คบกันอยู่ดี ๆ จู่ ๆ ก็อยากเป็นพี่น้อง

ผมกับแฟนคบกันมา 8 ปีแล้วครับ ช่วง1 - 2 ปีแรก ยอมรับว่าผมได้สร้างฝันร้ายให้เขาจากที่ดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กสำหรับผม ปัญหา ณ วันนั้นผมติดเฟสบุ๊คมาก คุยกับรุ่นน้อง เพื่อนผู้หญิงที่เรียนมหาลัยเดียว จนแฟนเขาไม่พอใจ และไม่อยากให้ติดเฟซบุ๊คมาก แต่ก็นั่นล่ะครับ ผมได้ไปเล่าในสิ่งผมเจอกับรุ่นน้องให้เขาฟังจนแฟนเขาจับได้ว่า เอาเรื่องเขาไปพูด ไปนินทา วันนั้นยอมรับว่าผมเสียเขาไปจริง ๆ ไม่สามารถติดต่อได้ ประจวบเหมาะที่วันนั้นญาติเขาเสียชีวิต ทำให้เขาเครียดจนทำให้เขาเป็นโรคลำไส้อักเสบ มันคือบทเรียนครั้งยิ่งใหญ่สำหรับผม มันโดดเดี่ยว เคว้งคว้าง หาที่พึ่งไม่ได้ แม้แต่เพื่อนเราก็ยังไม่กล้าพูดคุย แต่ก็จนได้ ไปเล่าให้เพื่อนในกลุ่มฟัง จนเพื่อนบอกกับแฟนว่าให้โอกาสผมอีกสักครั้ง (ต้องทำตัวแย่แค่ไหน) กว่าจะผ่านมาได้ก็ล้มลุกคุกคลานกับความสัมพันธ์ รัก ๆ เลิก ๆ กว่าจะเข้าหากันได้ก็ผ่านมา อีก 2 ปี ซึ่งผมสัญญากับเขาว่าจะทำตัวให้ดีที่สุด จะสอบเข้าทำงานให้ได้ � � � �ความสัมพันธ์ของเราก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ตลอดมา เขาก็ยอมรับว่าเขาก็เติมเต็มให้ผมเหมือนคู่รักทั่วไปไม่ได้ เช่น ไปดูหนัง เดินห้าง แต่เราสองคนก็ไปเที่ยวด้วยกันช่วงปลายเดือนตุลาที่ผ่านมา ทุกอย่างราบรื่นมาตลอด

� � � �จนมาถึงเมื่อเดือนที่แล้วก่อนผมจะย้ายที่ทำงานมาอยู่ในจังหวัดบ้านเกิด ผมเริ่มโทรไปไม่รับ ตอนแรกก็บอกโทรศัพท์เริ่มพัง เพราะเพิ่งเปลี่ยนเครื่องใหม่ บอกเขาให้ไปแก้ไขยังไงก็ไม่ทำ เราได้คุยกันน้อยมากครับล่าสุดไม่ถึง 20 นาที แต่ผมเองก็ไม่ได้สังเกตอาการท่าทีที่เปลี่ยนไป เพราะคิดว่าเขาคงยุ่งกับงานจนไม่มีเวลาให้ผม อย่างมากทำได้แค่แชทคุยใน Messenger

� � � � เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ผมเริ่มทนไม่ไหวกับท่าทีที่เปลี่ยนไป เลยบอกเขาว่ามีอะไรก็พูดมาตรง ๆ เถอะ เพราะผมไม่ไหวจริง ๆ เขาบอกว่าที่ผ่านมาเขาคิดกับผมแค่พี่ชายคนนึง เพราะเหตุการณ์ในวันนั้น (ในย่อหน้าแรก) ที่ทำให้เขานึกถึงอยู่เสมอ ผมเองก็จุก โกรธ โมโห และเกิดคำถามเต็มไปหมด อ้าว แล้วที่ผ่านมาล่ะ แล้วอะไรต่าง ๆ ที่เราวางแผนด้วยกันล่ะ มันแบบทุกอย่างพังทลายลงไปกับตา ความตั้งใจที่จะทำอะไรต่าง ๆ เพื่อเขา และเราสองคนเองมันสลายหายไปหมด เขาขอให้ผมไม่ไปไหน เป็นพี่ที่อบอุ่นของเขา แต่แน่นอนล่ะ ผมทำไม่ได้ เพราะผมเคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว และมันจบที่ต่างคนต่างไป เพราะมันฝืนความรู้สึกที่มากกว่านั้นไม่ไหว

� � � � ตอนนี้ได้บอกเขาไปว่าจะขอเดินจากไปเอง เพราะผมไม่ไหวจริง ๆ อ้อนวอนให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ไม่ได้ ส่วนหนึ่งก็ยอมรับผลกรรมจากอดีตที่ผ่านมา ใช่ครับ อดีตมาผ่านไปแล้ว แต่สำหรับเขาไม่ มันยังอยู่ในใจเขาตลอด�

� � � � สุดท้ายก็ยอมเดินออกจากชีวิตเขาครับ แต่ลึก ๆ ก็ยังเป็นห่วง ยังรักเหมือนเดิม�