คนแก้เหงา #ระบาย

เราสองคนไม่ได้สนิทกัน มีตอบคอมเม้นกันบ้างบางที ทักทายกันบ้างบางครั้ง
    แล้วจำได้มั้ย ครั้งแรกที่แกทักแชทเรามา แกบอกให้เราอยู่คุยเป็นเพื่อน
หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวัน จนเป็นเรื่องปกติ แล้วแกก็เริ่มทำตัวน่ารักในแบบที่เราชอบ เริ่มเข้ามาใกล้เรา ทำให้เราเริ่มหวั่นไหว
ตอนแรกเราคิดว่าแกคงเล่นๆ เราเลยเล่นๆกลับ แต่ยิ่งทำความรู้สึกเรายิ่งถลำลึกลงไปเรื่อยๆ
    วันหนึ่งแกหายไป เรารู้สึกเหมือนมีบางอย่างขาดหาย ยิ่งพอเห็นแกเล่นกับคนอื่นแบบใกล้ชิด เรารู้สึกไม่โอเค
    เราพยายามตัดใจ แต่สุดท้ายเราก็เป็นฝ่ายทักแกไป แล้วเราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม นับเป็นช่วงเวลาที่ดี

ในวันที่เราอ่อนแอ แกคือคนที่คอยปลอบเรา
ในวันที่เราท้อแท้ แกคือคนที่คอยให้กำลังใจเรา
เราเริ่มรู้สึกดีกับแกมากขึ้น
เราเริ่มมองหาแกจากสถานที่ต่างๆ
เริ่มคิดถึงแกตลอดเวลา
เรามีความรู้สึกว่าแกคงจะคิดเหมือนกัน

    จำได้มั้ยหนังเรื่องแรกที่เราไปดูด้วยกัน ถึงเราจะไม่เคยดู แต่เราก็ไปดูเพราะอยากอยู่กับแก เป็นครั้งแรกที่เราจับมือกันและนั่นก็เป็นครั้งสุดท้าย
แกบอกเราว่าแกมีความสุขมาก เราก็มีความสุขเหมือนกัน
    จำได้มั้ย ครั้งแรกที่เราโทรคุยกัน เรามีความสุขมากเลยนะ แต่แกคงไม่คิดแบบนั้น
    มีหลายครั้งที่แกแสดงนิสัยด้านแย่ๆออกมา หลังจากนั้น อะไรๆก็เริ่มเปลี่ยนไป

แกเริ่มไม่ค่อยตอบแชทเรา
ไม่สนใจเราเหมือนเมื่อก่อน
วันหนึ่งๆคุยกันแค่ไม่กี่ประโยค
แล้วครั้งสุดท้ายที่เราคุยกัน แกบอกให้เราโทรหา ตอนนั้นเราน้อยใจแก เราเลยไม่โทร

และนั่นก็เป็นวันสุดท้ายที่เราคุยกัน
    วันนี้เพื่อนเรามาถามว่าแกคบกับ..หรอ เราตกใจมาก แต่เราก็ได้แต่เฉยไว้ ไม่มีสิทธิ์ทำอะไร

เราไม่กล้ามองหน้าแกเลย มันเจ็บอยู่ในใจ
เราไม่อยากเจอแกเลย แต่เราก็คิดถึงแกตลอดเวลา

ตอนเย็นเราเห็นแก เราได้แต่ยืนหลบมุม มือสั่นขาสั่น พอเพื่อนมา เพื่อนก็ลากเราไปด้วย เพื่อนเราเดินไปหาพวกแก เราได้แต่เกาะไหล่เพื่อน มองพื้น เรากลัว

กลัวว่าเราจะเก็บความรู้สึกไม่ไหว
กลัวน้ำตาจะไหลออกมา
สุดท้ายแกก็เดินจากไป ..

    มันคงเป็นเราที่คิดไปเองฝ่ายเดียว แกอยากให้เรา 'อยู่คุยเป็นเพื่อน' ไม่ได้อยากให้เป็นมากกว่านั้นซักหน่อย
เราผิดเอง เราขอเวลาหน่อยนะ เราเข้มแข็งขึ้นเมื่อไหร่ เราจะกลับไปมองหน้าแกให้ได้เหมือนเดิม