-.- เชือกกับปัญหา

เชือกกับปัญหา

ตอนเด็ก ๆ ฉันเคยหัวเสียกับเชือกที่พันกันยุ่งเหยิง ยิ่งแก้ยิ่งอารมณ์เสีย

ฉันร้องห่มร้องไห้ โทษดินฟ้าอากาศ

แล้วคิดว่าทำไมฉันต้องทนกับเจ้าเชือกไร้สาระพวกนี้ด้วย

เลยใช้มีดตัด ๆ ตัดจนเชือกขาดเป็นชิ้น ๆ (สะใจจริง)

พอหายโมโห

ฉันนั่งมองกองเชือกขาด ๆ ที่ไร้ประโยชน์

(โถช่างน่าสงสารจริง ๆ ทั้งตัวเองและเชือก)

แต่แล้วครั้งต่อมา พอเชือกพันกันอีก...

ฉันก็ใช้มีดตัดมันอีกอย่างไม่คิดอะไร

จนวันหนึ่ง...

ฉันเห็นแม่นั่งแก้เชือก ที่พันกันกองโต

มันยุ่งชนิดที่ว่า

ชาตินี้คงไม่สามารถกลับมาเป็นเส้นตรงได้เหมือนเดิม

ฉันเห็นแม่นั่งแก้ทุกวัน วันละนิดละหน่อย

พอเบื่อก็ไปทำอย่างอื่น


ทิ้งกองเชือกกองไว้ แล้วก็กลับมานั่งแก้อีก

จนฉันรำคาญ และคิดว่า

ทำไมแต่ต้องทนกับกองเชือกไร้สาระพวกนี้

เลยบอกแม่ว่าเอามีดตัดมันออกเถอะ...

นั่นแหละฉันถึงได้เข้าใจเมื่อแม่ตอบว่า...

“เวลาที่เชือกพันกัน เขาห้ามใช้มีดตัด

ต้องแก้ออกให้ได้

เพราะเชือกเป็นเส้นเดียวต่อให้พันกันยุ่งแค่ไหนก็แก้ได้

ถ้าแค่เชือกพันกันแค่นี้ลูกแก้ไม่ได้
แล้วต่อไปจะแก้ปัญหาอะไรในชีวิตได้

ลูกก็จะแก้ปัญหาสุ่ม ๆ
เหมือนที่ใช้มีดตัดเชือกนั่นแหละ

…ถ้าลูกไม่อดทนแก้เชือกด้วยมือตัวเอง ค่อย ๆ


แกะวันละนิดละหน่อย
แค่นี้ทำไม่ได้แล้วจะไปทำอะไรได้

ไม่มีอะไรยากไปกว่าความอดทนของคนหรอก...”


หลังจากนั่นอีก 3 วัน

ฉันเห็นขดเชือกเส้นสวยเป็นระเบียบแขวนอยู่

ฉันมองอย่างทึ่ง แม่ยิ้มอย่างภูมิใจ


เรื่องนี้ทำให้ฉันรู้ว่า

ปัญหาของคนเรา จริง ๆ แล้วคือการหนีปัญหานั่นแหละ

เพราะถ้าเราตั้งใจแก้มัน มีหรือจะไม่มีทางออก

แพ้บ้าง ชนะบ้างเป็นเรื่องปกติ

จะได้ “ล้มเป็นลุกเป็น”


โลกสร้างปัญหา สร้างความทุกข์

ให้เราผ่านไปให้ได้...

ฉันไม่เคยซ้ำเติม คนที่ฆ่าตัวตายว่าเขาโ.ง่

เพียงแต่เขาก้าวผ่านปัญหาบนโลกไปไม่ได้

เขาเลยเลือกที่จะหนีไปจากโลกนี้แทน

ด้วยความขาดสติ ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ

พอวันวัยผ่านมา ตอนนี้ฉันได้รู้ว่า

ชีวิตคนเราผิดพลาดได้ ความพ่ายแพ้เป็นเรื่องปกติ

ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไรเลย...

ไม่ว่าจะเหนื่อยจะท้อแค่ไหน อย่าหนีปัญหาไปเฉย ๆล่ะ

แค่บอกปัญหาว่าพักสักเดี๋ยว แล้วค่อยมาเจอกันใหม่.

C.thaiseoboard