[EXO]ความเชื่อใจมีให้กันได้แค่ 1 ครั้ง แต่โอกาสมีให้กันได้เท่าที่ความรักยังมี PART4

PART1 คลิกเลย!
PART2 คลิกเลย!
PART3 คลิกเลย!


ความเดิมตอนที่แล้ว...

ดีโอ : (ว้าว ไคเท่จังเลย)




แบค : เพอร์เฟค! เราจะเปิดตัวสินค้าตัวนี้ให้เร็วที่สุด มันจะต้องขายดีและเป็นที่นิยมมากแน่ๆ





ชานยอล : (ไม่มีทางหรอก ยังไงสินค้าตัวนี้ก็ไม่มีทางได้วางขายแน่นอน!)















เมื่อนึกถึงช่วงที่กำลังถ่ายแบบของไคและเซฮุน แบคฮยอนได้สังเกตเห็นว่าดีโอดูปลาบปลื้มจงอินอย่างเห็นได้ชัด เค้าจึงเก็บความสงสัยนั้นมาถามดีโอในภายหลัง


















แบค : ดีโอ พี่เห็นนายจ้องไคแปลกๆอ่ะ นายมีอะไรที่ยังไม่ได้บอกพี่รึป่าว?









ดีโอ : นี่ผมแสดงอาการให้พี่ดูออกได้ขนาดนั้นเลยเหรอ









แบค : นั่นไงพี่ว่าแล้ว! นี่นายต้องแอบไปกิ๊กกั๊กกับน้องไคแน่เลยใช่มั้ย!









ดีโอ : ก็ยังไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ พวกเราแค่เริ่มคุยกันนิดหน่อยเอง








แบค : เฮ้ยยย! จริงดิๆๆ เรื่องมันเป็นยังไงเล่าให้ฟังหน่อย









ดีโอ : เราเจอกันโดยบังเอิญที่ร้านสะดวกซื้อ ต่อมาเค้าก็บังเอิญมาถ่ายแบบที่บริษัทพี่ แล้วบังเอิญอีกครั้งเค้ามาช่วยผมไว้ตอนมีเรื่องกับผู้จัดการร้านที่ผมเล่าให้พี่ฟังไงครับ









แบค : นี่ไคเองเหรอที่ไปช่วย ถ้างั้นพี่ว่าทุกอย่างมันคงไม่ใช่ความบังเอิญแล้วนะดีโอ...พี่ว่ามันคือพรหมลิขิต

ดีโอ : พรหมลิขิตงั้นเหรอ...









ดีโอ : (ถ้างั้นก็ขอให้พรหมลิขิตนี้คงอยู่ตลอดไปนะ)














ยิ่งนับวันไคกับดีโอก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น พวกเค้ามักจะหาเวลาว่างมาเจอกันอยู่บ่อยๆ และการติวหนังสือก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่พวกเค้าได้ออกมาใช้เวลาอยู่ด้วยกัน



















ดีโอ : นี่พี่ต้องอายหรือดีใจที่ต้องให้คนเป็นรุ่นน้องมาติวหนังสือให้เนี่ย








ไค : ต้องดีใจสิครับจะอายทำไม อยากให้ติววิชาไหนบอกได้เลยครับ








ดีโอ : งั้นติวเลขให้พี่ได้มั้ย วิชานี้พี่ไม่เคยสอบผ่านเลยแถมต้องลอกเพื่อนตลอด








ไค : ได้เลย วิชานี้ผมถนัดครับ












ทุกๆครั้งที่ไคได้ใช้เวลาอยู่กับดีโอถือว่าเป็นเวลาที่คุ้มค่าสำหรับไคอย่างมาก เพราะที่ผ่านมานอกจากเซฮุนแล้วก็ไม่ค่อยมีใครเห็นคุณค่าของเค้าเลย พอเค้าได้มาเจอกับดีโอเค้าก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ไร้ค่าเหมือนที่ผ่านมา และความรู้สึกเหล่านี้เองที่ทำให้ไครู้สึกพิเศษกับดีโอมากกว่าความเป็นพี่น้อง



















ไค : เซฮุน นายว่ามันผิดมั้ยที่ฉันจะชอบใครคนนึง ทั้งๆที่เค้าเป็นผู้ชายอ่ะ









เซฮุน : เอ๊ะ? ทำไมนายถามแบบนี้ นายกำลังจะมีความรักเหรอ?









ไค : ฉันก็สับสนเหมือนกัน ผู้ชายจะมีความรักให้ผู้ชายมันก็คงเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย








เซฮุน : ไหนลองเล่ามาซิ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครทำไมนายถึงคิดว่านายจะชอบเค้า








ไค : ฉันสบายใจและมีความสุขเวลาที่อยู่กับเค้า ฉันอยากจะเจอเค้าตลอดเวลาถ้าไม่เจอก็จะคิดถึง เค้าทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันมีค่า แต่เค้าเป็นผู้ชายฉันก็เลยยังไม่รู้ว่าควรจะชอบเค้าให้มากกว่านี้ได้มั้ย








เซฮุน : นายไม่ต้องไปฝืนหรอก ถ้านายชอบเค้านายก็ชอบให้เต็มที่เถอะมันไม่ผิดหรอกที่นายจะชอบผู้ชายด้วยกัน เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใจนะ








ไค : ขอบใจมากนะสำหรับคำแนะนำของนาย คงจะมีแค่นายเท่านั้นที่ฉันจะกล้าคุยเรื่องนี้ได้









เซฮุน : (แล้วใครกันนะเป็นคนที่ไคชอบ?...หรือว่า...)















จากสิ่งที่ไคเล่ามา เหตุผลที่ไคชอบผู้ชายคนนั้นเป็นสิ่งที่เซฮุนมีให้ไคทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นความสบายใจ ความสุข และการเห็นคุณค่าในตัวไค ...


















เค้ากับไครู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆถึงจะมาจากต่างครอบครัวต่างฐานะแต่ก็เหมือนเติบโตมาด้วยกันและนั่นก็ทำให้พวกเค้าต่างก็เป็นเพื่อนสนิทของกันและกัน







ไม่ว่าจะมีเรื่องเศร้าหรือน่ายินดีพวกเค้าก็อยู่เคียงข้างกันเสมอ...







ยิ่งได้ใกล้ชิดกันก็ยิ่งผูกพันโดยไม่รู้ตัว...







พวกเค้าพร้อมจะเป็นกำลังใจให้กันและกันได้ทุกเวลาโดยไม่ต้องเรียกร้อง...







ต่างคนต่างก็มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน ยิ่งนานวันก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ...







ไค : " เซฮุนนายรู้มั้ย...ถ้านายเป็นผู้หญิงฉันคงชอบนายไปแล้วล่ะ "













ทุกคำพูดและสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเค้าสองคนทำให้เซฮุนชอบไคมาก และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เซฮุนคิดว่าไคอาจจะชอบเค้าเช่นกัน













เซฮุน : ใช่แน่ๆ...คนที่ไคชอบต้องเป็นฉันแน่ๆ!












มาทางด้านแบคฮยอน เนื่องจากช่วงที่ผ่านมาเค้าทำงานค่อนข้างหนัก เค้าก็เลยอยากคลายเครียดโดยการไปที่สวนสนุกและคนๆเดียวที่มีเวลาว่างพอที่จะพาเค้าไปได้ก็คือ...
















แบค : ชานยอล ฉันเครียดมาหลายวันแล้วอ่ะฉันอยากไปผ่อนคลายที่สวนสนุกนายพาฉันไปได้มั้ย









ชานยอล : สวนสนุกงั้นเหรอ! นั่นมันที่สำหรับพวกเด็กๆมันทั้งเสียงดังและวุ่นวายฉันไม่ไปหรอกนะ









แบค : สำหรับเด็กอะไรกัน วัยรุ่นหรือผู้ใหญ่ก็ไปเที่ยวสวนสนุกเยอะแยะ นายพาฉันไปเถอะนะ









ชานยอล : ฟังไม่รู้เรื่องรึไง บอกว่าไม่ไปไง!









แบค : ถ้าไม่ไปจะงอนแล้วนะ









ชานยอล : งอนไปเลย เพราะยังไงก็ไม่ไป ไม่ไป ไม่ไป!














หลังจากนั้น...


















แบค : อ๊ากกกกกกก!!!!!! ชานยอล เครื่องเล่นนี่มันส์ุดยอดเลย!!!








ชานยอล : กรี๊ดขนาดนี้คงสมใจอยากเลยสินะ








แบค : โอ้วเสร็จละเหรอ  อ้วกใครติดมือมาว.ะเนี่ย








ชานยอล : ไงล่ะคุณหนู หน้าซีดขนาดนี้ยังจะเล่นได้อีกมั้ยครับ













ถึงแบคฮยอนจะเล่นเครื่องเล่นอื่นๆมันส์แค่ไหน แต่เครื่องเล่นที่เค้าชอบมากที่สุดซึ่งเค้าจะต้องเล่นมันทุกครั้งที่มาสวนสนุกก็คือ...

















แบค : สนุกจังเลย นี่แหละเครื่องเล่นที่ฉันชอบที่สุดเลยนะชานยอล









ชานยอล : (เห็นนายมีความสุขแบบนี้ก็น่าสงสารนะ คนที่อ่อนต่อโลกอย่างนายไม่เหมาะกับวงการธุรกิจหรอกแบคฮยอน)













และแล้วสิ่งที่ชานยอลจะสื่อถึงก็ได้เกิดขึ้นเมื่อผลงานของแบคฮยอนที่ร่วมสร้างสรรค์มากับทีมงานของบริษัทได้หายไปอยู่ในกำมือของบริษัท แองกรี้เบิร์ด กรุ๊ป ซึ่งสร้างความสงสัยให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก!

















คุณนาย : มันเกิดอะไรขึ้น! ทำไมผลงานของลูกถึงไปอยู่ในกำมือของ แองกรี้เบิร์ด กรุ๊ป อธิบายมาเดี๋ยวนี้!








แบค : ผมคิดว่าคงมีคนแอบเอาข้อมูลออกจากบริษัทของเราครับ








คุณนาย : ลูกต้องตามหาคนทำให้ได้ แต่ก่อนอื่นลูกต้องฟ้องร้องบริษัทนั้นซะ!








แบค : ไม่ครับ ครั้งนี้ผมจะถือว่าเป็นบทเรียนอย่างน้อยผมก็รู้ว่าผมจะไว้ใจใครง่ายๆไม่ได้









แม่ : งั้นเอาอย่างนี้นะ ลูกไปออกแบบและสร้างผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ให้ดีกว่าตัวก่อนให้ได้ ส่วนเรื่องตามหาคนทำแม่จะเป็นคนจัดการเอง









แบค : (เครียดจัง แบบนี้ฉันจะไว้ใจใครได้บ้างนะ)















หลังจากที่คุยกันเสร็จคุณแม่ของแบคฮยอนก็เริ่มสืบว่าใครคือคนที่แอบเอาข้อมูลออกไปให้บริษัทแองกรี้กรุ๊ปซึ่งคนที่เค้าไม่ไว้ใจและไม่คิดจะไว้เลยก็คือ...




















แม่แบค : ติ๋ม แบคฮยอนบอกว่าเค้าเก็บข้อมูลไว้ที่คอมของบริษัทและมีเอกสารสินค้าตัวนี้ที่คอนโดหนึ่งฉบับด้วย ฉันจะเป็นคนสืบเรื่องในบริษัทส่วนเธอสืบเรื่องที่คอนโดเข้าใจมั้ย









ติ๋ม : ได้ค่ะคุณนาย








แม่แบค : เธอลองคิดซิว่ามีใครบ้างที่เข้า-ออกคอนโดลูกฉันบ้าง








ติ๋ม : มีแค่สองคนเท่านั้นค่ะคุณนาย มีคุณดีโอเพื่อนที่หน้าตาน่ารักแต่ดูยากจน ส่วนอีกคนนึงก็คือคุณชานยอลค่ะ








แม่แบค : ตัดชานยอลออกไปได้เลย เพราะฉันเป็นคนเลือกเค้าเข้ามาประวัติเค้าดีพร้อมทุกอย่างคงไม่ทำอะไรแบบนี้แน่นอน








ติ๋ม : แต่คุณดีโอก็ดูเป็นคนดีนะคะ ตอนแรกฉันไม่ไว้ใจเค้าแต่ดูไปดูมาเค้าก็ดูจริงใจนะคะ








แม่แบค : เธออย่าไว้ใจคนง่ายนักได้มั้ยติ๋ม จับตาดูนายดีโอไว้ให้ดีถ้ามีอะไรแปลกๆต้องรีบรายงานฉันเข้าใจมั้ย








ติ๋ม : ค่ะ ติ๋มจะจับตาดูอย่างเคร่งครัดเลยค่ะคุณนาย
















มาทางด้านแองกรี้เบิร์ด กรุ๊ป หลังจากที่คริสเล่นสกปรกกับบริษัทคู่แข่งอย่างบยอนกรุ๊ปได้สำเร็จเค้าก็พึงพอใจในผลงานของชานยอลเป็นอย่างมากที่สามารถไปนำข้อมูลลับมาได้จนทำให้บยอนกรุ๊ปเกิดความเสียหายครั้งใหญ่ได้สำเร็จ




















คริส : กร๊ากกกก สะใจจริงๆดูยอดขายน้ำมันมวยของเราสิพุ่งแรงจนฉุดไม่อยู่เลยล่ะ









ชานยอล : พี่ครับ ผมว่าต่อไปพี่ไม่ต้องไปก๊อบงานคนอื่นหรอกครับพี่เองก็น่าจะมีความคิดดีๆออกแบบสินค้าได้เหมือนกัน









คริส : ความคิดดีๆบ้าอะไรล่ะ ความคิดฉันมันร่วงไปกับผมของฉันหมดแล้วเว้ย!









ชานยอล : แต่การที่เราไปก็อบงานเค้านอกจากจะไม่มีศักดิ์ศรีแล้ว ฝ่ายนั้นก็น่าเห็นใจเหมือนกันนะครับ









คริส : นี่นายจะมาทำเป็นคนดีอะไรตอนนี้ หรือว่านายเริ่มใจอ่อน ฉันบอกแล้วว่าทำการใหญ่จะใจอ่อนไม่ได้! แล้วนายก็อย่าลืมนะว่าครอบครัวของฉันมีบุญคุณกับนายมากแค่ไหนเพราะฉะนั้นนายต้องทำตามคำสั่งของฉันเท่านั้น จำไว้ด้วย!










ชานยอล : (นี่เราคงไม่มีสิทธิที่จะทำตามใจตัวเองได้เลยสินะ)














สำหรับพรีเซนเตอร์บนขวดน้ำมันมวยที่ทางแองกรี้เบิร์ด กรุ๊ปเลือกมานั้นมาจากการสมัครหานายแบบซึ่งทั้งสองหนุ่มต่างก็มีจุดประสงค์ในการมาเป็นพรีเซนเตอร์ในครั้งนี้


















ซิ่วหมิน : น้องครับกางเกงในชายลด 50% ถ้าสนใจดูรายละเอียดได้นะครับ

นศ. : ไม่ครับ ผมไม่ชอบใส่กางเกงใน








เพื่อน : โซอึน นั่นซิ่วหมินแฟนเธอใช่มั้ย?








ซิ่วหมิน : น้องครับสนใจกางเกงในชายลด 50% มั้ยครับ น้องซื้อไปฝากแฟนก็ได้นะครับ

นศ. : ไม่ค่ะ ฉันไม่ชอบให้แฟนใส่กางเกงใน









โซอึน : ฉันบอกเค้าไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาทำงานแบบนี้ ฉันไม่ชอบ








ซิ่วหมิน : เอ๊ะ! นั่นโซอึนหนิ








เพื่อน : แต่ฉันว่าเค้าน่ารักดีนะรูปร่างหน้าตาไปเป็นดาราได้เลยนะ








โซอึน : ไปเถอะ ฉันไม่อยากเห็นเค้าทำงานแบบนี้เลย บอกตรงๆว่าไม่พอใจมาก








ซิ่วหมิน : ไปซะแล้ว ไม่คิดจะมาทักทายกันบ้างเลยเหรอ















หลังจากที่โซอึนเริ่มรับไม่ได้กับหลายๆอย่างที่เป็นซิ่วหมินแฟนหนุ่มที่คบกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม โซอึนจึงตัดสินใจที่จะตัดความสัมพันธ์เพื่อไม่ให้ทั้งสองฝ่ายเสียเวลาในการคบกันไปมากกว่านี้
















โซอึน : ซิ่วหมิน...เราเลิกกันเถอะ








ซิ่วหมิน : ทำไมล่ะโซอึน อยู่ดีๆทำไมถึงขอเลิกล่ะ?








โซอึน : นายก็รู้ว่าตอนนี้ฉันเป็นถึงดาวมหาลัย เพราะงั้นฉันอยากได้แฟนที่เหมาะสมกับฉันคนที่เพรียบพร้อมทุกอย่างซึ่งคนๆนั้นไม่ใช่นาย












หลังจากที่ซิ่วหมินได้รู้เหตุผลที่ถูกบอกเลิกจากโซอึนวันนั้น เค้าจึงตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าเค้าจะต้องเป็นคนที่เพอร์เฟคโดดเด่นอย่างที่โซอึนต้องการให้ได้! และโชคก็เข้าข้างเมื่อเค้าเห็นป้ายรับสมัครนายแบบของแองกรี้เบิร์ด กรุ๊ปพอดี















ซิ่วหมิน : (ลองไปสมัครดูดีกว่า ถ้าเราเป็นคนโดดเด่นหรือคนที่มีชื่อเสียงโซอึนจะต้องกลับมารักเราแน่ๆ)














ส่วนเฉิน...พรีเซนเตอร์อีกคน เค้าเป็นนักร้องอาชีพที่มีเสียงทรงพลังมาก แต่เค้ากลับถูกไล่ออกซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะเสียงอันทรงพลังของเค้ามันรุนแรงจนสร้างความเสียหายให้กับธรรมชาติและสิ่งรอบตัว


















เฉิน : โว้ววววววววว!!!!!!!








พรึบบบบๆๆๆ!








เฉิน : อ๊ากกกกกกกกก!!!!!!!








เพล้งงงง!!!













หลังจากนั้น...ก็ไม่มีใครจ้างเฉินไปเป็นนักร้องอีกเฉินจึงต้องการหาเงินเลี้ยงตัวเองและหาเงินมาเป็นค่าเรียนร้องเพลง และการเข้าวงการบันเทิงก็เป็นหนึ่งในวิธีที่จะได้เงินก้อนโต ดังนั้นเค้าจึงไปสมัครนายแบบกับแองกรี้ เบิร์ดกรุ๊ปนั่นเอง

















คริส : เป็นไง ดีใจมั้ยล่ะที่ได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ที่โด่งดัง ต่อไปนี้พวกนายจะมีงานเข้ามาเรื่อยๆเตรียมรับทรัพย์กันได้เลย








เฉิน : แล้วจะมีงานพรีเซนเตอร์ผลิตภัณฑ์อะไรอีกมั้ยครับ ผมว่างานนี้เงินดีมากเลย








ซิ่วหมิน : พรีเซนเตอร์น้ำยาปลูกผมก็ดีนะ ผมมั่นใจในผมอันสลวยของผมมากเลย อุ๊บส์!








คริส : นี่กำลังแซะฉันอยู่ใช่มั้ย!








เฉิน : ซิ่วหมินเค้าคงหมายความว่าผมร่วงเป็นปัญหาอันดับต้นๆของผู้ชายถ้าเราสร้างผลิตภัณฑ์ด้านนี้จะเป็นที่นิยมอย่างมากครับ








คริส : โอเค งั้นฉันจะลองไปคิดดูแล้วกัน ส่วนเรื่องผู้จัดการส่วนตัวของพวกนายฉันให้เลย์รับงานนี้ พวกนายต้องเชื่อฟังเค้าปฏิบัติตามที่เค้าสั่งอย่างเคร่งครัดเข้าใจมั้ย









เฉิน : ครับ ผมจะเชื่อฟังพี่เลย์และจะตั้งใจทำงานครับ














ทางด้านไคและเซฮุน หลังจากที่ไคตัดสินใจอะไรบางอย่างได้เค้าจึงไปโพสข้อความลงในเฟสบุ๊ค และเมื่อเซฮุนเห็นโพสนั้นเค้าจึงรีบไปตอบด้วยความตื่นเต้น!






















จากข้อความที่ไคตอบกลับมายิ่งทำให้เซฮุนแน่ใจแล้วว่าคนที่ไคแอบรักจะต้องเป็นเค้าอย่างแน่นอน เค้าจึงรีบแต่งตัวไปหาไคที่ร้านประจำที่พวกเค้าไปทานอาหารด้วยกันบ่อยๆ


















เซฮุน : (ไคมาแล้ว ตื่นเต้นจัง!)









ไค : เซฮุนฉันมาแล้ว ขอโทษนะที่ทำให้รอ









เซฮุน : ไม่เป็นไร ฉันรอนายได้อยู่แล้ว









ไค : ไปนั่งกันเถอะ ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับนายนะ









เซฮุน : (เรื่องสารภาพรักฉันแน่ๆ)















และแล้วไคก็ได้พูดทุกอย่างออกไปต่อหน้าเซฮุน ซึ่งทำให้เซฮุนนั้นผิดหวังเป็นอย่างมากเพราะสิ่งที่ไคพูดมันไม่ได้ตรงกับสิ่งที่เซฮุนคิดไว้เลยแม้แต่น้อย!
















ไค : เซฮุน นายรู้ตัวมั้ยว่านายเป็นคนที่ฉันสนิทและเป็นคนที่ฉันไว้ใจมาตั้งแต่เล็กจนโตเลยนะ









เซฮุน : อืม ฉันรู้









ไค : เรื่องที่ฉันจะพูดวันนี้ก็เหมือนกัน ฉันคงจะพูดกับใครไม่ได้อีกนอกจากนายคนเดียวเท่านั้น








เซฮุน : พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่นะ








ไค : คือว่า...ฉันอยากให้นายไปช่วยเลือกของขวัญให้หน่อย ฉันจะเอาของขวัญที่นายช่วยเลือกไปให้พี่ดีโอพร้อมกับบอกรักพี่เค้าวันนี้









เซฮุน : อะ...อะไรนะ...พี่ดีโอมาเกี่ยวอะไรนะ!









ไค : เกี่ยวสิ ผู้ชายที่ฉันแอบรักที่ฉันเล่าให้นายฟังคราวก่อนก็คือพี่ดีโอยังไงล่ะ!









เซฮุน : (นี่หมายความว่าคนที่ไคชอบไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ฉันหรอกเหรอ)














หลังจากที่เซฮุนผิดหวังจากเรื่องในวันนี้ เค้าก็ยังต้องทำตัวเข้มแข็งเพื่อพาไคไปซื้อของให้กับดีโอ และเมื่อแยกกันเซฮุนก็รีบไปร้านเหล้าเพื่อให้น้ำเมาช่วยปลอบใจเค้าในค่ำคืนนี้...

















เซฮุน : ทำไมคนที่ไคชอบถึงไม่ใช่ฉันนะ








เซฮุน : ทำไมไคต้องเลือกคนที่เพิ่งเข้ามา ทำไมไม่เลือกฉัน คนที่รู้ใจเค้าทุกอย่าง









ลู่หาน : ขอโทษนะน้อง น้องมาคนเดียวเหรอ?









เซฮุน : ไม่ต้องมายุ่งกับผม ผมอยากอยู่คนเดียว









ลู่หาน : ไม่ต้องกังวลนะพี่เป็นเจ้าของร้าน พี่เห็นน้องดูไม่ค่อยโอเคพี่เลยเป็นห่วง มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ย








เซฮุน : (เดี๋ยวนะ...จริงๆแล้วเราให้พี่เค้าช่วยก็ได้นี่นา)








ไค : ขอบคุณนะที่ไปช่วยเลือกของ พี่ดีโอคงเลิกงานดึกๆฉันจะใช้ของขวัญชิ้นนี้ไปบอกรักพี่เค้าหลังเลิกงาน








เซฮุน : (ถ้าเราดื่มจนเมาหนัก เราก็ให้พี่คนนี้ช่วยโทรบอกจงอินให้มารับ แบบนี้จงอินต้องไปบอกรักพี่ดีโอไม่ได้แน่ๆ)






ตัวอย่างตอนต่อไปด้านล่าง
V
V
V