ผิดไหมถ้าฉันทำแบบนี้... (เล่าประสบการณ์)

./คิดไม่ออก? มีหน้ามุมสมาชิก

30 พ.ค. 61 18:54 น. / ดู 12,600 ครั้ง / 8 ความเห็น / 0 ชอบจัง / แชร์

สำหรับผู้ที่กำลังมองหารายได้เสริม ทางเว็บกำลังเปิดรับสมัคร นักเขียนอิสระ ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่นี่

สวัสดีครับเพื่อนๆ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเองก่อน ขอใช้นามแฝงว่า เชน ละกันนะครับ
ผมเล่นอยู่ในเว็บนี้ตั้งแต่ ม.ปลาย และตอนนี้ย่างเข้าสู่วัยทำงานแล้ว แต่ก็มาๆหายๆ

คือผมอยากจะมาเล่าประสบการณ์ความรัก แบบที่ไม่ถูกต้อง แต่สวยงาม... (รึเปล่า) ให้เพื่อนๆฟัง

เรื่องมันเริ่มต้นที่ ผมเข้าทำงานในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เป็นพนักงานขายธรรมดาๆนี่แหละครับ
แต่ตอนนั้นค่อนข้างที่จะอยู่ดีกินดี และตอนนั้นก็มีแฟนอยู่ แต่ก็ระหองระแหงกันมาหลายปี
ผมเองก็คิดว่า เราไปกันไม่ได้หรอก แต่ผมยังแยกทางกับเค้าได้ไม่เต็มร้อย ผมก็เลยคุยกับคนอื่นไปเรื่อยๆ
ในช่วงนั้นผมเพิ่งเข้างานครับ เงินเดือนก็ยังน้อยๆอยู่ แต่ไม่มีหนี้สินอะไร ก็เลยสบายตัวครับ

ผมก็ไปทำงานปกติของผมทุกวัน แล้วจู่ๆเรื่องมันก็เริ่มต้นขึ้นครับ

คือแฟนผมเค้าป่วย ผมก็เลยต้องดูแลทั้งเค้า ทั้งงานบ้าน ทั้งทำงานนอกด้วย ก็เลยเหนื่อยเป็นพิเศษ
เวลาทำงานของผมคือสิบโมงเช้า ถึงสามทุ่มครับ ผมก็ขับมอไซต์มาทำงานคนเดียวทุกวัน
ผมจะมีพี่สาวคนนึงที่รู้จักกันในที่ทำงาน พี่เขาเป็นแคชเชียร์ครับ ชื่อพี่หนู พี่หนูเป็นในดี
นิสัยดีแล้วก็พูดเพราะครับ แกมีน้องๆแคชเชียร์ที่รู้จักกันอยู่ไม่กี่คน พอดีวันนั้นรุ่นน้องคนนี้
เขาเดินมาหาพี่หนูครับ มาขอถุงกระดาษ เพราะเคาเตอร์ที่เขานั่งนั้นถุงหมด
ผมกับน้องๆอีกสองคนก็ยืนคุยกันอยู่ที่เคาเตอร์แคชเชียร์แหละครับ แต่ด้วยความที่พี่หนู
แกเป็นคนตัวเล็ก ขนาดยืนแล้วหัวยังพ้นเคาเตอร์มาแค่สามเซน น้องคนนั้นก็เลยไม่เห็นว่าแกอยู่
ผมเคยเห็นน้องเขาบ้างแล้ว เพราะทำงานที่เดียวกัน แต่ไม่รู้จักเค้าหรอกครับ
แค่คิดว่าเขาน่ารักดี แอบคิดว่าเดี๋ยวนี้เขารับแคชเชียร์สวยขนาดนี้แล้วหรอ
พอน้องเค้าเดินมาถึง ก็ถามหาพี่หนูเลย
น้อง : พี่หนูอยู่ไหมคะ (เสียงหวาน)
ผม : พี่หนูไม่อยู่คับ (พยามมองหน้าเขา แต่เขาไม่มองหน้าผมเลย)
น้อง : (มองหน้ารุ่นน้องผม) ไปไหนอ่ะคะ
ผม : ไปกินข้าวครับ (มองหน้าน้อง)
น้อง : (ไม่มองหน้าผม ยืนนิ่งๆ แล้วก็ทำหน้าอมยิ้ม)
พี่หนู : แนน! แกไม่เห็นพี่จริงๆหรอ (พี่หนูเขย่งตัวให้พ้นขอบเคาเตอร์ขึ้นมา)
ผมกับพวกน้องๆหัวเราะกันร่วน เพราะแกล้งพี่หนูสำเร็จ ส่วนสาวสวยที่โดนแกล้ง ก็ยิ้มเขินไปตามระเบียบ

พอน้องแนนเดินกลับไป ผมก็พูดติดตลกว่า
ผม : ทำไมเค้าไม่มองตูว ะ?
นุ๊ก รุ่นน้อง 1 : เออใช่พี่ ทำไมไม่มองพี่เลย
ตูน รุ่นน้อง 2 : เห้ยเค้ามองอยู่นะพี่ แวบนึง หนูเห็น
หลังจากวันนั้นเราก็เปลี่ยนเรื่องคุยกัน แล้วก็จบวันไป

เช้าวันต่อมา แฟนเก่าผมเค้าลาออกจากที่ทำงาน ก็เลยมาทำสต็อก ส่วนผมก็มาทำงานปกติ
พี่หนูแอบดึงแขนผมเข้าไปใกล้ๆแล้วบอกว่า
พี่หนู : เชนๆ ไอแนนน่ะ คนเมื่อวาน ฝากมาขอเบอร์แก เค้าบอกแกหัวเราะอร่อยดี
ผม : เห้ย! พี่จะบ้าหรอ ผมเนี่ยนะ
พี่หนู : อื้ม แต่พี่บอกมันแล้วนะว่าแกมีแฟนแล้ว
ผม : ก็ใช่ไงพี่
(เดินไปเขียนเบอร์ใส่กระดาษแล้วเดินกลับมาหาพี่หนู)
ผม : (เปลี่ยนใจ) ผมยังไม่ให้เค้าดีกว่า เดี๋ยวให้เป็นเพื่อนกันไปก่อน สนิทค่อยให้เบอร์
พี่หนู : เออๆเดี๋ยวพี่บอกมันให้
หลังจากนั้น จิตใจผมก็ไม่เคยสงบอีกเลย มีแต่แนนในหัวเต็มไปหมด ผู้หญิงอะไรทำไมสวยแบบนี้
พูดง่ายๆว่าถูกสเป็ค แต่ไม่กล้าคุยเพราะเราก็มีแฟนอยู่แล้ว

กำลังพิมพ์ครับ รอแปบ

แจ้งลบ

แก้ไขล่าสุด 30 พ.ค. 61 19:50 | เลขไอพี : ไม่แสดง | ตั้งกระทู้โดย Windows 10

อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)

ความคิดเห็น

#1 | ./คิดไม่ออก? | 30 พ.ค. 61 19:44 น.

ช่วงเที่ยงของวันนั้น ทางที่ผมจะเดินไปพักกินข้าวจะผ่านเคาเตอร์ของแนน
ผมก็เลยตั้งใจมองไปแล้วยิ้มให้เค้า ตอนแรกมองไปเจอเพื่อนเค้ายืนอยู่
เพื่อนเค้าก็มองผมแล้วลากสายตาไปมองแนน แนนก็ยิ้มให้ผม.. น่ารักชิ บ หา ย
ผมก็แบกความสุขนั้นไปกินข้าวด้วย

หลังจากวันนั้นแคชเชียร์ก็มีการเปลี่ยนเคาเตอร์ ทุกๆสิ้นเดือนน่ะครับ
พี่หนูก็เลยได้ย้ายไปอยู่แผนกกิ๊ฟช็อป ซึ่งอยู่ชั้นเดียวกับกีฬา (แผนกผม)
ส่วนน้องแนนย้ายจากกิ๊ฟชอปไปแผนกเด็ก อยู่ชั้นสาม พวกผมอยู่ชั้นสอง
เมื่อรู้แบบนี้ ผมก็เลยชวนนุ๊ก รุ่นน้องในที่ทำงานไปซื้อชาไข่มุกกิน
เป็นข้ออ้างที่ผมจะเดินไปเพื่อมองหน้าน้องแนน (โรคจิต) ช่วงนั้น
หัวใจเป็นสีชมพูมาก แต่... เดินไปไม่เจอแนน เจอแต่ป้้าแก่ๆมานั่งแทน
เลยต้องแบกความแป้กลงมาทำงานต่อ ผ่านมาหนึ่งวันก็ใช้วิธีเดิมอีก
ชวนรุ่นน้องไปซื้อชานมไข่มุก ร้านเดิม เมนูเดิม สอดส่ายสายตาไป
ทางเคาเตอร์แคชเชียร์เหมือนเดิม เจอมนุษย์ป้าอีกแล้ว เฮ้อ ...
วันที่สามก็ทำแบบเดิม ก็ยังไม่เจอแนนอีก ก็เลยเดินไปถามป้า
ผม : พี่ครับ เดือนนี้นั่งนี่อ่อครับ (พอดีรู้จักกัน)
ป้า : เปล่าจ้า มาแทนเด็กใหม่ เขาลาป่วย
ผม : (ยิ้มโล่ง) อ๋อ พรุ่งนี้เค้าจะมาไหมครับ
ป้า : มานะ มาล่ะมั้ง
หลังจากนั้นผมก็เดินกลับไปทำงานตามปกติ ด้วยความรู้สึกมีหวัง
แต่แหม ช่วงนั้นที่มีกำลังใจมาทำงานก็เพราะหน้าน้องเค้าเลยนะ ขอสารภาพ
555555555

วันต่อมาผมก็ใช้วิธีเดิม กินข้าวเสร็จก็เดินไปซื้อชาไข่มุก เจอแนนแล้ว!!
วันนี้น้องแนนนั่งอยู่เคาเตอร์สวยๆ ผมเลยแกล้งเดินเข้าไปขอถุง
แอ๊บทำเป็นไม่รู้ว่าใครมานั่งตรงนี้
ผม : ขอถุงหน่อยคะ.. อ้าววว นั่งตรงนี้หรอ (เสียงสั่น)
แนน : ช่าย
ผม : ขอถุงเล็กหน่อยครับ (มือสั่น)
แนน : (พูดเบาๆ) มาขอไกลน้อ
ผม : พอดีมาซื้อน้ำไง (แถจนสีข้างถลอก)
แนน : ค่าาาาา
พอได้ถุงผมก็รีบเดินกลับไปทำงานด้วยความรู้สึกตื่นเต้น แบบใจเต้นแรง
แบบควบคุมไม่ได้ ไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้เลย ตั้งแต่เกิดมา
ตอนบ่ายผมเลยตัดสินใจมาซื้อชานมไข่มุกอีก แล้วผมก็เดินไปหารุ่นพี่คนนึง
แกขายนาฬิกาอยู่ชั้นนั้น
ผม : พี่เจี๊ยบๆ พี่รู้จักแคชเชียร์ใหม่คนนี้ไหม
พี่เจี๊ยบ : **แนนอ่ะหรอ รู้ ทำไม?
ผม : ขอไลน์ให้หน่อยดิ
พี่เจี๊ยบ : พี่รู้จักน้องคนนึง มันมีไลน์แนน ให้พี่ขอมันให้ไหม
ผม : ไม่เอาพี่ ขอกับแนนเลย ให้ไม่ให้ผมจะได้รู้
พี่เจี๊ยบ : รอเอาเลยไหม งั้นรอพี่แปบนึง
แล้วเจ๊แกก็เดินจ้ำเอ้าเข้าไป สักสองนาทีแกก็เดินกลับมาพร้อมกระดาษในมือ
พี่เจี๊ยบ : อ่ะ ได้ละ
ผม : ขอบคุณค๊าบบบบบ (กราบสามตลบ)
แล้วก็เดินผ่านเคาเตอร์แคชเชียร์เพื่อจะลงไปทำงานต่อ
แนน : เดี๋ยวก่อนพี่
ผม : ห๊ะ!?
แนน : ขอไลน์ไปทำไม
ผม : เห้ย.. (รู้ได้ไง) ไปถามพี่เจี๊ยบดิ
แนน : ใครขอ!? (ขมวดคิ้วแล้วกอดอก) (โอยละลาย)
ผม : พี่ขอเอง ... (ยอมรับเสียงเจื่อนๆ)
แนน : (จับมือผมแล้วดึงไปที่โต๊ะ) ทำไมไม่มาขอเอง
ผม : พี่กลัวแนนไม่ให้
แนน : ทีหลังก็มาขอเองดิ (อมยิ้ม)
ผม : (ไม่กล้ามองหน้าน้องเค้า) คับๆ พี่ไปทำงานละ
และวันต่อมา ผมก็ไปรับแนนที่ห้อง แล้วพาเค้ามาทำงานพร้อมกัน

จนวันนึงเพื่อนๆที่ทำงานก็เห็นผมสองคนอยู่ด้วยกัน แล้วก็เอาไปนินทา
เอาไปพูดเสียหาย ผลจากเรื่องนี้ ทำให้แนนต้องลาออกจากงาน
เพราะคำพูดแย่ของคนพวกนั้น ผมรั้งน้องขอให้อยู่ต่อ เค้าก็ตกลง
แต่สุดท้ายเค้าก็เจอเรื่องอีก ก็เลยตัดสินใจง่ายขึ้น คือออกครับ
แต่แนนบอกผม
แนน : หนูก็จะคุยกับพี่ได้มากขึ้นไง เจอกันได้ตลอดด้วย
ผม : แต่พี่... อยากไปกินข้าวกับหนู พักพร้อมหนู ดูแลหนู
แนน : พี่ก็ทำได้นะ หนูไม่ได้ไปไหน แค่ไม่ได้ไปทำงานที่นั่นแล้ว
ผม : อย่าหายไปนะ
แนน : ค่ะ แนนไม่ไปไหนหรอก

ผมขอนัดเจอน้อง ผมนั่งรอตั้งแต่สิบโมงเช้า จนกระทั่งสองทุ่ม เพื่อรอเจอ
แนนให้โอกาสนั้นกับผม ผมพาแนนขับรถไปเรื่อยๆ แล้วเราก็คุยกัน
เปิดใจกันถึงเรื่องคำนินทา คนที่เอาไปพูดต่อ แนนตกใจมากเพื่อเป็นคนใกล้ตัว
สุดท้ายผมก็เลยขอพาแนนไปเที่ยว วันพรุ่งนี้ น้องตอบตกลง
ผมก็เลยพาแนนไปส่งที่ห้อง แล้วก็กลับบ้านไปเตรียมตัว

**เช้าวันต่อมา ผมออกไปรับแนนตอนเที่ยง แล้วเราก็ขับรถไปน้ำตกกัน (ใช้รถยนต์)
ระหว่างทางเราเปิดใจคุยกันในทุกๆเรื่องที่เขาอยากจะรู้ เราจับมือกัน
มีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน แต่ไม่ได้ล่วงเกินอะไรกันเลยนะครับ ซึ่งมันก็ดีเหลือเกิน
แล้วผมก็ไปเปลี่ยนเอาบิ๊คไบค์ผมที่บ้านพ่อแม่ แล้วขับกลับไปส่งน้องที่ห้อง
ก่อนจะกลับแนนขอให้ผมถอดหมวกกันน็อคออก แล้วน้องก็จุ๊บผมเบาๆ
บอกเลยว่าตอนนั้น ใจผมมีแต่เขาแล้วล่ะ ถึงผมจะรู้ว่าสิ่งที่ผมทำ
มันโคตรแย่ แต่ผมก็เลือกน้องไปแล้ว

แจ้งลบ