เราควรปล่อยเขาไหม...

คือ เพื่อนเราคนนี้รู้จักกันตั้งแต่ ม.1 ค่ะ เขาสารภาพว่าชอบเรา และเราก็ชอบเขาเหมือนกัน เรียนได้ปีเดียวเขาก็ย้ายไป ติดต่อกันบ้างนานๆ ครั้ง จนตอนนี้เราสองคนกำลังจะขึ้น ปี 1 แล้ว เรากลับมาคุยกับเขาอีกครั้ง เขายังยืนยันคำเดิมว่ายังรักเราอยู่ ไม่เคยลืมเราเลย ตัวเราเองก็เหมือนกัน เราเลยกลับมาคุยกัน คุยกันเรื่อยๆ จนเริ่มรู้สึกดีมากขึ้นไปอีก แต่ด้วยระยะทาง (เราเรียนภาคใต้ เขาเรียนภาคเหนือ) มันทำให้เริ่มคิดและเริ่มหวั่นกันไปบ้าง เมื่อสามวันก่อน เขาก็บอกเราว่า เขาจะไปแล้วนะ ไปทำตัวให้ดีกว่านี้ แล้วเดี๋ยวจะกลับมาใหม่ (กลับมาตอนเรียนจบแล้ว) เขารู้สึกว่าดูแลอะไรเราไม่ได้เลยเพราะไกล ตอนนั้นความรู้สึกเราไม่โอเคเอามากๆ เหมือนมีอะไรหายไปเลย เราอยู่ไม่ได้แน่ๆ คงเพราะเหมือนคนที่รอกลับมาแล้ว แล้วจะหายไปอีก เราเลยไปขอร้องเขาไม่ให้ไป และเขาก็ไม่ไป

พอมาวันนี้ เราดันเกิดเรื่องกระทันหันทำให้เราไปหาเขาไม่ได้แล้ว ทั้งที่วางแผนทุกอย่างไว้หมดเหลือแค่เดินทาง คราวนี้เป็นเราที่รู้สึกว่า ทำไมเราถึงดูแลเขาไม่ได้เลย แม้แต่คุยกันต่อหน้ายังทำไม่ได้ ทำได้แค่คุยผ่านเฟสไทม์ เราเริ่มรู้สึกแย่ เขาให้เราเป็นคนตัดสินใจว่าจะอยู่หรือไป เราอยากคุยกันอย่างนี้ไปทุกวัน เรามีความสุขมากที่ได้คุยกับเขา แต่เราสงสารเขาที่ไม่ได้ไปทำอะไรด้วยกันเหมือนคนอื่นเขา บางครั้งวางแผนไว้ว่าจะทำอะไรด้วยกัน แต่ทุกอย่างก็พังเอาก่อนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง เราว่าเขาคงเสียความรู้สึกกับเรามากเลย

เราไม่รู้ว่าเขาจะไปตอนไหน เพราะสังคมมหาวิทยาลัย สักวันก็คงต้องไปอยู่ดี ตอนนี้เราควรทำใจแล้วปล่อยเขาไปตอนนี้ดีไหมคะ ... แต่ถ้าเลือกที่จะปล่อยแล้ว เราคงไม่ได้คุยกันแบบเดิมอีก