แวะมาพูดคุยกันนะคะ
วันนี้ที่มาเพราะจู่ๆก็เกิดคิดขึ้นมาว่าที่จริงความรักมันเป็นยังไงกันนะ?
คือ จขกท.เองเนี่ยปีนี้ก็อายุ26แล้วค่ะ ถามว่าเคยมีแฟนไหมมันก็มีบ้างนะคะ
แต่จะเป็นในรูปแบบของปั้ปปี้เลิฟมากกว่ารักแบบผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
มันไม่ได้มีอะไรให้เป็นความทรงจำเลย จะมีก็แต่ความทรงจำที่ไปแอบรักเขาข้างเดียวตอนมัธยม
คือตัว จขกท.เองเป็นคนไม่ดูแลตัวเองค่ะเพราะบ้างาน บ้าเรียนแถมยังนิสัยโตเกินวัยแล้วก็
ออกจะรู้ทันคนไม่ยอมเสียเปรียบใคร ตรงนี้แฟนของเพื่อนสนิทเค้าคอมเพลนมาค่ะว่า
นิสัยอย่างเธอผู้ชายเขากลัวนะรู้ไหม? ก็จริงแหละค่ะเพราะจขกท.เองเวลามีคนเข้ามา
ก็จะไม่ไว้ใจก่อนเลยเพราะเรายึดถือเหตุผลนู่นนี่เกินไปอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลก็จะไม่ปล่อยผ่านเลย
ไม่เคยปล่อยให้อารมณ์ต่างๆอยู่เหนือเหตุผลแล้วที่สำคัญจขกท.โคตรจะกลัวเลยว่าถ้าเรามีแฟน
เราจะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เวลาที่เราควรใจได้ใช้กับพ่อแม่เราก็ต้องแบ่งไปให้แฟนตลกเนอะ 5555
ตอนมัธยมที่ไม่ยอมคบใครจริงจังก็เพราะกลัวคนอื่นที่เห็นเรามีแฟนไปบอกพ่อแม่แล้วจะทำให้เขา
มองพ่อแม่เราไม่ดี มองเราไม่ดีว่าริมีรักในวัยเรียนไหนว่าเรียนดีเรียนเก่งไง คือจขกท.ประสาทมาก
แต่ที่เล่ามาถึงตรงนี้ก็ไม่ได้จะมาโอดควญว่าต้องการมีแฟนนะคะ ตอนนี้จขกท.ก็ยังก้าวข้ามผ่านความคิดบ้าๆพวกนั้น
ไม่ได้เลยค่ะ 555 ยิ่งพี่สาวทั้งสองคนแต่งงานมีครอบครัว จขกท.ยิ่งหนักเลยค่ะเพราะพ่อกับแม่เหลือแค่เราแล้ว
ที่จะคอยดูแลคอยพากันออกไปกินข้าว พากันไปเที่ยว ไปวัด จขกท.ไม่เสียใจเลยนะคะที่ปล่อยโอกาส
เรื่องรักของตัวเองแล้วทุ่มเวลาทั้งหมดให้พ่อแม่ แต่บางครั้งมันก็มีความคิดแว้บเข้ามาในหัวเหมือนกันค่ะ
ว่าเราเองก็จะมีความรักเหมือนกับที่พี่สาวเราที่เพื่อนเรามีได้ใช่ไหม? พอคิดแบบนี้ก็ได้แต่มองย้อนดูตัวเอง
ทั้งปล่อยตัวให้อ้วน หน้าก็ไม่สวยแถมไม่เคยดูแลตัวเอง ขี้เหร่มากกกก! นิสัยก็สุขุม แถมยังไม่ยอมใคร
รู้ทันเขาไปหมด คนแบบแกเนี่ยนะจะมีผู้ชายคนไหนมาเป็นคู่ชีวิตแค่เดินผ่านเขายังส่ายหน้าเลยมั้ง
พอคิดได้แบบนี้ก็ได้แต่ส่ายหน้าให้ตัวเองเหมือนกันค่ะ 555 แต่ก็... ยังมีคำเดิมๆที่ติดอยู่ในใจทุกครั้ง
ที่ว่างหรือสมองมันได้ผ่อนคลายมันก็จะมีคำๆนี้ผุดขึ้นมาเสมอ "ที่จริงความรักมันเป็นยังไงกันนะ?" หรือ "โมเมนต์คนเป็นแฟนกันเขาทำอะไรกันบ้าง" "เวลาที่เขารักกัน ทะเลาะกัน เลิกลากันความรู้สึกมันเป็นยังไงนะ?" อะไรแบบนี้ค่ะ
อืม... จนถึงตอนนี้ จขกท.เองก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เลยค่ะว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ อีกสี่ปีก็จะสามสิบแล้วก็ยังหาคำตอบไม่ได้เลย
ทุกคนที่ผ่านมาอ่านกระทู้นี้ช่วยเข้ามาพูดคุยกันหน่อยนะคะ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาคุยกัน
ขอให้ทุกคนเจอกับความรักที่สวยงามนะคะ ^_^
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
กระทู้ตั้งแต่เมษาเลยแหนะ ไม่รู้ถ้าตอบ จขกท.ยังจะมาอ่านมั้ยนะคะ ในมุมของเรานะคะ หน้าตาดีไม่ได้เป็นตัวการันตีว่าจะเจอคนดีๆ รักดีๆเลยค่ะ อันนี้เราเห็นจากเพื่อนเรา เพื่อนเราสวยมาก เพอร์เฟคมาก แต่สุดท้ายแล้วเค้าก็ยังอกหักได้เหมือนๆเรา เพราะงั้น จขกท ไม่ต้องกลัวนะคะ ว่าจะไม่มีใครเข้ามาเลย เรามองว่าเรื่องแบบนี้พอถึงเวลา ถึงแม้เราจะไม่อยากมากขนาดไหน มันก็จะเกิดขึ้นเองค่ะ เราเชื่อว่าวันนึงจะมีคนที่เค้าชอบในแบบที่ จขกท เป็นโดยที่ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลยด้วยซ้ำ
สำหรับคำถามที่ว่า จริงๆความรักมันเป็นยังไงกันแน่ อืม ตอบยากเหมือนกันนะคะ เราเองก็รู้จักแค่รักพ่อแม่ ในความรู้สึกเรา เราคิดว่าถ้าเรารักใคร ต่อให้ทะเลาะกันแค่ไหน เถียงกันแค่ไหน แต่สุดท้ายเราจะไม่ไปจากกันอ่ะค่ะ เราจะอยากดูแล ตายแทนกันได้ อันนี้คือมุมมองของเราจากที่เรารักพ่อแม่นะคะ แต่ในเรื่องความรักแบบคู่ครอง เราไม่แน่ใจเลยจริงๆว่ามันเป็นแบบไหน ตอนนี้เรามีแฟนนะคะ แต่เรายังไม่กล้าใช้คำว่ารัก เรามองว่าคำว่ารักมันใหญ่อ่ะค่ะ ถ้าจะใช้กับใคร มันต้องรู้จักและมีความผูกพันธ์เข้ามาร่วมด้วย ฟังดูงงๆเข้าใจยากมั้ยคะ เราชอบแฟนเรามากๆเลยนะคะ หลงก็ว่าได้ ไม่อยากให้เค้าไปไหนเลย อยากอยู่กับเค้านานๆ แต่ยังไม่แน่ใจว่ามันมากพอให้เรียกว่ารักได้รึยัง
ส่วนที่ถามว่า คนเป็นแฟนเค้าทำอะไรกันบ้าง
คู่ของเราเป็นรักระยะไกลค่ะ ไม่ได้เจอกันบ่อย ติดโควิดด้วย ก็จะคอลค้างกันทุกวัน วันไหนไม่ได้ออกไปไหนกันทั้งคู่ก็จะคอลค้างกันทั้งวันกันเลย จนรู้สึกเหมือนอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ได้คุยกันทั้งวันนะคะ เค้าก็เล่นเกมของเค้าไป เราก็ดูหนัง ซีรีย์ของเราไป พอฝ่ายใด ฝ่ายนึงเงียบไป ก็จะเรียกๆกันบ้าง ให้รู้ว่ายังอยู่นะ เราชอบเวลาที่ได้ใช้เวลากับเค้านะคะ มันเหมือนทำให้เราอุ่นใจว่าเค้าไม่ได้นอกใจหรือไปไหน แต่ไม่รู้เค้าจะเบื่อเราบ้างมั้ย 5555555 แต่ถ้าเวลาเจอกัน ก็กินข้าว ดูหนัง ปกติเลยค่ะ
เวลาที่ทะเลาะกันก็หงอยนะคะ รออีกฝ่ายมาง้อ ของเราแค่วันเดียวที่โกรธกันก็รู้สึกคิดถึงแล้ว ไม่ค่อยทะเลาะกันแรงๆค่ะ ส่วนใหญ่นอยๆ งอนๆกัน
ส่วนตอนเลิกจาก ปสก ที่เลิกกับแฟนเก่า เอาตรงๆนะคะ มันยากมาก มันผูกพันธ์ มันเคยชิน เราเละเทะไปช่วงนึงเลยค่ะ ใจไม่อยู่กับร่องกับรอย ผ่านไปยากมากๆค่ะ มากจนเราคิดว่า จริงๆแล้วความสุขที่สุดมันอาจจะเป็นการโสดมากกว่าการมีใครสักคนอีกค่ะ การมีความรักคือความเสี่ยงที่จะต้องเสียใจ การมีคนที่เราชอบ มันทำให้เรานึกถึงเรื่องของอีกคนอ่ะค่ะ ก็กวนสมาธิเราอยู่นะคะ ใจเราอยู่กับเค้าตลอดเลย ทำอะไร อยู่ไหน ทำไมไม่ตอบ พูดตามตรงว่าความโสดมันคล่องตัวกว่าค่ะ จะไม่รู้สึกพะวงหน้าพะวงหลังอะไรเลย
ปล. จขกท ไม่ต้องกังวลนะคะยังไงก็ต้องได้เจอแน่นอนค่ะ อืมม แต่เรามองว่า จขกท พอได้เจอความรู้สึกแบบนั้นจริงๆอาจจะมองว่าความโสดดีกว่าเหมือนเราก็ได้ค่ะ เพราะโสดมานานด้วย แฮร่ หวังว่าจะได้อ่านนะคะ 
ขบอคุณ คห.3กับคห.5 มากๆเลยนะคะ ไม่คิดเลยว่าจะมีคนแวะเข้ามาคุยกันจริงๆด้วย ตอนนี้เราก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมเลยค่ะ แต่แค่นิ่งๆกับหลายๆเรื่องได้มากกว่าเดิมเยอะแล้ว ขอบคุณ
คห.3มากเลยนะคะ ที่มาแชร์เรื่องราวน่ารักๆให้ได้อ่าน ขอให้คุณกับแฟนรักกันไปนานๆและขอให้ความรักครั้งนี้เป็นความรักที่ดีนะคะ
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google