แอบชอบหัวหน้าตัวเอง

คือเราเพิ่งได้ทำงานมาสักพัก
ก่อนที่จะได้ทำงานก็ต้องฝึกงาน2วัน
เรื่องที่จะเล่าอาจจะดูเหมือนเข้าข้างตัวเองไปหน่อยก็ไม่หน่อยอะนะ เยอะพอตัว
คือเข้าเรื่อง
วันฝึกงาน ฝ่ายhrก็พาเรามาพบหัวหน้าคนนี้
เขาก็สอบถามประวัติทั่วไป
ก็เริ่มฝึกงานปกติไม่อะไร พออยู่ไปสักพัก
เขาก็จะเดินมาถามว่า ทานข้าวยัง
ทำงานเป็นไง ไหวไหม ก็เรียกเรามาคุย สอนงานปกติตามหน้าที่หัวหน้าอ่ะเนาะ;-;
แต่จุดที่ทำให้เราประทับใจหัวหน้าและเริ่มชอบคือ
หลังจากฝึกงานเราจะต้องไปสัมภาษณ์งาน
ในอาทิตย์หน้า ในการฝึกงานวันสุดท้ายหัวหน้าเดินมาแจ้งเราว่า ฝึกงานวันนี้ๆเวลานี้ๆเจอกันนะ แล้วก็เดินจากกลับบ้านไป พอวันสัมภาษณ์เราไม่ทราบค่ะว่าต้องมาพบหัวหน้าหรือฝ่ายhr เพราะก่อนหน้านั้นหัวหน้าเป็นคนแจ้งเราก็คิดว่าควรไปพบหัวหน้า จึงไปหาหัวหน้า แต่ปรากฎว่าต้องไปพบhr แต่อย่างไรก็ตามหัวหน้าคนนนี้ต้องสัมภาษณ์เราอยู่ดี ลืมบอกว่ามีคนโดนเรียกสัมภาษณ์4คนรวมเรา ขอย้อนไปตอนที่เราไปพบหัวหน้าวันสัมภาษณ์
เรามาถึงก็ไหว้ทุกคนตามมารยาทเนาะ
เราก็คุยกะหัวหน้าว่า
ต้องรอหรือขึ้นไปข้างบนพบhr
หัวหน้าก็เหมือนไม่แน่ใจ เขาเลยบอกเราว่า น่าจะต้องขึ้นไป แต่ไม่เป็นไร “เดี๋ยวเราขึ้นไปพร้อมกันก็ได้* แบบเรารู้สึกดี ว้าวกะหัวหน้าในประโยคนี้มาก
สักพักเขาก็ถามว่าเคยสัมภาษณ์มาก่อนไหม
เราก็ตอบ ว่านี่ครั้งแรกเลย
เขาบอกว่า “เอาใจช่วยนะ”
โหคือแบบเจอประโยคนี้อีกยิ่งรู้สึกดีขึ้นกว่าเก่ามากๆ
ทีนี้เราตื่นเต้นมาก เราเลยบอกว่าจะขอขึ้นไปหาhrเผื่อเขาจะรอเรา ก็ไปเจอคนอื่นๆอีก3คนที่บอกไปก่อนหน้ารอสัมภาษณ์อยู่ สักพักหัวหน้าก็เดินตามขึ้นมา เราไม่กล้ามองหน้าหัวหน้าเลยเพราะเวลาเขายิ้มแบบ เราจะเขิน สมองมันขาวโพลน แบบตกในภวังค์ อ่ะพอๆๆๆ
ทีนี้มาในห้องสัมภาษณ์มีหัวหน้าอยู่4คน ก็สัมภาษณ์ๆไป แต่หัวหน้าคนนี้ไม่ถามอะไรเราเลย พอตอนสัมภาษณ์จบหัวหน้าคนอื่นก็ถามเราว่า มีอะไรจะถามไหม
คือปากเราไปไวมาก
เราหลุดพูดออกไปตามที่ใจมันสั่ง
เราบอกว่า อยากจะถามหัวหน้าคนนี้(คนที่เราชอบ)
ว่าจากที่เราฝึกงานผ่านมานั้น มีอะไรที่เราต้องปรับปรุงหรืออยากให้พัฒนาอะไรบ้าง
หัวหน้าคนนี้ก็บอกบลาๆๆๆ ผ่านไป
การสัมภาษณ์เสร็จสักที
สักพักมีมือถือเข้าเราผ่านเข้าทำงาน
คือดีใจมากๆๆๆๆจะได้ทำงานกะหัวหน้าคนนี้
ก็ไปทำเรื่องก่อนเข้าทำงานอะไรเสร็จ
รอประมาณ1เดือนก็เริ่มงาน
มาถึง ก็ไหว้ทุกคนตามหน้าที่ปกติ แล้วไม่มีใครอยู่ตรงหัวหน้านั่งเลย คือเราก็อยู่คนเดียว ก็เอาไง ทำตัวไม่ถูก
หัวหน้าคงรู้ว่าเกร็ง ก็ถาม มายังไง
ทานข้าวรึยัง พักผ่อนก่อนได้นะยังไม่ถึงเวลา
ถามสัพเพเหระ แต่ทำไมเรารู้สึกดีกับคำพูดที่ดูเอาใจใส่พวกนั้น เรามีค.สุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ ได้เห็นหน้า ได้เจอรอยยิ้มของเขา ถึงจะรู้ดีว่าเราเป็นใคร เขาเป็นใครแต่หัวใจกะค.รู้สึกมันตรงข้ามกะสมอง บางทีเราคิดนะ คนอ่านก็คงจะคิดว่าก็ถามแบบหัวหน้า ลูกน้อง ปกติที่ต้องดูแลลูก
อยู่แล้ว เราคงคิดเข้าข้างตัวเอง
ใข่จะว่าแบบนั้นก็ถูก เราคิดไปเอง
แต่เราก็มีความสุขนะแบบนี้ถึงหัวหน้าจะถามในสถานะหัวหน้า ลูกน้องก็ตาม
เราก็คงได้เท่านี้แหละความสุขจากคำพูดดีๆ เรากะเขามันต่างกันเรามันแค่ลูกจ้างต๊อกต๋อยจะไปอะไรกะหัวหน้า
ก็เรานั้นมันคนละชั้น เนาะ เห้ออออ ขอคิดเข้าข้างตัวเองต่อไป


ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่าน
แค่อยากเล่าความรู้สึกดีๆ ว่าการแอบชอบอยู่ตรงนี้มันก็มีความสุขดี555555555
ที่ตริงก็ขำทั้งน้ำตาแหละ
Bye the world