัน อย่าเก็บไปคิดมากกันนะ 55555555
คือเราเก็ทฟีลคนรอเลยอ่ะ เราก็เคยรอกระทู้ มาแล้วๆๆ ไม่ต้องรอแล้ว 555555555
/////////
เรากับชานห่างกันไปนานมากอ่ะจนขึ้นม.ห้า จะม.ห้าเทอมสองอยู่แล้ว วันนั้นเพื่อนผู้หญิงเราชื่อมิ้นมันหาเราที่บ้าน (คือบ้านเราเป็นบ้านซื้อ เป็นหมู่บ้าน เราอยู่กับพ่อแล้วก็ลูกพี่ลูกน้องอีกคน งานพ่อเราเดินทางบ่อย พ่อเลยฝากเราไว้กับพี่ พี่เราเรียนมหาลัยแล้วนอนหอเพื่อนบ้างนอนบ้านบ้าง คือเราก็อยู่คนเดียวจนชินนั่นเอง )
มิ้น: อิเค้ก มึ.งไปรับอิเจมส์เป็นเพื่อนกุหน่อย กุไปคนเดียวมันไม่กลับแน่เลยว่.ะ
เราก็เดินออกจากบ้านมางงๆ เจมส์คือเพื่อนชื่อเพื่อนชายที่เป็นอิแอบอ่ะ
เรา: อะไรวะ
มิ้น: อิเจมส์มันสิงร้านเหล้ามาสองคืนแล้วเนี่ย
เรา: อ่ออิด.อกที่มันไม่โรงเรียนนี่คือเมา
มิ้น: เออ มันฟังมึ.งอ่ะ อิคู่จิ้นไปเอามันกลับบ้านหน่อย
เรากับเจมส์สนิทกันจนเพื่อนๆ ก็เหมือนจะจิ้นเราสองคนว่าคู่นี้มันต้องซัมติงกิ๊งก๋องกันแน่เลย หึ ไม่รู้อะไรกันซะแล้ว 
เรา: อ่าๆ ไปก็ไป มอไซค์เนี่ยนะมึ.ง เรียกแท็กซี่มั้ย ขากลับจะกลับยังไง
มิ้น: เอามันกลับให้ได้ก่อน กลับยังไงค่อยคิด
เราก็เออออตามมิ้นแล้วก็กระโดดค่อมมอไซค์มันมาเลย ตอนนั้นคืออยู่ในชุดเตรียมนอนแล้วอ่ะ กางเกงผ้าขายาวกับเสื้อยืดสีชมพูอ่อนเป็นการเข้าร้านเหล้าได้ให้เกียรติสถานที่มาก 555555555 ออกตัวก่อนเราเด็กเรียบร้อย (?) คือเราก็ไม่ได้เข้าร้านเหล้าเป็นอาจินเหมือนพวกมิ้นพวกเจมส์ไง คือไม่เคยเข้าเลยแต่ไมได้ใสขนาดนั้นนะ ไม่กินก็ใช่จะคบเพื่อนที่กินไม่ได้ อ่อ แล้วพฤติกรรมแบบนี้ไม่ดีเลยนะ ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
มิ้นมันก็พาเรามาร้านเหล้าออกแนวบาร์ ร้านไม่ใหญ่มาก ข้างหน้าร้านก็มีโต๊ะที่เต็มไปด้วยลูกค้าประมาณสิบโต๊ะได้ พอดีอิเจมส์นั่งข้างนอกร้าน อยู่ตรงโซนกลางๆ เรากับมิ้นก็ต้องเดินเข้าไปอีก ตอนเดินเราก็ไม่ได้สนใจอะไร
มิ้น: สั.สเจมส์กลับได้ล่ะมึ.ง ของเมื่อวานสร่างแล้ว?
เจมส์: งัวเงียงุ้งงิ้ง (คือพูดห่.าอะไรไม่รู้เรื่องเลย)
เรา: นี่กุนะมึ.ง กลับเหอะ มีไรไปคุยที่บ้านกุ ไปเหอะ
คืออิเจมส์มันนั่งกับเพื่อนผช.ต่างโรงเรียนอีกสองคน อิสองคนนั้นก็ไม่ได้พูดไรนะ คือไม่รู้ว่าเมาจนพูดไม่รู้เรื่องเหมือนกันหรือแค่ไม่อยากเผือก
เรา: แกสองคนช่วยหิ้วมันหน่อยดิ (เราหันไปบอกเพื่อนผช.ของอิเจมส์)
ผช.1: อ่าๆ ได้
แล้วเราก็หิ้วปีกมันออกจากร้านสภาพทุ.เรศมาก ทำไมเราต้องอยู่ในสถานการณ์ทุ.เรศๆ ตลอดเวลาอันนี้เราก็ไม่เข้าใจ 555555555
? : เค้ก
เรา: หืม
หันไปเจอชานจ้า โอ่ย คนไม่ได้เจอกันมาเป็นปี เงิบรับประทาน เงิบสนิท เงิบมาก ชานนางก็หน้าแดง คงกรึ่มๆ แล้ว
ชาน: มาทำไรที่นี่
เรา: มารับเพื่อน
แปลกมากคือเราไม่น่าจะคุยกันลักษณะปกติขนาดนี้ไงแก ฉันกับแกเราก็ไม่ได้ถือว่าจบกันด้วยดีนะเว้.ย
ชาน: ทำไมต้องมารับอ่ะ
เรา: อ่า มั.นเมาแล้วกลับไม่ได้อ่ะ
ชาน: แล้วจะกลับกันยังไง
เราก็เลยหันไปมองหน้ามิ้น ประมาณว่านี่ก็คือปัญหาต่อไปของกุกับมึ.ง
เรา: กลับรถเพื่อนเนี่ย (ชี้ไปที่มิ้น มิ้นนางก็ยิ้มแหยๆ)
ชาน: รถยนต์?
เรา: มอไซค์
ชาน: แล้วจะกลับได้ไง! (ขึ้นเสียงเล็กน้อย) ผช.ของเธอก็ใช่ว่าจะตัวเล็ก
เราแอบงงกับคำว่าผช.ของเธอนะ แต่นางคงเมาลิ้นพันกันลืมคำว่าเพื่อนปะ
เรา: กลับได้แหละ งั้นเราไปแระ บัยยย
เราก็รีบลากมิ้นให้สาวเท้าตามมาโดยมีเพื่อนอิเจมส์สองคนแบกอิเจมส์ตามมา
ชาน: เดี๋ยวเราไปส่ง ตอนนี้เราเปลี่ยนมาใช้รถยนต์ล่ะ
เท่ห์จัง ไม่ใช่ประเด็นล่ะ
เรา: เอ่อ
มิ้น: กุว่าดี
เรา: แล้วมึ.งจะกลับมอไซค์อย่างไงคนเดียว
มิ้น: เดี๋ยวกุขี่นำไปบ้านมึ.ง
เรา: อ่า
ชาน: เอางั้นแหละ
แล้วนางก็เดินนำไปที่รถนาง เราทั้งหมดโยนอิเจมส์ซึ่งเมาแอ๋ไม่รู้เรื่องไว้เบาะหลัง ส่วนตัวเราเองมานั่งข้างคนขับ แล้วมิ้นก็ขับมอไซค์ตามมาอีกที บรรยากาศในรถนี่ถ้าไม่ติดว่ากลิ่นเหล้ากลบเกลื่อนจะได้กลิ่นของความมาคุชัดเจนมาก
ชาน: ทำไมต้องมารับเขาที่ร้านเหล้าอ่ะ ทะเลาะกันเหรอ
เรา: หืม เปล่า ไม่ได้ทะเลาะ
แล้วทุกอย่างก็เงียบ
ชาน: ช่วงนี้เป็นไงบ้าง
ถามทำไม...
เรา: ก็ดีนะ
ชาน: ดีก็ดี มันคงดีกับเธอมากกว่า
เรา: อะ....
ชาน: ไม่งั้นวันนั้นเธอไม่ทิ้งเราแล้วไปกับมันหรอก
เรา: !!!
นี่ไงโมเม้นท์นิยายที่ต้องการ ไม่ใช่อ่ะ ไม่ใช่แบบนี้ แอ้ก ดิ้นตาย ทำไมต้องมาพระเอก เดี๋ยวนะคิดย้อนกลับไปฉันต่างหากที่โดนนอกใจ ฉันต้องทำน้ำเสียงน้อยใจปนประชดเมื่อกี้ปะไม่ใช่เธอ เราก็แอบกึ๊ดเล็กน้อยเลยพูดกลับไปว่า
เรา: แล้วตอนนี้เธอเป็นไง ยังคบใครทีละหลายคนเหมือนเดิม
ชาน: -_-++
นางชำเลืองมามองด้วยสายตาอาฆาต
ชาน: จะขุดทำไม
เรา: แล้วเธอจะเริ่มทำไม นั่งกันไปเงียบๆ ก็ได้ปะ
แล้วนางก็หยุดรถเลยจ้า อิมิ้นที่ขี่นำก็ขี่เลยออกไปไกลเลย
เรา: จอดรถทำไม
ชาน: (เงียบแล้วก็จ้องหน้าเราอยู่อย่างนั้น)
เรา: เมาแล้วแน่ๆ อ่ะ
ชาน: ยังไม่เมา เราไปถึงร้านก่อนเธอแค่สามนาทีเองมั้ง ยังไม่ได้กินสักหยด
เรา: อ้าว
ชาน: ไม่เชื่อใช่ปะ
กุยังไม่ได้พูดอะไรเลยค่ะ แต่ไม่ค่ะนางไม่สนนางปลดเข็มขัด...นิรภัย (คิดไรกันอ่ะ) แล้วก็เอี้ยวตัวมาหาก่อนจะประกบปากเรา เราก็ดิ้นอ่ะ นางทำรุนแรงมากเราก็เจ็บนิดนึง คือจูบแรงไปหน่อย เราก็กำมือแล้วทุบที่หลังนาง มือนางก็ไม่อยู่นิ่งตอนแรกมันก็ลูบอยู่ตรงเอวสักพักก็เลื้อยขึ้นมาหน้าอกเฉย! แล้วนางก็ผ่อนแรงแต่ก็ไม่ได้ผละออกนะ เราระทวยไปนานแล้วไม่ต้องถาม มือเราวางอยู่ที่อกนางแบบเหมือนมีกล้าม อร๊างงงงง ละลายเลยทีนี้ ทำไมเด็กผช.สมัยนี้เขาชอบเล่นกล้ามกันล่ะ -.,-
พอแค่นี้ก่อนมั้ย 
ต่อนะตัวเธอ/////
มือนางก็เลื้อยไปเลื้อยมาอย่างนั้นอ่ะ มันหวาบหวิวอ่ะเข้าใจปะ จากตอนแรกจูบปากนางก็ค่อยๆ เลื่อนมาเป็นแก้มแล้วไหลไปคอได้ไงก็ไม่รู้ เราก็เอาแล้วๆ ไม่ๆ ต้องมีสติ แต่ตอนนั้นพริ้มมาก (แร.ดเฟ่อ) เราใช้มือดันไหล่นางออก
เรา: ปล่อยๆ ชานเรามีพ่อมีแม่นะเว้.ย
นางก็ยังวกวนอยู่อย่างนั้นอีกแป๊บแล้วก็ผละออกแล้วพ่นลมหายใจแรงมากอ่ะ เราแข็งเป็นหินเลยทำไรไม่ถูก นั่งกันเงียบๆ สักพักนางก็ออกรถ เราก็โอเคค่อยยังชั่ว
พอถึงบ้านก็เจอมิ้นยืนรอ มันคงยืนรอนานแล้ว
ชาน: เมื่อกี้เราขอโทษ
เรา: (เงียบ)
ชาน: เราตั้งใจจริงๆ แหละ...
เราลงจากรถเลยจ้า ไม่ใช่อะไร กลัวความรู้สึกตัวเอง กลัวจะย้อนกลับไปที่เดิม กลัวว่าครั้งนี้มันจะหนักกว่าครั้งก่อน กลัวจะถอนตัวไม่ขึ้นจริงๆ เราไม่อยากเป็นอะไรก็ไม่รู้ของเขาอ่ะ แต่ถามว่ายังอยากโคจรอยู่ในชีวิตกันและกันมั้ย เราบอกเลยว่าอยากนะ
มิ้น: ทำไมมาช้าจังวะ
เราไม่ตอบ เปิดบ้านแล้วให้มิ้นช่วยแบกอิเจมส์ แต่ผู้หญิงสองคนมันก็ทุลักทุเลอ่ะ ชานนางเลยเสนอตัวเข้ามาช่วยหิ้วอิเจมส์เข้าบ้าน เสร็จแล้วเราก็เดินออกมาส่งนาง เราไม่ได้พูดอะไรพอนางเดินพ้นรั้วเราก็รีบปิดรั้วแล้วหันหลังเดินเข้าบ้านไปเลย
ชาน: เค้ก!
นางก็ตะโกนเรียกเราก็ไม่ใช่นางเอกนิยายไง ฉันจะไม่หยุดเดิน ฉันเขิน ฉันประหม่า ไม่สิๆๆ ฉันโกรธ ฉันเสียความรู้สึก
มิ้น: มึ.งรู้จักชานด้วย
เอาอีกแล้ว วงจรอุ.บาทว์อีกแล้วอิมิ้นก็รู้จักชาน
เรา: อืม รู้จักผ่านๆ อ่ะ
มิ้น: อ้าวเหรอ ไม่สนิทหน่อยเหรอกุชอบเพื่อนมันอ่ะ แย่เลย -^-
เรา: มึ.งรู้จักพวกนั้นด้วยเหรอ
มิ้น: อือ เจอกันที่เรียนพิเศษแล้วมาเจอกันที่ร้านเหล้าก็เลยรู้จักกัน
เรา: ง่ายเนอะ
มิ้น: หะ
เรา: รู้จักกันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ
มิ้น: อือ
เรา: เจอบ่อยมั้ย
เริ่มอยากรู้
มิ้น: ก็บ่อยอยู่นะ
คือเราอยากถามเรื่องชานแต่ไม่กล้าอ่ะ
เรา: แล้วแกชอบเพื่อนมันคนไหนอ่ะ
มิ้น: อรั้ยยย
นั่นแหละแล้วมิ้นก็พล่ามยาวเลย ไม่มีเรื่องของชานเลย เรื่องของมันล้วนๆ
มิ้น: เออมึ.งจำพลอยได้ปะ
เรา: พลอยไหน
มิ้น: พลอยที่ย้ายจากโรงเรียนเราไปโรงเรียนนั้นไง
เรา: อ๋อ ที่สวยๆ ปะ
มิ้น: นั่นแหละ นางม่ออยู่กับชาน
เราคิดในใจ เอาอีกแล้ว โหย ไม่น่าถามเลย
มิ้น: แต่มีช่วงหนึ่ง ช่วงแรกๆ ที่อิชานนางเฮิร์ตไรมาไม่รู้เจอนางเมามายที่ร้านเหล้าบ่อยมาก เห็นเพื่อนว่าโดนทิ้ง มันกำลังจะขอหญิงเป็นแฟนแล้วโดนทิ้งก่อนไรเงี้ย
เรา: ผญ.คนนั้นเป็นใครวะ
มิ้น: โอ๊ย อิด.อกกุไม่ใช่แม่อิชานนะคะ ไม่ทราบ
เราใจเต้นแรงอ่ะแก เราหรือเปล่าวะ มโนไปเกือบครึ่งแล้วก็กระชากตัวเองกลับมา เขาคุยหลายคน ไม่ใช่เราหรอก ไม่หรอก ใจเต้นแรง แอร๊ยยยย >///<
แต่วันต่อมาเราก็โดนดร็อปมโนอีกครั้งด้วยคำพูดของข้าวว่า อิชานมันคบเด็กอยู่มั้ง เป็นรุ่นน้องอ่ะ
พอนก่อ พอก่อน มันดูสั้นๆ ปะ 
โหย เมื่อคืนเรานึกว่าจะอัพไม่ขึ้นซะแล้วเพราะเลาน์เตอร์มีปัญหา พอตอนเช้าไปเช็คเน็ตโทรศัพท์ปรากฏว่าขึ้นก็ดีใจ กลัวหลายๆ คนจะโกรธ 555555 เราอ่านความเห็นตลอดนะ (มีคนชอบเราด้วย เย่เย่ 5555) ขอบคุณทุกคนอีกครั้งหนึ่งที่ยังเข้ามาฟังกันตลอดๆ เพราะพอเริ่มมีคอมเม้นเข้ามาเราก็กลัวโดนด่ารกบอร์ดไรงี้ นี่ทู้ขึ้นเก้าร้อยเรายังคิดเลยว่าเราส่องกท.ตัวเองบ่อยไปหรือเปล่า 555555555
เพื่อเป็นการไม่ให้เสียเวลา เราจะทำสิ่งที่ทุกคนรอคอย 'ต่อเลยนะ' 5555555
/////////
จากวันนั้น ฉันไม่รู้ว่านานเท่าไร ที่เราได้จากกัน เหตุผลใดๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่
วันนี้ได้มองตา ตาดวงเดิมคู่นั้นอบอุ่นเหลือเกิน
เธอกับฉัน ความทรงจำมากมาย
ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ที่ผ่านมานั้น ฉันคิดถึงเธอสุดหัวใจ กว่าที่จะรู้ ว่าตัวเธอนั้นสำคัญเท่าไร
และก็ได้รู้ ในวันที่ฉันเสียเธอไป
พอจากวันนั้นชานก็โพสเพลงนี้อ่ะ เราไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงแต่ก็กดไลค์ไปแล้ว ถ้าเธออยากบอกฉันคือฉันรับรู้แล้วนะ เรารู้สึกว่าเพลงนี้มันใช้ได้จริงเนอะ เออ มันจริงอ่ะ เราก็รู้สึกแบบเดียวกับที่นางรู้สึกนะ มีใครเคยฟังเพลงของลาบานูน ชื่อเพลง คำต้องห้าม บ้างปะ เรามีโอกาสได้ไปฟัง เราชอบท่อนหนึ่งที่เขาร้องว่า
ความรู้สึกดีดีจากนี้ต้องเก็บไว้
รักที่อยู่ในใจมันกลายเป็นคำต้องห้าม
หมดสิทธิ์จะพูดว่ารักเธอ
จากนี้ไปเราไม่ใช่คนรักกัน
เราอินกับเพลงนี้นะ แล้วสักพักก็มีไลน์เด้ง
ชาน: เราเองนะ
เราก็งงว่าเราไหนว.ะ เลยกดเข้าไปส่องภาพโปรเลยอ๋อ คือมือค้างอยู่ที่โทสับอ่ะ ไม่รู้ว่าจะพิมพ์ไรตอบกลับไปดี
ชาน: เงียบ
เรา: เธอมีไร
ชาน: พูดงี้ใครจะกล้าคุยต่อ
เรา: มีอะไรล่ะ
ชาน: พน.มาสอบปะ
เรา: ไปนะ
ชาน: อ่านหนังสืออยู่เปล่า
เรา: เปล่า จะถามแค่นี้?
มันขึ้นรี้ดนานมากกว่านางจะตอบ
ชาน: พน.ไว้เจอกัน
เรา: ถ้าบังเอิญเจอนะ
พอวันรุ่งขึ้นมันก็มีสอบกลางอ่ะ ไม่บอกว่าสอบไรมันเดาไม่ยากอ่ะสอบกลางมันมีเยอะแยะเนอะ เราไม่ได้สอบโรงเรียนตัวเองอ่ะ หลังสอบช่วงเช้าเสร็จเรากับเพื่อนก็นัดกันไว้ว่าเดี๋ยวจะมาเจอกันที่ตรงหน้าโรงอาหารนี้นะ เราสอบตึกนี้คนเดียวไงในกลุ่ม ตอนที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งลงมา มันก็มีมือมาดึงไหล่เราไว้ เราก็หันไป
เรา: เอ้ย (จะหันไปด่าพ่อแล้วอ่ะ มึ.งมากระชากอะไรตรงบันได)
ชาน: ไง บังเอิญเนอะ
เรา: คงบังเอิญแหละ
...เงียบ
ชาน: เค้กคือ... ไปทำไรกับผมมาปะ
เรา: เปล่าอ่ะ มันยาวขึ้น
ชาน: อ่อ
คือมันจะกระอักกระอ่วนเกินไปแล้วว่.ะ
เรา: แหม หน้าใสขึ้นปะเนี่ย
ชาน: ใสได้ไงเพิ่งจะไปรด.มา
เรา: กินเด็กก็ดูเด็กขึ้นเชียวนะ
อันนี้เราตั้งใจเล่น ฉะมันตรงๆ อย่างนี้แหละ บล็อกแม่.งลเย ห้ามม่อฉัน!
ชาน: เด็กไหน
เรา: เด็กเยอะอีกแล้ว
นางก็มองเราแบบเอาอีกแล้วนะ แต่เราก็ยิ้มนะทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรแล้วแต่ข้างในจริงๆ ยังร่ำร้องอยู่ แล้วนางยังจับไหล่เราไว้อยู่ไง
ชาน: คนนั้นจริงๆ แล้วเป็นเพื่อนเธอทำไมเธอไม่บอกเราอ่ะ
เรา: คนไหนอ่ะ
ชาน: คนที่เมาอ่ะ
เรา: แล้วเราไปบอกว่าเป็นอะไรมากกว่าเพื่อนกับมันตอนไหนอ่ะ
พลอย: อ้าว เค้กหวัดดี
เรา: (เงิบแด.ก)
พลอย: ไหนบอกจะมาเอารถไง (หันไปคุยกับชาน)
เรา: เออจะไปเอารถไม่ใช่เหรอ (ทำเนียนไป ข้างในร้องไห้)
ชาน: เดี๋ยวเราทักไลน์ไป (ไม่รู้เราคิดไปเองหรือเปล่าว่าสายตานางดูอาลัยอาวรณ์)
เรา: ไม่ต้องทักกกกก (คิดในใจ เรื่องจริงก็คือยิ้มแหยๆ พยักหน้าหงึกหงักแค่นั้น)
พอแยกกันเราก็เดินมาหาเพื่อนเราแต่เพื่อนยังมากันไม่ครบกันก็ยืนรอต่อไป แล้วมองไปทางถนนพอดี เราจำรถชานได้ นางกำลังจะขับผ่านไป ในรถคืออัดแน่นไปด้วยเพื่อนอ่ะ นึกภาพออกมั้ยว่าเพื่อนเกือบสิบคนอัดกันอยู่ในรถเก๋งอ่ะ รถนางเป็นโตโยต้าพรีอุสอ่ะ เราโล่งใจไงไม่รู้แบบ...เออเขาไมได้ไปกันสองคนนะ
ยังไงเดี๋ยวคืนนี้จะพยายามเข้ามาเพิ่มอีก ถ้าเราไม่ติดละครจนเกินไปนะ 555555555 รักคนอ่านจริงๆ ทุกคนเลยดั้วะะะ ไม่นอกใจดั้วะะะะะ //ประโยคหลังไม่เกี่ยวเบยยย
รกบอร์ด
อะล้อเล่นนนน555555 ถ้ารักจริงไม่นอกใจต้องไม่ติดละครละมาต่อน้าาา555555 กำลังอินเลย ชานนี่ ญ เยอะจังง
นอนกันหมดแล้วใช่มั้ย 55555555
/////////
พอกินข้าวเสร็จมันก็เหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมงครึ่งเราเลยมานั่งเม้าส์กับพวกเพื่อนในโรงอาหาร ซักพักพลอยก็เดินเข้ามา ยิ้มเป็นนางเอกเข้ามาเชียว สวยนักหรา! (พาลจุง) พอเดินเข้ามาถึงนางก็โบกมือโบกไม้ทักทายเพื่อนๆ ไปตามประสาก่อนจะหันมาหาเรา
พลอย: เค้กชานฝากของมาให้
เราก็ชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแบบฉันหรอ? อ่ะๆ ฉันก็ฉัน เราก็รับถุงกระดาษสีน้ำตาลขนาดเกือบๆ เอห้ามาถือไว้
เรา: อะไรอ่ะ ให้เราทำไม
พลอย: ชานฝากมาให้อ่ะ
เรา: เกรงใจพลอยแย่เลย
จริงๆ จะถามว่าแล้วทำไมชานไม่เอาให้เองล่ะ แต่พอนึกได้ว่าสองคนนี้เขาอะไรๆ กันอยู่เราเลยเก็บคำถามไว้ในใจดีกว่า เฟลอีกล่ะ เศร้าทำไมไม่รู้
มิ้น: คบกับอิชานแล้วเหรอ
อิมิ้นนี่โพล่งพล่างมากเลยอ่ะ อยู่ดีๆ มันก็ถามพลอยขึ้นมา พลอยก็ทำหน้าตกใจแล้วก็ปฏิเสธมือพลันกันเลย
พลอย: บ้าเหรอ ไม่ได้ชอบกันซักหน่อย
มิ้น: อ้าวก็เห็น...
พลอย: ไม่ๆ ไม่มีอะไรนะเค้ก
อยู่ๆ พลอยก็หันมาบอกเรา เราก็เอ๋อๆ ยังลำดับความไม่ค่อยได้ อิมิ้นก็ฮุคเร็วเกินไป -_-;
มิ้น: อ้าวมึ.งไม่ได้ชอบอิชานแล้วชอบใครอ่ะ
พลอย: ไม่บอก
มิ้น: เรื่องของมึ.งเห้อะ อย่ายุ่งกับบอสของกุเป็นพอ
พลอย: ไม่ทันล่ะ เสร็จกุล่ะ
มิ้น: อิเพื่อนชั่ว อิสวยอสูร!@%#$&*())_
ใจเต้นแรงมากกกก เขาไม่ได้ชอบกันอ่ะแก ตายๆๆ มีหวังอีกแล้ว (เดี๋ยวๆ หวังอะไร) เราเลิกสนใจสองคนนี้แล้วก็เปิดถุงดูว่ามีอะไร มุ้งมิ้งฝุดๆ มันเป็นสร้อยข้อมือที่มีหลายๆ เส้นในเส้นเดียวอ่ะ(?) เก็ทปะ เราไม่รู้จะอธิบายยังไง สร้อยข้อมือสีม่วงแล้วก็มีเส้นที่คล้องตรงกลางเป็นเหล็กบางๆ สลักว่า love เราเปิดดูคนเดียวไงไม่ได้เอาออกมาดูโจ่งแจ้ง
เจมส์: เจ็บไม่จำ
เรา: ยังไม่ทันเจ็บเลย
เจมส์: อย่ากลับไปหามันเลย
เรา: ทำไมหวงกุหรอ
เจมส์: (จ้องหน้า)
เรา: (มันนิ่งทำไมวะ)
แล้วนางก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะกระซิบให้ได้ยินกันสองคนว่า
เจมส์: กุเป็นตุ๊ด
เรา: จ้ะ (เราเลยเป็นฝ่ายผละออก เซ็งค่ะอิด.อกนึกว่าจะมีรักสามเส้าซะแล้ว)
เพื่อน: สวีทอีกแล้วนะ แหมมมมมมม
พลอย: อ้าว เค้กเป็นแฟนเจมส์เหรอ
เรา&เจมส์: บ้าๆๆ ไม่ใช่ๆๆ คือ!@#$%^&*#%@&()(#
พลอย: -O-
เรา: เออพลอยแล้วทำไมเขาไม่เอามาให้เราเองอ่ะ
พลอย: ไม่รู้มันอ่ะ อินี่เข้าใจยาก
เรา: เออๆ เราก็ว่างั้น
เจมส์: ข้างในมีอะไรวะ
เรา: เรื่องส่วนตัว
เจมส์: มึ.งกับกุมีเรื่องส่วนตัวกันตั้งแต่เมื่อไหร่ เอามานี่
เราไม่ยอมให้มันดูหรอก อาย เราเลยลุกแล้ววิ่งหนีเลย กะว่าไม่กลับไปนั่งกับเพื่อนแล้วเดี๋ยวขึ้นไปรอหน้าห้องสอบเลยดีกว่า มีคนมานั่งรออย่างเราหลายคนอยู่นะ แล้วมันก็มีเสียงคุยกันของกลุ่มเด็กผช.ขึ้นมาทางบันได พอเลยโค้งมาก็เป็นกลุ่มชานที่เดินคุยกันมาเราก็รีบหันหน้าหนีเลย ง่อว ทำตัวไม่ถูก เราตัดสินใจด้วยความว่องไวว่าไปเข้าห้องน้ำดีกว่า ตอนเดินไปเข้าห้องน้ำมันต้องสวนกันอยู่แล้ว เราก็ก้มหน้างุดเลยจ้า ไม่มอง ทฤษฎีไม่เห็นเขาไม่เห็นเรา (มีเหรอ?)
พอเดินมาถึงห้องน้ำเราว่าเราคิดผิดอ่ะ ห้องน้ำน่ากลัวมาก อย่างกับเรื่องเพื่อนเฮี้ยนโรงเรียนหลอน ถ้าเราเข้าไปนี่จะมีใครกระแทกประตูเราป่ะ จังหวะที่เราปอดแหกหันหลังจะวิ่งกลับนั่นเองก็มีเงาดำมืดทาบมาจากด้านหลัง เราเลยวี้ดร้อง สติแตก กลัวผีขิ้ขึ้นสมอง เพียงเสี้ยวเสียงที่เรากรี๊ดมือหนาของเงาดำมืดก็ปิดปากเราโดยทันที ...จะว่าปิดปากมันก็นิยายอ่ะ เรื่องจริงคือมันเหมือนการตบปากอ่ะ มือผช.อ่ะแก มันใหญ่และแรงผช.ก็ไม่ต้องพูดถึง พอมันยกขึ้นมาปิดปากเราไวไปมันก็เหมือนการตบปากเราดีๆ นี่เอง เรารู้ว่านางก็ไม่ได้ตั้งใจหรอก เราบอกเลยอย่าไปเชื่อนิยายว่ามันจะออกมาเป็นพล็อตประเภทฝ่ามือหนาปิดปากบางไว้ ไม่ๆ มันคืออุ้งตินคว.ายตะปบปากดีๆ นี่เอง 5555555
ชาน: เราเองๆ
เรา: OxO!!!
ชาน: ตลกว่.ะ กลัวผี?
เรา: อึ้มอื้ออื่ออืงงืองา
แล้วชานก็ปล่อยมือจากปาก
เรา: นี่ปิดปากหรือตบปาก
ชาน: เจ็บเหรอ ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษๆๆ
เรา: TxT
เอ่อ เราเพิ่งนึกได้ว่าชานเข้ามาในห้องน้ำหญิง
เรา: เธอเข้ามาทำไมในห้องน้ำหญิง
ชาน: ก็เธอเดินหนีเรา
เรา: เปล่า เราจะมาเข้าห้องน้ำ
ชาน: เข้าดิ เดี๋ยวรอ
เรา: มายืนกดดันอย่างนี้ใครจะฉี่ออก
ชาน: 555555
แล้วก็เดินออกคุยกันที่ระเบียงใกล้ๆ กับห้องน้ำนั่นแหละ
ชาน: ชอบของที่เราให้มั้ย
เรา: ให้ทำไมอ่ะ
ชาน: เราว่ามันเหมาะกับเธอดี
เรา: เธอคิดว่ามันเหมาะแต่จริงๆ มันอาจจะไม่เหมาะก็ได้นะ
ชาน: ไม่รู้ดิ ช่วงนี้เวลาเราคุยกับใครเราให้ไม่เต็มร้อยอ่ะ ที่ผ่านมาเราก็ให้ใครได้ไม่ถึงห้าสิบเลยสักคนอ่ะ มันทำให้เรายิ่งคิดถึงเธออ่ะ
เรา: เราเองก็ไม่เคยได้จากเธอถึงร้อยเหมือนกัน
ชาน: เราให้แล้วแต่เธอไม่อยากได้มากกว่า เราลองคิดทบทวนดูแล้วนะว่าเราชอบเธอมากๆ ผู้ชายมันไม่ควรมาคุยเรื่องแบบนี้มั้ย
เรา: พูดมาดิจะได้เคลียร์ๆ ซักที
ทีหลังแล้วกันโนะะะะะ (เราว่าเราเล่ายืดเยื้ออ่ะมันเหมือนลงดีเทลเยอะไปปะวะ 555555555) เดี๋ยวคราวหลังจะพยายามกระชับนะทุกคนนนนน ไม่ต้องบอกว่าสั้นนะเพราะสั้นตลอดโปรดชินเถอะจ๊า 555555555
ชาน: เค้ก ที่ผ่านมาเราพยายามทำตัวเคลียร์มาตลอดนะ เราแสดงออกตลอดนะ ตอนบนรถถึงเธอไม่ห้ามเราก็ไม่ทำอะไรเธอมากกว่านั้นหรอก
เรา: (ไม่เข้าใจหมายความว่าอะไร)
ชาน: เราให้เกียรติเธอไง ไม่งั้นอะไรๆ มันก็เกิดขึ้นตั้งแต่ตอนเราคบกันแล้ว ตอนเราคุยกันเราไม่ได้คุยกับคนอื่นนะ เราไม่ได้เรียกว่าการนอกใจด้วยซ้ำอ่ะ เราเที่ยวกลางคืนอ่ะมันก็ต้องมีบ้างมั้ย
เรา: แล้วยังไง เราเลยต้องรับให้ได้
ชาน: มันเป็นแค่ช่วงหนึ่งอ่ะ
เรา: เดี๋ยวๆ ที่เธอจะบอกเราคืออะไร
ชาน: เราอยากกลับไปเป็นแบบเดิมกับเธออ่ะ
เรา: แบบเดิมคือไม่ได้เป็นอะไรกันอ่ะนะ
ชาน: เธอก็รู้ว่ามันไม่ใช่แบบนั้นอ่ะ เราชอบเธอนะเว้.ย ชอบมากด้วย เราไม่อยากให้เธอหลุดไปอ่ะ แต่จะให้เราเลิกทำสิ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้มันก็ยากอ่ะ แต่ซักวันเราก็ต้องเลิกอยู่ดี
เรา: เห็นแก่ตัวว่.ะ ถ้าเธอยังไม่พร้อมจะผูกมัดก็อย่ามาอะไรๆ กันเลยดีกว่า เรามีความรู้สึกนะเว้ย จะให้เราทำหน้ายังไงตอนคนอื่นเดินมาบอกเราว่าเจอเธออยู่กับคนอื่น จะให้เราบอกไปเหรอว่าอ๋อเราไม่ได้เป็นอะไรกันแค่ทำทุกอย่างที่เหมือนคนคบกันเขาทำกัน แต่เราก็ไม่มีสิทธิ์อะไรเลย งั้นเหรอ?
ชาน: ไม่ใช่ งั้นเราเป็นแฟนกันก็ได้ถ้าเธอคิดว่ามันสำคัญขนาดนั้น
เรา: เราว่ามันไม่ใช่ที่สถานะของความสัมพันธ์แล้วอ่ะ มันคือเรื่องของคนสองคนที่บังเอิญรู้สึกตรงกัน อีกคนอยากจริงจัง แต่อีกคนยังไม่พร้อมเพราะเขามีความสุขในแบบของเขา
ชาน: จะเอายังไง
เรา: เอาคืนไปเหอะ (เราจับมือชานมาแล้ววางสร้อยข้อมือบนฝ่ามือนาง) เอาคืนไปทั้งสร้อยทั้งความรู้สึกอ่ะ เราก็ชอบเธอนะแต่เราไม่ใช่คนใจกว้าง เข้าใจอะไรง่ายๆ ยอมอะไรง่ายๆ อ่ะ เดี๋ยวทั้งเธอทั้งเราก็เจอคนที่เราควรจะเจอเองอ่ะ
ชาน: ถ้าเธอเลือกทางนี้เราบอกเลยนะว่าเราเสียใจมาก
เรา: ความรู้สึกดีๆ ที่เรามีให้เราก็จะมีให้เธอตลอดนะ แต่ในฐานะเพื่อนนะ วันนี้ก็คงเสียใจนั่นแหละ แต่เดี๋ยวเราก็ผ่านมันไปได้
หลังจากนั้นเราก็ห่างกันไปนานพอสมควร ระหว่างนั้นเราก็มีคนคุยนะ ไม่ใช่คนไทยเป็นคนฮ่องกง บังเอิญเจอกันในอินตาก็เม้นไปมาเลยได้คุยกัน แต่ก็เป็นได้แค่คนผ่านมาอ่ะ มันอยู่คนละโลกกันอ่ะ
แต่โลกมันก็แสนวกวนช่างจะเหวี่ยงเรากับชานกลับมาเจอกันอีกจนได้
ม.หกนี่มันจะมีสอบกลางบ่อย และสอบกลางรอบนี้...ระหว่างที่เรายืนคุยกับเพื่อนเหมือนเดิม ก็มีผช.จากโรงเรียนเดียวกับชานเข้ามาทักมิ้นเหมือนเป็นคนรู้จักกัน เราก็ไม่สนใจยืนคุยกับอิเจมส์ต่อ อิตุ้ดนี่ก็บ่นหิวๆ เรากับมันเลยแยกออกมาซื้อของกิน แต่คนเยอะมากกกกกกกกก แห่กันมาจากทุกทั่วสารทิศ เยอะกว่าคราวก่อนอีก เราที่เดินตามหลังอิเจมส์ก็หลงกัน เราก็เตี้ยๆ อยู่ด้วยก็มองไม่เห็นแล้วไง มองซ้ายมองขวาไม่เจอเราเลยหันหลังกลับไปรอที่เดิม ก็หันไปเจอคนใส่ mask ยืนอยู่ด้านหลัง เราก็ค้อมศีรษะเล็กน้อยแล้วเบี่ยงตัวออกมา ก็เหมือนนางจะตามเราอีกเราเลยรีบเดินกลับมากหาอิมิ้น พออยู่กับมิ้นเราก็เหมือนจะอุ่นใจแต่เปล่าอิ mask นี่ก็เดินตามมาแล้วยืนอยู่ด้วยเลยจ้า เราก็เฮ้ยอินี่แม่.งจิตปะวะ
เพื่อนมิ้น: ชานมึ.งจะใส่ mask ทำไมเนี่ยสิวขึ้นเม็ดเดียวเอง กุเห็นแล้วรำคาญ
แล้วอิ mask เอ้ย ชานก็ถอดหน้ากากอนามัย(เพิ่งนึกชื่อเรียกได้)ออก นางก็มองเรานิดๆ แล้วก็เมินเลย อ้าวคือเดินตามฉันมาแล้วก็มาเมินใส่ฉัน จ้ะ เราก็ไม่สนใจใส่บ้าง เชอะ!
มิ้น: แล้วอิเจมส์อ่ะ
เรา: ไม่รู้อ่ะ หลงกันอ่ะ
มิ้น: อือๆ
เราอึดอัดอ่ะกับสิ่งที่เราก็รู้ว่ามันคืออะไรแต่คนที่เหลือ(มิ้นกับเพื่อนนาง)ไม่รู้ เราเลยเดินแยกตัวออกมาดีกว่า แต่อิมิ้นก็ยังเดินตามมาพร้อมพ่วงอีกสองคนที่เหลือมาด้วย
มิ้น: มึ.งหาที่นั่งใช่มั้ย คนแม่.งเยอะว่.ะ
เราคิดใจ หาที่นั่งพร่.อง กุเดินหนี นั่นแหละแต่เรากับนางก็ไม่ได้คุยกันมากกว่านั้น และสุดท้ายก็แยกกันไป
เราขอหยุดเล่าแค่นี้น้า คือตอนนี้เรากับชานก็ไม่ได้ยุ่งอะไรกันแล้ว แต่ตัวเราเองก็ยังติดตามเรื่องของนางอยู่ห่างๆ เรื่องอย่างนี้มันก็พูดยากเนอะจะให้เรากลับไปคบกันเป็นเรื่องเป็นราวเราก็ทำไม่ได้อ่ะ เราไม่สามารถวางใจวางความรู้สึกไว้ที่เขาได้อ่ะ คนเราถ้ามันจะจริงใจหรือจริงจังกันจริงๆ มันก็จะทำตั้งแต่แรกปะ ไม่ใช่ปล่อยมันมีเรื่องอะไรมากมายเข้ามาแล้วก็มานึกได้ว่าเออควรจริงจังกันนะ เราเชื่อในความรู้สึกแรกอ่ะ ถ้าเขาจะจริงจังกับเราจริงๆ เขาทำไปนานแล้ว ตอนจบกันไปเราว่ามันก็ไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นมองหน้ากันไม่ติด พอปล่อยไปสักพักมันก็อาจจะเลือนรางเราก็อาจจะกลับมาคุยกันได้เป็นเพื่อนกันได้ แต่ถ้าเราไปคบกันแล้วอะไรๆ มันเหมือนเดิมมันจะยิ่งแย่และจะไม่สามารถดึงอะไรกลับมาได้เลย
หากเรากลับไปคบกันคนเดิม เราก็จะเจอกับเรื่องเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ มันไม่น่ามีอะไรดีขึ้น ปล่อยเขาและปล่อยตัวเองให้เดินต่อไปดีกว่า ยื้อกันไปยื้อกันมามันก็ย่ำอยู่กับที่อ่ะ เราก็ไม่ได้โตกันจนขนาดจะไปหาอนาคตจากคนอื่นไม่ได้แล้ว ทุกอย่างมันพึ่งจะเริ่มต้น และนี่ก็อาจจะเป็นแค่บทนำอ่ะเข้าใจกันมั้ย (โอ๊ย ใช้คำแก่จัง 555555555)
ส่วนเรื่องขอรูป รูปชานเราว่าเราน่าจะให้ไม่ได้อ่ะ เพราะมันเป็นสิทธิส่วนบุคคล นางก็ไม่ได้มีส่วนมารับมารู้อะไรกับตรงนี้ อีกอย่างตอนจบมันไม่ได้แฮปปี้จะเอาหน้าเราสองคนไปเบิ่งให้บาดจิตทำไม 5555555 เอาจริงๆ เดี๋ยวโพสเสร็จเราจะย้อนกลับไปหารูปดูบ้าง นี่ลืมๆ ไปแล้วว่าได้ถ่ายที่ไหนกันบ้าง แล้วก็ขอบคุณทุกคนในเพจที่ให้ความสนใจนะจ๊ะ เราก็น่าจะวนเวียนอยู่แถวนี้แหละ ซียูอะราวเกิร์ลลลลลลล ชุ้บชุ้บ 
โหยยย จบหักมุมมากกกๆๆๆ จขกท.เป็นผู้หญิงที่น่าชื่นชมมากค่ะ ชานดูไม่จริงจังจริงๆ อย่างน้อย ถึงจะไม่คบ ก็ขอแค่บอกว่าจะไม่คุยกับใคร นอกจากคนนี้คนเดียว ก็ได้ แต่นี่ดันไม่ยอมเลิกนิสัย ก็เป็นงี้แหละ ไม่งั้นชานคงไม่เจ็บ แต่จขกท.จะเก็บกว่านี้ แต่จริงๆเสียดายคู่นี้มากนะ คือฟินม้วกกอะงือ บอกเลย คู่อื่นมันขาดๆเกินๆไงไม่รู้บอกไม่ถูก55555
อยากให้สมหวังงื้อออ แต่ก็นะชานเกินไปจริงๆแหล้ะ ถ้าจะคบก็ควรเลิกนิสัยแบบนั้น
ยังไงจขกท.ก็สู้สู้น้ะ อนาคตยังอีกไกลอาจจะเจอคนที่ดีกว่านี้็ได้
รออยู่น้าาาา 
เฮ้ย เรื่อง จขกท. หนุกมากอ่ะ อ่านรวดเดียวจบ
เป็นเราเราใจอ่อนกลับไปหาแน่เลย55555
แล้วทั้งๆที่ตัวเองก็รู้สึกดี จขกท.ใจแข็งมากอ่ะ
สู้ๆน้าาาาา ดีจังช่วงชีวิตนึงได้เจอเรื่องราวที่เศร้าแต่ก็เป็นภาพทรงจำดีๆ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google