อัลบัม Endless - อินสติงค์

อินสติงค์ (Instinct) วงดนตรีร็อกที่เกิดจากการรวมตัวของ 2 หนุ่ม ปาล์ม - ปรียวิศว์ นิลจุลกะ (ร้องนำ) กับ ปอ - อนุกานต์ จันทร์อุไร (คีย์บอร์ด) อดีตสมาชิกวง เกิร์ล (Girl) ที่มีผลงานเพลงดังๆ อย่าง ข้องใจ ข้ออ้าง ความรักรอบตัว และ เปลือง เป็นต้น หลังจากเพื่อนๆ ในวง เกิร์ล ได้แยกย้ายกันไป ปาล์ม และ ปอ ก็ยังมุ่งมั่นทำงานเพลงกันต่อ ก่อตั้งวงขึ้นมาใหม่ภายใต้ชื่อ อินสติงค์

ก่อนหน้านี้ อินสติงค์ มีผลงานออกมาแล้ว 2 อัลบั้ม อัลบั้มแรกมีชื่อว่า Inner เมื่อปี 2007 ตามมาด้วยอัลบั้มชุดที่ 2 The End ในปี 2008 จากนั้น อินสติงค์ ก็ค่อยๆ ทยอยทำผลงานเพลงอัลบั้มใหม่มาเรื่อยๆ จนได้เป็นอัลบั้มที่ 3 Endless ซึ่งนำคำว่า End มาใช้ให้เกิดความต่อเนื่องจากชื่ออัลบั้มชุดที่ 2 ที่อาจทำให้เข้าใจผิดว่าจะเป็นชุดสุดท้ายของวง โดย Endless มีความหมายว่า ไม่มีที่สิ้นสุด เปรียบเทียบกับการทำงานของ อินสติงค์ ที่มุ่งมั่นจะทำเพลงต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

อัลบั้มนี้ได้มีการเพิ่มสมาชิกใหม่อีก 3 คนที่เป็นนักดนตรีที่เคยร่วมงานกันมาก่อน ได้แก่ ก้อง - อนุสรณ์ คล้ายวิเชียร (กีตาร์) บี - นพกาญจน์ แฟงเอม (เบส) และ ตี๋ - สุเทพ รัตนศาสตรานันท์ (กลอง) เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขามีความตั้งใจที่จะสานต่องานเพลงและพัฒนารูปแบบของวงให้ชัดเจนยิ่งขึ้น โดยนำแนวทางของดนตรียุคเก่า สอดแทรกด้วยเสียงเปียโน มาผสมกับแนวดนตรีโปรเกรสซีฟร็อก ฟิวชัน และโซล ที่ ปอ ชอบเป็นการส่วนตัว ด้านเนื้อหาเพลงเน้นเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตมากขึ้น ถึงแม้ว่าจะเป็นเพลงรักแต่ก็มีความจริงจังในชีวิตแฝงไว้

ปอ มือคีย์บอร์ด รับหน้าที่เป็นโปรดิวเซอร์ในอัลบั้ม ส่วนการแต่งเพลงและเรียบเรียงยังคงเป็นหน้าที่หลักของ ปาล์ม และ ปอ โดย ปาล์ม ได้ไปเรียนเทคนิคการร้องเพลงเพิ่มเติม เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพเวลาอัดเสียงและแสดงบนเวทีคอนเสิร์ต แถมในอัลบั้มนี้ก็ยังได้นักแต่งเพลงเก่งๆ มาร่วมงานด้วย อาทิ นิ่ม สีฟ้า หรือ นิ่ม - กัลยารัตน์ วารณะวัฒน์, หนึ่ง - ณรงค์วิทย์ เตชะธนะวัฒน์, แมว - จิรศักดิ์ ปานพุ่ม และ โป โปษยนุกูล

Love Sick เป็นเพลงที่ได้แรงบันดาลใจมาจากเวลาไปทัวร์คอนเสิร์ตหรือแสดงตามผับต่างๆ มักจะเห็นคนที่เพิ่งเลิกกับแฟนมาเที่ยว ในขณะที่วงกำลังเล่นเพลงคึกคัก แต่คนกลุ่มนี้กลับไม่สนุกตามไปด้วย รอฟังแต่เพลงเศร้าๆ ปาล์ม จึงเกิดความคิดว่าน่าจะทำเพลงสำหรับคนอกหักแต่ให้เป็นเพลงสนุก และด้วยความที่ต้องการให้เพลงออกมาแบบย้อนยุคจึงทำดนตรีในแนวดิสโก้ร็อก

ส่วน เธอจะรักฉันได้ไหม เป็นเพลงที่มีเนื้อหาเชิงบวก ฟังสบายๆ มีที่มาจากคำพูดในฉากหนึ่งของภาพยนตร์เรื่อง เพื่อนสนิท ทำให้ ปาล์ม รู้สึกว่าเป็นวิธีการบอกรักอีกรูปแบบหนึ่งที่แปลกดี แม้จะไม่ได้บอกกันตรงๆ แต่ก็สามารถสื่อความหมายว่ารักได้เช่นกัน เลยนำคำว่า เธอจะรักฉันได้ไหม มาต่อยอดเขียนเป็นเพลงและได้เชิญ เหนือวงศ์ ต่ายประยูร นักแต่งเพลงมาช่วยเขียนเพลงให้มีความลงตัวมากยิ่งขึ้น สำหรับเนื้อหาของเพลงจะเป็นลักษณะของการเพ้อฝันและบรรยายถึงคนที่รัก เพลงนี้ยังถูกเลือกไปใช้เป็นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง รักสุดท้าย ป้ายหน้า อีกด้วย

สำีหรับ ที่สุดในโลก เป็นเพลงที่ตั้งใจทำขึ้นมาเป็นพิเศษ เพราะอยากร้องคู่กับสาว ลุลา หรือ ตุ๊กตา - กันยารัตน์ ติยะพรไชย โดยเฉพาะ เนื่องจาก ปาล์ม และ ปอ ต่างก็ชื่นชอบในน้ำเสียงและวิธีการร้องของ ลุลา จึงได้ทาบทามเอาไว้ แต่ถูกระงับไว้ก่อน เพราะเป็นช่วงที่วงกำลังรวบรวมสมาชิกใหม่ พอจะติดต่อ ลุลา อีกทีก็เกิดอาการเกรงใจกลัวว่านักร้องสาวจะไม่สามารถมาร่วมงานได้ เลยพยายามหาคนอื่นมาร้องด้วยแต่ก็ไม่เจอใครที่เหมาะเท่า ลุลา จึงได้มีการติดต่อกลับไปอีกครั้ง ซึ่ง ลุลา ก็ยินดีมาร่วมงานด้วย ด้านเนื้อหาเป็นเพลงบอกรักระหว่างคนสองคนที่มาปะทะคารมบอกรักกัน ทำให้เนื้อหาของเพลงนี้ออกมาน่ารักกวนๆ แต่ก็แอบซึ้ง

นอกจากนั้นในอัลบั้มนี้ยังมีเพลงประกอบละครและภาพยนตร์ที่ ปาล์ม ร้องนำมาใส่ไว้ในอัลบั้มนี้ด้วยอย่างเพลง ทั้งรักทั้งเหนื่อย ที่ใช้ประกอบละคร 365 วันแห่งรัก, เพลง ดอกไม้ยังงดงาม ประกอบละคร ในรอยรัก, ความรักไม่มีที่ให้คำว่ากลัว ประกอบละคร รักปาฏิหาริย์, เพลง ให้รักเดินทางมาเจอกัน ที่ประกอบละคร สี่หัวใจแห่งขุนเขา ในตอน วายุภุคมนตรา และเพลง โปรดส่งใครมารักฉันที ฉบับ เพลินจิต สเตชั่น จากอัลบั้ม Inner ที่ถูกนำใช้เป็นประกอบภาพยนตร์เรื่อง รถไฟฟ้า..มาหานะเธอ ซึ่งมีการนำมาเรียบเรียงใหม่ในแนวป๊อปแจ๊ซ และเพิ่มความพิเศษด้วยเสียงของเครื่องเป่าฟลูเกิลฮอร์น ฝีมือของ สตีฟ แคนนอน (Steve Cannon) ศิลปินชาวอเมริกัน