เป็นเพื่อนได้แต่ไม่ขอสนิทด้วย!!!

เพื่อนที่ไปไหนไปกัน มาตั้งแต่ ม.ปลาย พอขึ้นมหาลัยก็ได้มาเรียนด้วยกันอีก
มันก็ดีอยู่ จริงมั้ยคะ แต่พออยู่หอด้วยกันแล้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้อ่ะ
เช่น รถก็มีแต่รถเรา ทั้งๆที่บ้านก็มีรถของตัวเองอยู่(อาศัยแต่รถเพื่อน)
ดูหนังก็เปิดเสียงดัง นอนตี1-2 เกือบทุกวัน เราเข้าใจนะว่าสนิทกัน
แต่ความเกรงใจล่ะ เราเป็นคนไม่ค่อยพูดค่ะ เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกันมานาน
ถ้าพูดไปแล้ว กลัวทะเลาะกัน เพราะอยู่ห้องเดียวกัน เป็นแบบนี้มานาน จนเราเอือมค่ะ
ด้วยความหวังดี เราเลยชวนเพื่อนอีกคนมาอยู่ด้วยเพราะเรียนคณะเดียวกัน
และเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลาย พออยู่กัน 3คน เข้าใจความรู้สึกแบบ คนนึงเหมือนไร้ตัวตนป่ะคะ
รถก็ยืมเรา ทั้งสองคนไม่มีใครเอารถมาเลย ทั้งๆที่อยู่บ้านใกล้ ม. กว่าเราอีก(เห็นแก่ตัว)
อยู่ช่วงแรกๆก็ไม่อะไรหรอกค่ะ พออยู่ๆไป เริ่มรู้สึก เหมือนตัวเองโดนนินทา ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร
พอเราจะออกไปเล่นกับเพื่อนอีกกลุ่ม มันชอบมองหน้ากันประมาณว่า ถ้าเราออกไป
มันต้องนินทาลับหลังแน่ๆ อ่ะค่ะ สัณชาตญาณผู้หญิง เหมือนรู้ค่ะ เราพยายามเฉยๆ
ไม่คิดอะไรมาก เพราะเคยเป็นเพื่อน แต่บางครั้งเราก็ไม่ไหวนะ แบบอยู่กับเราก็นินทาอีกคน
แบบนี้ ต..แหล กับเราจนเราไม่อยากไว้ใจอะไรแล้วล่ะ เบื่อมากกกกกกก
ดีที่บ้านเราใกล้ ม. ประมาณ 9 กม. เราเลยคิดว่าจะเทียวไปกลับดีกว่า อยู่ไปก็อึดอัดใจค่ะ
เราไม่โลกสวยนะ คำนินทาเป็นเรื่องปกติใช่มั้ย แต่ไม่ชอบสายตาเลย สายตาสองคนนั้น
แบบมันปิดไม่มิดอ่ะค่ะ  เหมือนเราจะทำอะไรจะคอยแต่จะนินทาอยู่เรื่อยที่มีโอกาส
เราอยู่เฉยๆ ก็ยังโดน แต่ก่อนไม่เคยเป็นเลย เพราะสองคนนี้ไม่ค่อยถูกกัน แต่ทำไมเดี่ยวนี้ถึง..
เราเคยถามไปตรงๆนะว่า ไม่พอใจอะไรเรารึป่าว มันก็เงียบไปแล้วบอกว่า ป่าว
นี่แหละนะ ชีวิตมหาลัยไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด เลือกเพื่อนดีๆนะคะ .ด้วยความหวังดีและบ่นให้ฟังเฉยๆ ใครเคยเจอแบบเราบ้าง แชร์ได้นะคะ