ตกลง......ใครผิด ?

ผมอายุ ๔๓ ปี เคยแต่งงานมีลูก ๒ คน แต่หย่ากัน ลูกอยู่กับเมียเก่า จนเมื่อปี 54 ช่วงที่รับราชการที่ทางอีสานได้มาเจอกับ อ.อายุห่างจากผม ๑๓ ปี พืนเพเป็นคนอีสาน รับราขการเหมือนกันแต่คนละงาน ก็ไปมาหาสู่จนเริ่มอยู่กินด้วยกันฉันท์**เมีย จนเมื่อปี ๕๙ ผมถูกย้ายมาภาคกลาง ผมก็หาทางให้ อ.ย้ายมาอยู่จังหวัดเดียวกันแต่คนละอำเภอ ซึ่งมันทำให้เราได้เจอกันเฉพาะ ส อา ระหว่างอยู่ด้วยกัน อ.จะเป็นฝ่ายยอมผมตลอด ผมเคยทำไม่ดีกับ อ.ไว้เยอะ เข่น เคยทำแท้งสามครั้ง (อ.อยากมีลูกมากๆ ไม่ยอมทุกครั้งแต่สุดท้ายก็ยอมตามใจผม), เอาเงินทางบ้าน อ.มาหลายแสน, ตลอดเวลา อ.ร้องขอให้ผมจดทะเบียนแต่ผมไม่จดให้, ไม่สนใจไยดี, พ่อของ อ.เคยบอกว่ามาแต่งเลยเรื่องเงินทองพ่อ อ.จะจัดการเอง แต่ผมบอกว่าผมขอเวลาหน่อยมันต้องเป็นเงินของผมเอง (คิดอย่างนั้นจริงกลัวทางบ้านเขาดูถูก) แต่ผมก็ไม่เคยนอกใจหรือทุบตี อ.ซึ่ง อ.ก็ไม่เคยนอกใจหรือทุบตีผมเลยสักครั้งเหมือนกัน
จุดเปลี่ยนมันเริ่มจากประมาณ ต.ค.๖๑ อ.ตรวจพบเขื้อมะเร็งปากมดลูก อ.ขอให้ผมลางานพาเขาไปหาหมอที่กรุงเทพ ผมไม่ไปเนื่องจากติดงาน แล้วในช่วงนั้นผมงานยุ่งมาก แทบจะไม่ได้เจอกันเลย จนมาปีใหม่ อ.ไม่ได้ชวนผมกลับบ้านเขาที่ทางอีสานเลยเหมือนที่เคย ผมก็แปลกใจแต่ไม่ได้คิดอะไร พอหลังปีใหม่ อ.เริ่มบอกผมว่าต้องไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างละ ไปงานบวช งานศพต่างจังหวัดบ้างละ มีไทม์ไลน์ในช่วงเดือนหลังตามนี้
วันที่ ๑๘ ม.ค. อ.โทรมาบอกว่าไม่ต้องมาหาแล้ว เขามีแฟนใหม่แล้ว ผมก็เลยคิดว่า อ.แกล้งให้ผมหึง เลยไม่ติดต่อเขาเลยเพื่อเอาคืน
วันที่ ๒๔ ม.ค. ระหว่างนอนที่บ้านพักตอนเย็น อ.มาหาผม ระหว่างนอนคุยกัน อ.บอกผมว่าความรู้สึกไม่เหมือนเดิม
ส อา ที่ ๒๖,๒๗ ม.ค.ผมไม่ไปหา อ.ก็ไม่โทรมา
วันที่ ๑ ก.พ. ตั้งแต่หกโมงเช้ายันบ่ายโมง อ.โทรหาผมประมาณร้อยสาย ส่งข้อความมานับสิบ ประมาณว่า ขอโทษ กลับมาดีกันนะ ผมไม่รับ คิดในใจว่าเดี๋ยวตอนเย็นต้องมาหาแน่ แต่ก็ไม่มา จากนั้นตั้งแต่วันที่ ๑ ถึง ๑๕ ก.พ.ผมก็รอโทรอย่างทรมาน แต่ไม่คิดว่าจะโทรก่อนด้วยความทิฐิ
วันที่ ๑๕ ก.พ. อ.ก็โทรมาจริงๆ บอกให้ผมไปหาวันเสาร์มีเรื่องจะคุย ผมไปหา อ.บอกผมว่าเสียดายชีวิตวัยรุ่นเพราะจบมาทำงานก็มีผมเลย และ อ.มีแฟนใหม่แล้วจริงๆ อ่อนกว่า ๔ ปี เป็นคนดีมากๆ ให้เราจบกันด้วยดี ไม่ได้รักผมแล้ว เรานอนด้วยกันคืนหนึ่งแต่ไม่ใช่บ้านพัก เป็นโรงแรม ระหว่าง อ.เข้าห้องน้ำผมแอบดูเบอร์โทรล่าสุด จากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย
จนวันที่ ๒๐ ก.พ.ผมโทรไปง้อแบบสุดๆ อ.บอกว่าไม่เปลี่ยนใจ ทำไมถึงยื้อเวลาไว้นานละ ถ้าพูดแบบนี้ตั้งแต่ต้นเดือน อ.จะยอมเชื่อผม
ผมเลยโทรไปหาเบอร์ที่จดไว้ เป็น ผช.แฟนใหม่ อ.จริงๆ สมมุติว่าเป็น ต.สรุปความได้ว่า
เขารู้จักกันประมาณเดือน ก.ค.๖๑ ทำงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ฐานะปานกลาง บ้านอยู่ติดกับที่ทำงาน อ.
เป็นคนพาไปหาหมอ พา อ.กลับบ้านตอนปีใหม่
รู้ว่า อ.มีแฟนอยู่แล้วคือผม ประมาณ พ.ย.๖๑ ก็เลยให้ อ.พยายามบอกเลิกผมตั้งแต่นั้นมา
ที่น่าเจ็บใจคือบอกว่ามีไรกับ อ. วันที่ ๑ ก.พ. ซึ่งเป็นวันที่ อ.โทรง้อผมสุดๆ นอกจากนั้นยังต่อว่าผมอีกว่าทำไมยังไปนอนกับ อ.ทั้งที่ อ.บอกเลิกผมแล้ว ตัวของ ต.นะเจ็บนะ รู้ไหม
ตอนนี้ผมเองก็คิดว่าจะปล่อย อ.ไป ต้องทำใจ ซึ่งสิ่งต่างๆที่ อ.เคยขอผมไว้ ผมคิดว่าจะให้กับ อ.ใน เม.ย.นี้แหล่ะตอนที่เขากลับบ้านตอนสงกรานต์ ตั้งใจไว้ว่าจะเซอร์ไพซ์ขอแต่งงาน มารู้ตัวว่ารักเขามากก็เมื่อสูญเสียไป เสียดายเวลาที่แล้วมาไม่ค่อยทำดีกับ อ.เท่าไร