SIAMZONE.COM

อาจินต์
ถึงคุณจะเอาผมไปฆ่าให้ตาย
ผมก็ "รัก" คุณ
...

คนอื่นจะว่าไงผมไม่รู้ แต่หนังเรื่องนี้ถูกผมเก็บเข้าธรรมเนียบหนังไทยที่หน้าประทับใจ1ใน4เรื่องเรียบร้อย

ซาวน์เพราะดีนะ ใช้ไวโอลินและเครื่องสีอีกหลายตัว ทำให้หนังที่มีแต่ภาพความทุกข์ยาก ดูนุ่มนวลขึ้นมากๆๆ เช่นเดียวกับความน่ารักของตัวละคร และความมีน้ำใจของคนไทย(และไม่ไทย) ที่แอบแฝงในความฉกรรจ์ของชายหนุ่มที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของคนใช้แรงงาน มันทำให้มองไปหลายมุมเลยหละ แนะนำนะ คุณเก้งน่าจะลองทำหนังผีดูนะ เพราะสังเกตุจากทั้ง 15 ค่ำ และหนังเรื่องนี้แล้ว ซีนที่เป็นช่วงผีๆๆ ยอมรับว่าคุณเก้งทำได้น่ากลัวไม่มีที่ติจริงๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแนวนี้คุณเก้งทำไม่ดีนะ ถ้าได้เปลี่ยนแนว มันก็เป็นการท้าทายตัวคุณไปอีกแบบ
ปล.. คำเตือน ... สำหรับคนที่กะลังจะไปดู อย่าดื่มน้ำมากก่อนเข้าโรง เพราะเรื่องนี้อาจทำให้คุณปวดฉี่ในขณะชมได้ (ก็ฝนเล่นตกกันทั้งเรื่องเลยนี่นา) เดี๋ยวเสียอรรถรสกันหมด

ไปดูมาแล้วหนังห่วยมากๆ ตอนแรกนึกว่าจะเป็นหนังประทับใจคนดูก็เลยอยากไปดูมากๆ แต่พอได้ดูแล้วก็เหมือนหนังไทยทั่วไปๆ ไม่ประทับใจเลย อย่างฉากที่จะให้ข้อคิด เช่น
อดีตคือความฝัน ปัจจุบันต้องอด อนาคตต้องตาย แล้วคุณตาสีเทาก็ไปแก้ว่า อนาคตต้องอดทน มันไม่ซึ่งเอาเสียเลย ไม่เห็นประทับใจตรงไหน แล้วบอกว่าชีวิตในเหมืองแร่เป็นชีวิตที่หาไม่ได้ในมหาวิทยาลัยนั้น ไม่จริงเลยถ้างั้นพอคุณจบม.6 แล้วคุณก็ไม่ต้อง Ent เข้ามหาวิทยาลัย คุณก็ไปอยู่ที่เหมืองแร่เลยซิ

เจ๋งมากๆๆๆๆ
ใครพลาดอดดูของดีไม่รู้นะ

เป็นหนังที่อยากให้นักศึกษาดูมาก ส่วนจะรู้ว่าหนังดีแค่ไหนอยากให้ไปดูด้วยตัวเองมากกว่าจะบอกว่าดีอย่างไง ถ้าอยากรู้ก็ลองไปดู

จากตะกี้ที่ดูรอบที่ 4 มา - -"

เป็นหนังที่ดูได้เรื่อยๆๆมั้ง ถึงดูได้ถึง4รอบแล้วยังรู้สึกไม่เบื่อเลย ยังสามารถดูได้อีกแฮะ

ให้ตายสิ ผมชอบเรื่องนี้มากเลย
ทั้งๆๆ ช่วงที่ผ่านมาปีที่แล้วดูหนังแค่1-2เรื่องตลอดทั้งปี

สำหรับเรื่องนี้ผมเห็นแค่หนังตัวอย่างก็อยากดูมากๆๆๆๆๆๆแล้ว
จนต้องซื้อมาอ่าน แต่อ่านแค่จนเล่มแรกแล้วเข้าไปดูที่โรง

พอเข้าไปดูแล้วยิ่งชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากขึ้น ไม่ผิดหวังเลย
รู้สึกเหมือนหนังเรื่องนี้อยากดูเรื่อยๆๆ ไม่อยากให้จบเลย

แต่ละรอบที่ดูเสียใจที่มันจะต้องจบ เหอๆๆๆๆ

ผมชอบหลายฉากในเรื่องมากเลยมันซึ้งกินใจจนน้ำตาซึม
และทำให้ผมหัวเราะได้ยิ่งรอบคนเยอะๆๆ ชอบบรรยากาศในโรงที่ครึกครื้นเป็นอันมาก

แต่อยากจะบอกว่าชอบหนังเรื่องนี้ที่สุดครับ
ถึงแม้นการตัดต่อจะมีคนบ่นมาไม่ดี เข้าใจอาจเป็นเพราะเอาตอนหลายๆๆตอนในเรื่องสั้นมาให้ครบถ้วน
หรือแม้นพระเอก ผมก็ไม่เห็นจะเล่นแข็งเป็นไม้เลยนิครับ

เพราะไม้มันขยับไม่ได้นิ อุอุ ล้อเล่น

เพราะผมนั้นไม่เป็นนักดูหนังประจำจนถึงขั้นวิจารณ์หนังได้มั้ง

แต่ผมรู้อยู่อย่างเดียวว่า หนังเรื่องนี้จะอยู่ในใจของผมตลอดไปครับ

อาจินต์ : ไงโก...บนบาลไมให้ตกนรกเหรอ
โก : ไม่...ฉันขอให้ไอ้ยานั่นมันเสื่อมคุณภาพ

โกไหว้พระที่หิ้งหลังจากที่ขายยาแดงให้กับคนดงแล้วคนดงเอาไปกิน เป็นฉากที่ดีมากฉากหนึ่งเพราะโกซึ่งเป็นพ่อค้าที่เค็มมากคิดจะเอาแต่กำไร เลยขายยาที่เก่ามากฉลากเปื่อยหมดแล้วให้กับคนดงไป มันทำให้เห็นว่าจริงๆแล้ว ความดีและการสำนึกผิดมีอยู่ในตัวของทุกคน

หากไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ คุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต
อดีต...คือความฝัน
ปัจจุบัน...ต้องอด...ทน

ในหนังสือคุณอาจินต์ ได้เขียนไว้ว่า เรื่องเหมืองแร่นี้เป็น emotion
สำหรับนักอ่าน แต่ไม่ใช่action สำหรับการแสดง ถ้าหากคุณเคยอ่านเรื่องสั้นชุดเหมืองแร่แล้ว ก็อาจจะคิดคล้าย ๆกัน เพราะเป็นเรื่องสั้น ประมาณตอนละ 3-4 หน้ากระดาษ ชนิดจบตอนแบบหักมุม ในบรรทัดสุดท้าย
อ่านจบไปก็ยิ้มไป หรือ ได้แง่มุมงามๆให้กับชีวิต ดังนั้น
ผมคิดว่าภาพยนตร์ที่สร้างมาจากเรื่องสั้น มีความยากในการนำเสนอให้มีความต่อเนื่อง แต่เมื่อได้ชมภาพยนตร์ของคุณจิระ หรือพี่เก้ง แล้ว
คงต้องบอกว่าพี่เก้งมีความสามารถในการถ่ายทอดจริง ๆครับ
สาระ ปรัชญา ความสนุก บรรยากาศชนบท ภาพเรือขุดในอดีต รวมถึงดนตรีประกอบที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ
สิ่งต่าง ๆ โดยรวมในหนังเมื่อชมแล้ว เกือบจะใกล้เคียงกับในหนังสือเลย อาจจะมีแตกต่างกันบ้าง ด้วยข้อจำกัดของภาพยนตร์ และเรื่องสั้น ต้องลองไปชมและหาโอกาสอ่านหนังสือไปด้วย
บางคนอาจจะชมภาพยนตร์ เพื่อความบันเทิง สนุก คลายเครียด เพื่อวิจารณ์
เอาสาระ หรือตามเพื่อน อะไรก็แล้วแต่ แต่ภาพยนตร์เรื่องมหาลัยเหมืองแร่
คุณจะได้อะไรกลับออกไปจากโรงหนังแน่นอน สำหรับผม ชอบตอนของคุณลุงสีเทามากที่สุด
"ความเลวไม่มีที่ระลึก"
"อดีตคือความฝัน ปัจจุบันต้องอด...."