SIAMZONE.COM

จดหมายจาก ฟุเหยิน ถึง ดากานดา ......

ดากานดำ ...เอ๊ย .... ดากานดา

วันนี้ชั้นงดกัดแกซักวันแล้วกัน เพราะชั้นรู้ว่าแกกำลังเศร้า
แกคงคิดไม่ถึงใช่มั๊ยว่าวันที่ไข่ย้อยมันบอกรักแกใต้ต้นชงโค จะเป็นวันสุดท้ายที่แกได้เจอกับมัน
แกคงคิดไม่ถึงใช่มั๊ย.. แค่คำที่แกพูดกับมันว่า
"แกมาทำอะไรเอาป่านนี้" ...
มันทำให้ผู้ชายคนนึงถึงกับหัวใจสลาย..เดินออกจากชีวิตแกไปเลย
ชั้นรู้... ว่าจริงๆแล้วแกเกือบช่อนยิ้มไม่ได้ แกดีใจขนาดไหนที่ได้ยินคำๆนั้นที่แกเฝ้ารอซะที
ทำไมแกไม่พูดประโยคต่อไปเล่า ประโยคความจริงที่มันก้องอยู่ในหัวใจแกตลอดมา..
" รู้มั๊ย ชั้นรอฟังแกมาพูดคำๆนี้ให้ฟังชัดๆมานานแค่ไหน เพื่อที่ชั้นจะได้บอกแกชัดๆชะทีว่า ช้นก็รักแกเช่นกัน "

แต่แกไม่ยอมพูด เพราะแกคิดว่าเดี๋ยวค่อยบอกก็ได้ ตอนนี้ขอแอบไปดีใจคนเดียวก่อน
พรุ่งนี้แกจะไปบอกเลิกกับโก้ แล้วพอเจอไข่ย้อย แกก็จะหอมแก้มมันสักทีพร้อมกับบอกทั้งหมดที่อยู่ในใจแก

แกคงคิดไม่ถึง ว่าผลของการพูดไม่จบประโยค มันจะทำให้แกหมดโอกาสได้แก้ตัวอีกต่อไป
แล้วทำให้แกเองกลับต้องมานั่งร้องไห้หัวใจสลายอยู่อย่างในเวลานี้

ดากานดา..
ตอนนี้แกคงคิดได้แล้วล่ะสิว่าที่ผ่านมาแกมันเอาแต่ใจและร้ายกับไข่ย้อยมันขนาดไหน
แกอย่ามาพูดนะว่าแกไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันรักแกน่ะ
แกน่ะรู้....รู้มาตลอดนั่นแหละ
แกแค่อยากเอาชนะ แค่อยากได้ยินมันพูดออกมาให้ฟังชัดๆแค่นั้นเอง

วันนั้นในเต๊นท์บนเขา ที่ไข่ย้อยมันมานับเลขข้างหูแก
มันก็แค่อยากจะแน่ใจบ้างว่าแกก็มีใจกะมัน
กลายเป็นแกชิงป็นฝ่ายได้เปรียบที่ยิ่งแน่ใจว่ามันชอบแกแน่ๆ ไม่ใช่แค่แกคนเดียวที่ชอบมันเหมือนกัน

แกเลยได้ใจใหญ่ทีนี้
ทั้งเรื่องที่แกพูดว่าถ้าไข่ย้อยมันเปิดใจต้องมีคนมาชอบมันแน่ๆ ทั้งเรื่องที่แกยัดเยียดสาวให้ไปเดทกับมัน
แกตั้งใจบีบคั้นให้มันพูดว่ามันทำไม่ได้หรอกเพราะมันรักแก ใช่มั๊ยล่ะ

แกคิดจริงๆน่ะเหรอ ว่าไอ้ไข่ย้อยมันซื่อบื้อซะจนดูไม่ออกบ้างเลยสักนิดว่าแกก็มีใจให้มันหมือนกัน
แกเล่นเกมส์อะไรของแกอยุ่วะ
แกจะเอาเปรียบ หลอกใช้ หรือยัดเยียดใครมาให้ มันก็ยังอุตส่าห์ทนแกทุกเรื่อง
แต่ที่แกทำถึงขนาดไปคบไอ้โก้ แกไม่คิดว่ามันเกินไปหรอกเหรอ...

ไข่ย้อยมันยอมแพ้แกแล้วไง...
เพราะมันอยากเลิกเล่นกมส์บ้าๆของแกซะที
หลังสอบ..มันมาบอกรักแกชัดๆอยางที่แกอยากได้ยินมาตลอด ในเมื่อแกอยากชนะ มันก็ยอมให้แกชนะ แล้วไง..
แกอยากให้มันพูดชัดๆออกมาก่อนมันก็พูดไปแล้ว..
แล้วแกล่ะ...ดากานดา...
ทำไมแกไม่พูดความรู้สึกแกออกมาตอนนั้น..

ไข่ย้อยมันก็นึกว่ามันคงแพ้จริงๆน่ะสิ
ไม่ใช่แพ้เพราะต้องบอกรักแกก่อนอย่างที่แกพยายามบังคับมันเหลือเกิน
แต่มันคิดว่ามันแพ้เพราะแกคงแบ่งใจให้ไอ้โก้ไปแล้วจริงๆ
แกถึงตอบมันกลับมาแค่นั้น
ทั้งที่ผ่านมา มันก็ยังเชื่อมาตลอดว่าแกคบกับไอ้โก้เพราะอยากลองใจมันเหมือนทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันเจ็บสุดๆ เจ็บกว่าทุกครั้งที่แกทำ

ไข่ย้อยมันรักแกมากนะ
ที่มันยอมแกมาถึงขนาดนี้ ยอมมาพูดคำว่ารัก
ทั้งๆที่มันอยากให้แกซึ้งใจกับทุกๆอย่างมันที่มันมีให้มากกว่าแค่ดีใจกับคำๆเดียว

แกอยากจะฟังนักมันก็มาบอก...แล้วไง
ถึงเวลาจริงๆ...ทำไมไม่บอกความรู้สึกที่แท้จริงของแกออกไปล่ะ


อยากร้องไห้ก็ร้องไปเถอะแก...
ทุกอย่างมัน สายเกินกว่าจะกลับคืนแล้ว
แกเองก็รู้ดี...
สิ่งที่แกจะทำได้ดีที่สุดตอนนี้นะ
คือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของไข่ย้อยมัน
เป็นให้ดีที่สุดเท่าที่เพือนจะเป็นได้นะ

เอาใจช่วยแกว่ะ

ฟุเหยิน

เรื่องนี้ทำให้คิดถึงเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนที่คบและรู้จักกันมากว่า 18 ปี เป็นเพื่อนเล่นมาด้วยกันตลอดเวลา อยากจะบอกเขาว่า รักเขานะ แต่ไม่กล้าพอที่จะพูด กลัวว่าถ้าพูดออกไปจะเสียความเป็นเพื่อนไป ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจตลอดเวลา....

คำเตือน: บางส่วนของคำวิจารณ์นี้เหมาะกับผู้ที่ชมภาพยนตร์เรื่องนี้แล้วเท่านั้น ทำไมไข้ย้อย เลือก นุ้ย ทั้งที่มีดากานดาอยู่ ในใจตลอดเวลา

เรามีเพื่อนคนหนึ่ง เค้าพิเศษกว่าคนอื่น ทุกคน บางทีเค้าก็ทำให้คิดว่า ."เค้ามีใจ"
บางทีก็ทำให้เราคิดว่าเรา...."คิดไปเอง" และที่สำคัญเป็นอย่างนี้มา 4 ปีแล้วปีนี้เป็นปีสุดท้ายของการเรียนมหาลัย
จะให้มันจบแค่นี้ หรือจะไปต่อเราก็ไม่รู้

เป็นหนังที่เรียบง่าย ราวกับเป็นเรื่องจริง ที่พบเห็นได้ตามสถานศึกษาทั่วไป ซึ้ง อบอุ่น น่าคิดถึง น่าจดจำ ก็รู้นะว่าเป็นเรื่องจริง แต่ก็รู้สึกว่ามันวิเศษเกินกว่าจะมองแค่ว่าเป็นรักของคนคู่นึง มันสะกิดใจจัง แม้แต่กับคนที่ไม่ได้มีประสบการณ์ด้านนี้ก็เหอะ นะ

ชอบคำพูดทุกตอนเลย โดนทุกอย่าง ชอบง่ะ

ชอบพี่ซันนีจัง น่ารักมากเยย
มีดากานดาตัวจริงรึยังคะ
หนังน่ารักมากคะ มีภาค 2 มั้ยคะ

ชอบมาก ๆ เลย ดูแล้วสนุก ซึ้ง ดู 2 รอบแล้ว
ก็ร้องไห้ ทั้ง 2 รอบเลย ดีมาก ๆ ต้องให้รางวัลแล้วเรื่องนี้
ชอบไข่ย้อยมาก ๆ เลย

เป็นหนังที่ดูแล้วคึดถึงตัวเองเมื่อสมัยก่อนประมาณ1-2ปีที่แล้วมั่งเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงเป็นผู้หญิงเนี่ยหละอายุก็ประมาณ16กว่าๆวันนึงก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆโดนมีเพื่อนคนนี้ไปด้วยก็ไปดูหนังร้องเพลงตามวัยรุ่นเค้าเที่ยวกันก็บังเอิญค่ำจะกลับบ้านก็ไปส่งเค้าที่บ้านระหว่างทางก็ได้อยู่กะเค้ากัน 2-2 เป็นเวลาที่คิดแล้วมันรู้สึกดียังไงไม่ถูกเวลา อยู่กะเค้าแล้วก็มีความสุขมากๆแต่เวลาแห่งความสุขก็ได้หมดลงเมื่อไปถึงบ้านของเค้าแล้วพอไปถึงก็ได้ส่งลาเค้าพอมาอีกวันเค้าก็กลับไปต่างจังหวัดจังหวัดนครปฐม พอเค้าไปแล้วก็รู้สึกเหงาเหมือนขาดอะไรบางอย่างไปก็ได้แต่เผ้ารอเค้ามา1ปีก็ยังไม่กลับพอได้ที่ติดต่อก็พบว่าเค้ากำลังเรียนต่ออยู่และอาจไม่มีเวลามาหาเพื่อนๆ

ไปดูมาแล้ว ชอบมาก ๆ ซึ้งสุดๆ สนุก ทุกฉาก ฉากเศร้าร้องไห้ก็อินไปกับเรื่องด้วย ฉากตลกก็หัวเราะซ้า... บอกได้ว่า ดีมาก ๆๆ มากที่สุด ปกติแล้วจะไม่ชอบดูหนังไทย แต่เรื่องนี้ขอยกนิ้วให้