ความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจไทยร่วงสู่อันดับ37 จากบนเวทีโลกจัดโดย IMD

รายงานการศึกษาล่าสุดงบ่งชี้ว่า เอเชียกำลังตกอยู่ในความเสี่ยงที่จะสูญเสียความสามารถในการแข่งขันบนเวทีโลก หากยังละเลยที่จะพัฒนาบุคลากรผู้มีความสามารถทางธุรกิจในประเทศของตนเอง
          นับเป็นปีที่ 2 ติดต่อกันที่เอเชียมีตัวแทนเพียงประเทศเดียวที่ติด 1 ใน 10 อันดับแรกในการจัดอันดับ World Talent Ranking [ http://www.imd.org/wcc/news-talent-report ] โดย IMD  [ http://www.imd.org/ ] โรงเรียนธุรกิจชั้นนำของโลก           รายงานของ IMD ซึ่งจัดทำขึ้นเป็นประจำทุกปี ได้ประเมินประเทศต่างๆ จำนวน 61 ประเทศ โดยพิจารณาจากความสามารถในด้านการพัฒนา การดึงดูด และการรักษาบุคลากรที่มีความสามารถต่อการเพิ่มพูนศักยภาพในการดำเนินงานของธุรกิจ
โดยใน 61 ประเทศที่เข้ารับการจัดอันดับในปีนี้นั้น ฮ่องกงรั้งอันดับ 10 โดยไต่ขึ้นสองอันดับจากปี 2558 ส่วนประเทศอื่นๆในเอเชียต่างมีอันดับที่รูดลงถ้วนหน้า

          ขณะที่สิงคโปร์ ซึ่งเป็นประเทศหนึ่งเดียวจากเอเชียที่ติด 1 ใน 10 อันดับแรกเมื่อปีที่แล้ว ในปีนี้ร่วงลงห้าอันดับมาอยู่ในอันดับที่ 15 ส่วนมาเลเซียหล่นลงจากอันดับ 15 ไปอยู่ในอันดับที่ 19 และไต้หวันขยับลงหนึ่งอันดับจาก 23 ไปอยู่อันดับที่ 24 และไทยตกจากอันดับที่ 34 ลงไปอยู่อันดับที่ 37

          ส่วนจีน หนึ่งในประเทศมหาอำนาจทางเศรษฐกิจของโลก ตกลงมาสามอันดับไปอยู่อันดับที่ 43 โดยมีอินโดนีเซียตามหลังมาในอันดับที่ 44

          ศาสตราจารย์อาร์ทูโร บริส ผู้อำนวยการ World Competitiveness Center [ http://www.imd.org/wcc ] ของ IMD ซึ่งเป็นผู้เผยแพร่รายงานนี้ ระบุว่า การขาดแคลนการลงทุนเพื่อพัฒนาบุคลากรที่มีความสามารถในประเทศ เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ประเทศต่างๆในเอเชียถูกลดอันดับลง

          เขากล่าวว่า "เราไม่มีข้อสังสัยเลยว่า หลายประเทศในเอเชียยังคงเป็นกลุ่มประเทศที่สามารถดึงดูดบุคลากรระดับหัวกะทิจากต่างประเทศได้ดีที่สุดแห่งหนึ่งของโลก โดยที่สิงคโปร์เป็นที่หนึ่งในประเทศเหล่านั้น"

          "และเราก็ไม่มีความเคลือบแคลงเช่นกันว่า เอเชียจะสามารถยกระดับความสามารถในการแข่งขันโดยรวมได้ ด้วยความรู้และประสบการณ์จากบุคลากรต่างชาติ"

          "อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ยังไม่เพียงพอที่จะชดเชยการขาดแคลนด้านการพัฒนาบุคลากรที่มีศักยภาพภายในประเทศ โดยเฉพาะการลงทุนจากภาครัฐในด้านการศึกษา" ศ.บริสกล่าว

          "จากประเด็นดังกล่าวและประเด็นที่เกี่ยวข้อง หมายความว่า ประเทศในเอเชียทำได้ไม่ดีพอ เมื่อพิจารณาจากเกณฑ์การประเมินที่สำคัญที่สุดบางข้อ ซึ่งเราใช้วัดความสามารถในการแข่งขันทางธุรกิจโดยรวมของแต่ละประเทศ"

          ผลการจัดอันดับนั้นได้จากผลรวมการดำเนินงานใน 3 ด้านด้วยกัน ได้แก่ การลงทุน/การพัฒนา ความดึงดูด และความพร้อม ซึ่งรวบรวมจากปัจจัยที่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นการศึกษา การฝึกงาน การฝึกอบรมพนักงาน แรงจูงใจในการปฏิบัติงาน ทักษะทางด้านภาษา ค่าครองชีพ คุณภาพชีวิต ค่าจ้าง อัตราภาษี และภาวะสมองไหล

          สวิตเซอร์แลนด์ เดนมาร์ก เบลเยียม สวีเดน เนเธอร์แลนด์ ฟินแลนด์ นอร์เวย์ ออสเตรีย ลักเซมเบิร์ก และฮ่องกง นำหน้าเยอรมนีขึ้นไปอยู่ใน 10 อันดับแรกของปีนี้

          ศาสตราจารย์บริสกล่าวว่า สาเหตุที่สิงคโปร์หลุดจาก 10 อันดับแรกนั้น เป็นเพราะการขาดการลงทุนที่เพียงพอในด้านการศึกษาทั้งระดับประถมและมัธยม ในช่วงปีที่ผ่านมา

          นอกจากนี้ เขาได้กล่าวถึงกรณีของประเทศจีน ซึ่งทำอันดับไม่ดีอย่างต่อเนื่องว่า "แม้ว่าจะมีการเพิ่มโอกาสทางธุรกิจ แต่จีนยังคงไม่ใช่ประเทศแรกๆ ที่ดึงดูดบุคลากรผู้มีความสามารถจากต่างประเทศ เมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ"