วอนผู้ใจดีถอดบทประพันธ์ให้หน่อยนะคะ

๏ บัดนั้น
ประสันตาพี่เลี้ยงคนขยัน
นึกจะไปต่อนกเล่นสักวัน
หาสำคัญคารมให้สมคิด
จึงแต่งตัวตามอย่างชาวป่า
โพกพันเกศาผ้าตะบิด
คาดตะกรุดลงยันต์กันสรพิษ
ถือเสน่าเหน็บกริชกรีดกราย
เรียกบ่าวนักเลงนกหกเจ็ดคน
รีบร้นแต่งตัวกลัวจะสาย
อุ้มเพนียดถือส้าวทั้งบ่าวนาย*
ออกจากค่ายเข้าดงพงไพร ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ เชิด     ๏ ลดเลี้ยวเที่ยวมาในอารัญ
ได้ยินนกเขาขันเสียงใหญ่
เปลี่ยนซ้ำทำคารมชอบใจ
ก็แฝงไม้หยุดฟังนั่งมอง
เห็นนกยกเพนียดขึ้นพาดพุ่ม
แอบสุมทุมเมียงหมอบยอบย่อง
นกต่อตัวรู้คูคะนอง
คารมรบรับรองกันเต็มดี
พอนกเถื่อนบินผละประเปรียว
ตื่นเหยี่ยวเฉี่ยวฉาบถาบหนี
ก็เรียกบ่าวให้ปลดส้าวทันที

เราพยายามแปลแล้วนะคะแต่ไม่ได้ใจความเลย
วอนผู้ใจดีแปลให้หน่อยนะคะขอบคุณล่วงหน้าค่ะ