เทพธิดากากี (เวอร์ชั่น. เกาหลี) ตอนที่ 1 และ 2 ค่ะ

.
เทพธิดากากี ตอนที่ 1

                      กำเนิดคู่แฝด และการแยกทาง  

"ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ ...."

เสียงวิ่งของชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ดังสนั่นวัดซองโด ในกลางดึกตอนตีสาม ในคืนวันสุริยุปราคาเต็มดวง ด้วยท่าทางรีบเร่ง



'' ปัง ปัง ปัง ''

เสียงเคาะประตู หน้าโบสถ์ ดังลั่น พร้อมด้วยอาการดีใจสุดขีดของชายผู้นี้



" อ้าว! นึกว่าใครมาเคาะประตูกลางดึก โยมซังคุง นี่เอง มีอะไรรึโยม ถึงได้มาเคาะประตูกลางดึกแบบนี้"

พระลูกวัด เปิดประตูตูโบสถ์ พร้อมถามด้วยอาการงุนงง นิดๆ



"คลอดแล้วครับ ท่าน แฝดครับแฝด ผมได้ลูกแฝดครับ แล้วหลวงพ่ออยู่มั๊ยครับ "

คิม ซังคุง บอกข่าวพระลูกวัด ด้วยอาการดีใจของคนได้เป็นพ่อคนครั้งแรกในชีวิต



''ผมขอนิมนต์ท่านกลางดึกได้มั๊ย ช่วยไปให้ศีลให้พร และตั้งชื่อให้ลูกผมหน่อยนะครับ ตอนนี้ อยู่ที่โรงพยาบาลซองโดครับผม ''

ซังคุงพูดด้วยอาการดีใจไม่หยุด



" โอ้ ดีใจด้วยนะโยมซังคุง ว่าแต่แฝดชาย หรือแฝดหญิงล่ะโยม "

พระลูกวัดถามด้วยความคุ้นเคยกัน



"แฝดหญิงครับท่าน"

ซังคุงตอบกลับทันที



"โฮ่ โฮ่ งั้นรอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวจะไปแจ้งท่านเจ้าอาวาสให้"

พระลูกวัด เดินด้วยอาการรีบเร่งตรงไปที่พำนักของเจ้าอาวาสทันที ทันใด





ณ โรงพยาบาล ซองโด เวลา 03.30 น.



"อ้าย หยา ลูกสาวโยม ทั้งสองคนเลือกเกิดถูกวันจริงๆ"

เจ้าอาวาส พูดด้วยอาการเสียงดัง



"เอ่อ ทำไมหรือเจ้าค่ะ/ครับ "

ซังคุง และยองเอ ภรรยา พูดพร้อมๆ กันด้วยอาการแปลกใจ



"ก็วันนี้ มันเป็นวันสุริยุปราคาเต็มดวงนะสิ โยม ลูกสาวลื้อทั้งสองคน ดวงจะเป็นกาละกิณีต่อกันนะสิ  เว้นเสียแต่ว่า..."



"แต่ว่าอะไรครับ"

ซังคุง ถามด้วยความตกใจ



"เด็กสองคนนี้ต้องแยกกันอยู่ ที่จริงดวงแบบนี้มีโอกาสแยกกันอยู่ หลายคู่แล้วนะ แต่โยมไม่ต้องเป็นห่วงนะ เด็กสองคนนี้ดวงผูกกัน ซักวันนึงเมื่อเข้าวัย 18 เป็นสาวเมื่อไหร่ จะได้กลับมาเจอกันอีกแน่นอน"

เจ้าอาวาส ทำนายดวงชะตาด้วย ความสุขุม



"เอ่อ แล้วชื่อล่ะค่ะ ท่าน"

ลี ยองเอ ถามเรื่องตั้งชื่อลูกสาวกับเจ้าอาวาสทันที



" ชื่อเหรอ อืมม.. เซนา กับ เซยอง ล่ะกันนะ ฟังดูเข้ากันดี "

เจ้าอาวาส บอกชื่อด้วยอาการสุขุม พร้อมกับยิ้มให้เด็กแฝดหญิงทั้งสองคนที่กำลังนอน อยู่ในห้องเด็กแรกเกิดอย่างน่าเอ็นดู



"แต่โยม ทั้งสอง ต้องเลี้ยงให้ดีๆ นะ เพราะเด็กสองคนนี้ไม่ธรรมดา คนคิ้วตก ท่าทางมีวาสนาดี โตขึ้นมาน่าจะเป็นคนดี ส่วนอีกคน คิ้วโก่ง เจ้าอารมณ์นิดนึง แต่เป็นคนฉลาดมาก ถ้าเลี้ยงดีๆ อนาคต ก็ดีไม่แพ้กัน "

"นี่ก็ใกล้ยามตีสี่ แล้ว อาตมา ขอตัวกลับวัดก่อนล่ะกัน นะโยมทั้งสอง"

เจ้าอาวาส พูดพลางลากลับวัดด้วยอาการง่วง

โดยมี ซังคุง รับอาสาขับรถไปส่งตามหน้าที่ด้วยอาการดีใจไม่หยุด




ตอน 2

                        เมื่อ เซนา กับ เซยอง ต้องแยกทางกัน



    ณ วังหลวง แห่งราชอาณาจักร ทากิลกีสถานเกิดความวุ่นวายขึ้น เมื่อพระราชินีวัย 25 ชันษา เกิดสิ้นพระชนม์ อย่างกระทันหัน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ และเป็นข่าวดังไปทั่วราชอาณาจักรทากิลกีสถาน รวมทั้งเป็นข่าวดังในประเทศเกาหลีใต้ด้วย ทำให้ทางวังหลวงเกิดความปั่นป่วนขึ้น เนื่องจากขาดทาญาติสายตรง ขึ้นครองราชย์

    ด้วยเหตุนี้ คิม ซังคุง ซึ่งมีเชื้อสายราชวงค์ จึงถูกทางวัง ตามตัวกลับไปประชุมทาญาติสายตรงด่วน และร้องขอให้ซังคุงอยู่ช่วยทางวัง จนกว่าสถานการณ์จะเป็นปกติ

    และมันนำมาซึ่งปัญหาในครอบครัว ซังคุง เมื่องทางญาติในวังสืบรู้ว่า ซังคุงมีครอบครัวแล้ว และมีแม่ค้าเป็นภรรยา ทำให้ทางวังรู้สึกต่อต้าน และไม่ยอมรับภรรยา

ของซังคุง สร้างความไม่พอใจแก่ ยองเอ ภรรยาซังคุงอย่างมาก เพราะรับไม่ได้ที่โดนรังเกียจเพียงเพราะตัวเองเป็นแค่แม่ค้าในตลาด

  ไม่นาน อีก 6 ปีต่อมา หลังจากที่มีปัญหาเรื้อรังมานาน ทำให้ ซังคุง กับยองเอ หาทางออกร่วมกันไม่ได้ และเริ่มหมดรักกัน ทั้งคู่เริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ทั้งสองคนจึงตัดสินใจ หย่ากัน โดยมีเงื่อนไขต่อกันว่า ซังคุงจะเอาเซนา ไปอยู่ด้วย ส่วน เซยอง ภรรยาจะเลี้ยงเอง พร้อมให้ซังคุง ส่งค่าเลี้ยงดูเซยอง ปีละ หนึ่งล้านวอน 

    นี่คือจุดเริ่มต้น การแยกทาง ของเด็กสองคน เซนา กับ เซยองในวัย 6 ขวบ



                               

                                        12 ปี ต่อมา...



ณ วังหลวง

ราชอาณาจักรทากิลกีสถาน



  "องค์หญิงเจ้าค่ะ องค์หญิง..เกิดเรื่องแล้ว อีกแล้วเจ้าค่ะ"

ยงอี ข้ารับใช้ขานเรียกเจ้าหญิงเซนา อย่างลุกลี้ลุกลน



"มีอะไรหรือ..ยงอี ใจเย็นๆก่อนก็ได้ ค่อยๆพูด"

เจ้าหญิงเซนาในวัย 18 ชันษา ไต่ถามด้วยอาการแปลกใจ ในขณะที่กำลังนั่งวาดภาพสเก็ต ในสวนหลังวัง



"ก็ คุณหนูหญิงทั้งสองคน เจ้าเก่าล่ะเจ้าค่ะ"

ยงอีกำลังพูดถึง ปาร์ค ซูจิน กับซูยอง สองพี่น้องตัวแสบ ในวัง



"เค้าทำไมหรือ?"

เจ้าหญิงเซนา ถามต่อ



"ก็สองคนนั่น ไปจัดงานปาร์ตี้ ส่วนตัว ในวังส่วนพระองค์ของเจ้าหญิง อีกแล้วสิเพคะ" 

ยงอี พูดด้วยอาการไม่พอใจแทนเจ้าหญิงเซนา




10 นาที ต่อมาที่วังส่วนตัวของเจ้าหญิงเซนา



"นี่มันอะไรอะไรกันเจ้าคะ ไหนว่าพี่หญิงทั้งสอง จะขอจัดงานแค่ปีก่อนปีเดียวเท่านั้น"

เจ้าหญิงเซนา เอ่ยถาม ซูยอง และซูจิน ด้วยอาการสงสัย



"ทำไม ปกติพื้นที่แห่งนี้ก็ไม่ค่อยได้ใช้ประโยน์ อยู่แล้วนี่ จะมาขอจัดอีกไม่ได้หรือไง"

ซูยอง เอ่ยถามด้วยอาการเหิมเกริมนิดๆ



"นี่มันที่ส่วนตัวของหญิง นะเพคะ"

เจ้าหญิง เซนา พูดด้วยอาการน้อยใจนิดๆ



"นี่ เจ้าหญิง กำลังจะทำตัวมีปัญหากับ พี่ๆ อีกหรือไง ไม่ทราบเจ้าคะ"

ซูจิน พูดเสริมขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ เซนา



"อย่าลืมนะว่า ใคร อยู่มาก่อน พี่ทั้งสองคน เกิดในวังนะเจ้าคะ องค์หญิง ไม่เหมือนบางคน มาจากไหนก็ไม่ทราบ ไม่รู้แม้กระทั่งหัวนอน ปลายเท้า"

ซูยอง พูดตอกย้ำใส่หน้า เจ้าหญิงเซนา



"แล้วนี่! อะไร?"

ซูจิน พูดพลาง พร้อมกับดึงภาพวาดสเก็ตในมือเจ้าหญิงเซนา ไปดูด้วยความสงสัย



"นี่มันอะไรกัน เป็นถึงเจ้าหญิง ว่าที่ราชินีในอนาคต วันๆ คิดแต่เรื่องวาดรูป ไร้สาระสิ้นดี"

ซูจิน พูดพลางฉีก ภาพวาดของเจ้าหญิงเซนาทิ้งแบบจงใจ



"ว้าย!!!"

ยงอี ร้องอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเห็น ซูจินฉีกภาพวาดของเจ้าหญิงเซนาต่อหน้าต่อตา



"ถ้าไม่พอใจ ก็เชิญไปฟ้อง ผู้ใหญ่ก็ได้นะ พวกพี่ๆ ก็จะได้แฉกลับว่า เธอแอบไปวาดภาพเล่น แทนที่จะไปเรียน คอร์สปรัชญาการเมืองการปกครอง"

ซูยอง พูดพร้อมทำหน้ามีอำนาจต่อรองมากกว่า แล้วพากันเดินจากไปทันที

  ส่วนเจ้าหญิงเซนา ได้แต่ยืนทำหน้าน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะนี่ไม่ใช่เหตุการณ์แรกที่เธอโดน กลั่นแกล้ง ตั้งแต่เข้ามาอยู่ในวังหลวง โดยมี ยงอี ข้ารับใช้ยืนเห็นใจอยู่ข้างๆ





ณ สลัม เขตชุมชนแออัด

กรุงโซล



  "พี่ยูฮัง ช่วยไปตาม พี่เซยอง มาทานข้าวหน่อยสิ ฉันทำเสร็จแล้วนิ"

ยูจิน น้องเลี้ยงคนละพ่อแม่ ของเซยอง พูดกับ ยูฮัง พี่ชาย



"อ่ะจึ๋ย! เธอไปเถอะ ฉันไม่อยากมีเรื่อง ต่อล้อต่อเถียงกับยัยจิ้งจอก อีก"

ยูฮังพูดถึง เซยอง



"พี่ ก็ไปว่าเค้าเป็นยัยจิ้งจอก เดี๋ยวได้ยินก็เป็นเรื่องอีกหรอก"

ยูจิน พูดพลางกับทำท่าค้อนพี่ชาย



"โอ้โห เธอ เขาเรียกยัยจิ้งจอกร้ายเซยอง กันทั้งกรุงโซลแล้วมั๊งเนี่ย มีอย่างที่ไหน ไปทำงาน ทั้ง 3 ที่ โดนไล่ออกเหมือนกันหมด ผู้หญิงอะไร ชอบมีเรื่องกับชาวบ้านเขาไปทั่ว"

ยูฮังร่ายประวัติ เซยอง แบบย่อยๆ



"เฮ๊ย! ตกใจหมด มาตอนไหนเนี่ย!!?"

ยูฮัง อุทาน เสียงดัง เมื่อหันหน้าไปประจันหน้า กับเซยอง พอดี



"เอ่อ ฉันไม่เกี่ยว นะเธอ ถ้าสงสัยเรื่องจิ้งจอก อะไรนั่น ก็ไปถามกับพี่ ซุนวู เอาล่ะกัน ฉันแค่ฟังต่อๆ กันมาน่ะ"

ยูฮังพูดเสร็จก็รีบเดินหนี เซยองทันที



"เอ่อ พี่เซยอง ทานข้าวเช้าพร้อมกันมั๊ยคะ ฉันทำเสร็จพอดี"

ยูจิน เอ่ยถามเซยอง ด้วยสีหน้าเกรงใจ



"ไหน? ขอฉันชิมหน่อยสิ ตักมาซักจานนึง "

เซยอง พูดกับยูจิน



ซักครู่



"ว๊าย!!!"

ยูจิน ร้องเสียงดังลั่นบ้าน



"นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!?"

ยูฮัง วิ่งเข้ามาในบ้านด้วยความตกใจ พร้อมเอ่ยถาม ยูจิน



"ก็พี่ เซยอง เทกับข้าวทิ้งลงถังขยะหมดเลย!"

ยูจินพูดด้วยสีหน้าตกใจ



"นี่มันเกินไปแล้วนะ เซยอง! พวกเราอุตส่าห์ มีมารยาท ชวนทานข้าวด้วย เธอมาทำแบบนี้ทำไม?"

ยูฮัง พูดด้วยอารมณ์โกรธ



"โอ๋.. มีมารยาทเหรอ คำว่า มารยาท มันสำหรับเจ้าของบ้านไม่รู้หรือไง ไม่ใช่ผู้มาอาศัยอย่างพวกเธอสองคน!"

เซยอง พูดด้วยสีหน้าประชดประชัน



"มันเกินไปแล้วนะ!!"

ยูฮัง พูดพลางจะเข้าไปเอาเรื่อง เซยอง



"อย่า ! พี่ยูฮัง พี่เซยองเขาพูดถูกแล้วล่ะ"

ยูจิน เข้าห้ามพี่ชายทันควัน พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าน้อยใจนิดๆ



"อ๋อ รู้ตัวก็ดีแล้วหนิ ฉันไม่อยากพูดย้ำบ่อยๆ "

เซยอง พูดด้วยสีหน้า แววตาเย้ยหยันนิดๆ พูดจบก็เดินออกจากบ้านทันที



"ฉันต้องบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้"

ยูฮัง พูดด้วยความไม่พอใจ



"พี่"

ยูจินเอ่ยแบบ ไม่รู้ทำยังงัยต่อไปเหมือนกัน








Korean Drama