...[เล่า]....first love กาลครั้งนึงเมื่อกาลครั้งนั้น..
[ไม่ได้ล้อเล่น ๕๕]
..เสียเวลาคนขี้เกียจอ่านเปล่าๆ
เวลาว่างจัดไม่มีอะไรทำค่อยอ่าน
ถ้าพร้อมจะอ่านก้อกดบรรทัดต่อไปโลดดด
ตอนนั้นเรายังอยู่ป.๔ด้วยความที่ต้องไปเรียน รร.ในตัวอำเภอ
(บ้านอยู่ชานเมือง)
เราเลยมีรถรับส่งไปรร.ทุกเช้า และรับกลับบ้านตอนเย็น
(เรามีรถรับส่งประจำอยู่แล้วป.๑-๓)
ป.๔ เราต้องไปกับรถรับส่งคันใหม่
ซึ่งมันเป็นการปรับตัวที่น่ากลัว ต้องทำความรู้จักกับคนในรถคันใหม่(เราเข้ากับคนไม่เก่งมากๆๆๆๆ) เรายอมรับว่าเราปรับตัวเข้าหาคนอื่นยาก แม่เลยพาเราไปส่งที่บ้านคนขับรถ ...
รถก้อขับไปรับเด็ก ในหมู่บ้านก่อนที่จะมาถึงบ้านของเรา จนกระทั่ง..
...มีบ้านหลังนึง ห่างจากบ้านของเราไปประมาณ ๔๐๐ เมตร
มีรุ่นพี่ ป.๕ คนนึงขึ้นรถมา ..
เราคงจะจำเทอไม่ได้ ถ้าชื่อเทอไม่ได้สะดุดหู(มากๆ)
เทอชื่อ เมียงมอง ..ซึ่งเกิดมายังไม่เคยได้ยินชื่อนี้สักที
เทอไหว้แม่ แล้วก้อไหว้คนขับรถ แล้วก้อเดินขึ้นมาบนรถ ..เราจำได้ว่าเราแอบมองหน้าเทอตลอด
๑๐ กิโลเมตร กว่าที่จะถึงรร. น่าตาเทอเป็นมิตรดีจังอยากรู้จักแล้วสิ..
หลังจากวันนั้น ..เราค่อยๆทำความรู้จักกับคนในรถ จนรู้จักกับทุกๆคน...รวมทั้งเทอด้วย
เช้า..รถจะมารับ
เย็น..รถจะรับกลับบ้าน
รถจะออกมาจากหมู่บ้านจะถึงบ้านพี่เมียงมองก่อน และค่อยมาถึงบ้านของเรา
..เรากับพี่เมียงมอง รอรถด้วยกันทุกวัน
แต่ว่า..ไม่ได้ยืนอยู่ข้างกัน
พี่เค้าก้อยืนอยู่บ้านเค้า..
..เราก้อยืนอยู่บ้านเรา
และทุกวันเราจะต้องตื่นมารอรถก่อนเสมอ
มีบ้าง..บางวันที่เช้าๆ พี่เค้าจะยืนรอใส่บาตร
เราจะยืนยิ้มดูพี่เค้า
และพี่เค้าหอบข้าวของพะรุงพะรัง..รอรถอยู่หน้าบ้าน(ฮ่าๆ)
เรามองเค้าข้างเดียวมาตลอด
ด้วยอะไรสักอย่าง..มันทำให้เรา
ชอบแกล้งพี่เค้า ..ตลอด มีโอกาส เราแกล้งตลอด..ขอแค่ได้แกล้ง..ถ้าไม่ได้แกล้งเหมือนขาดอะไรไป.. ๕๕๕
นอนไม่หลับ..อิอิ
พี่เค้าดูจะเล่นแรงมาก หยิกเราจนถลอก เลือดออกเลยก้อมี! แต่เราก้อแกล้งต่อไป
..มันเป็นความสุขของโรคจิตละมั้ง
แปลกนะ ..ที่เราไม่เคยได้นั่งข้างกันเลยบนรถรับส่งหน่ะ
มีวันนึง..พี่เค้าชวนคนในรถไปเที่ยวบ้าน
แทบทุกคนตกลงกันว่าจะไป..แต่พอถึงวันจริงๆ มีเราไปคนเดียว..
คงเพราะเด็กคนอื่นเค้าอยู่ห่างกับบ้านของเรากับพี่เค้าล่ะมั้ง
เราจำได้อยู่เลย..ว่าพี่เค้าเปิดหนังให้ดู
เรื่องอะไรหว่า?..ที่มีมนุษย์ต่างดาวในไร้ข้าวโพด ..แบบว่านอนดูแล้วเผลอหลับ
ก๊าก..
แล้ววันนั้นก้อได้รู้จักเมียงมองมากขึ้น
..มากขึ้นจนเราเปลี่ยนสรรพนาม จากคำว่า พี่
มาเป็น มอง เฉยๆ เพราะมารู้ว่าอายุเท่ากัน..
หลังจากวันนั้น ..เราก้อยังแกล้งมองอยู่
แล้วเราก้อบาดเจ็บกลับบ้านเสมอ
ด้วยความที่..บ้านข้างเคียง
ไม่มีเพื่อนเลย เพราะอยู่นอกตัวหมู่บ้าน
เรากับมองเลยเป็นเพื่อนเล่นกันมา..
..มันเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำดีนะ
ถ้ามองไม่มาบ้านเรา เราก้อไปบ้านมอง
แต่แล้ว..เราก้อโดนแม่ห้ามไม่ให้ไปเล่นกับมอง เพราะว่า แม่ของเรากับแม่ของมองไม่ถูกกัน ..ขมิ้นกับปูนอ่ะ เป็นละครซะแล้วพอดีว่าเราดื้อพอที่จะไม่สนใจคำสั่งของแม่
เราก้อยังไปมาหาสู่กันเหมือนเดิม
แต่อาจจะน้อยลงบ้าง...แต่เราก้อยังจะไป..
มีครั้งนึง..มองทะเลาะกับน้องชาย
..เราปั่นจักรยานไปรับมองที่บ้าน
มองก้อซ้อนท้าย ..มองเล่าเรื่องที่บ้านให้เราฟัง..เรื่องน้องชายตัวแสบ..นั้นล่ะ
เสียงของมองสั่นเครือ..เรารู้ว่ามองร้องไห้ แต่ไม่ได้ท้วงอะไรเลย..เราทำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ..ได้แต่ปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ..
เราไม่ชอบให้เทอต้องร้องไห้เอาซะเลย..
..เวลามันก้อผ่านไป ๑ ปี
อีกปี มองก้อต้องไปเรียนต่อมัธยม
แต่เราไม่รู้ฟ้า..รู้เหวอะไรสักนิด..
ได้แต่ลั้นล้าตามประสาเด็กประถม
..เราเริ่มแกล้งมองน้อยลง น้อยลง..
เวลาที่อยู่บนรถ เราพยายามจะให้ได้นั่งใกล้มองมากที่สุด แต่ไม่เคยเลย ที่จะได้นั่งข้างกัน..ไม่มีเลยสักวัน
เวลารอรถไปรร. เราก้อยังมอง..ผู้หญิงชื่อ..มอง..ข้างเดียวเหมือนเดิม
..ใกล้ที่เมียงมองจะจบปีการศึกษา
เราใช้เวลาพักเที่ยงหมดไปกับการ หาตัวเมียงมอง เพียงเพื่อที่จะได้แอบมอง แอบดูห่างๆ เราไม่เข้าใจหรอก ว่าตอนนั้นพฤติกรรมของเราคืออะไร..
รู้แค่ว่าอยากเห็นหน้าเมียงมอง..ให้มากที่สุด..เพราะเวลาเห็นหน้าของเทอแล้วเรามีความสุข
และแล้ว...ก้อปิดเทอม
เมียงมองบอกว่า..จะไปเรียนต่อที่กาฬสินธุ์
เราสารภาพและยอมรับตรงนี้เลยว่า
เรา เฉยๆ (ในตอนนั้น)
เรากับเมียงมองไม่มีเบอร์โทรศัพท์ หรืออีเมล์ไว้ติดต่อกันเลย ..
จนกระทั่งเปิดเทอม...
คุณเคยรู้สึกสักครั้งมั๊ย? สักครั้งนึง..
ว่าชีวิตของคุณได้หายไปครึ่งนึง
เราต้องรอรถคนเดียว..ที่ตรงนั้นที่เมียงมองเคยยืนอยู่ ..ว่างเปล่า
บนรถ..ที่ได้แกล้ง..ที่ได้เจ็บ...ไม่มีอีกแล้ว..
ที่รร.มีความเปลี่ยนแปลง อะไรยังไง..ร้านไอศกรีมเปิดใหม่..ร้านข้าวสุดถูก..ของหวานอร่อยลิ้นร้านใหม่.. เราก้อได้แต่คิดถึงเมียงมอง ...มองคงชอบ
...แต่ว่า มองไม่อยู่ที่นี่อีกแล้ว
พอตอนกลับบ้าน..มันกลับเงียบเหงา..ยิ่งกว่า..
...และตกดึก..
เด็กประถมศึกษาปีที่ ๖ ร้องไห้..
เราไม่รู้สาเหตุ..และที่มาของน้ำตาเลย
เราไม่รู้ว่าเราจะสามารถร้องไห้ให้[เพื่อน]สักคนได้ทุกคืนรึเปล่า..
มันเป็นเวลายาวนาน..
..ที่เราต้องร้องไห้ก่อนนอน
เพียงเพราะ เพื่อน คนนึง
..เรารู้ซึ้งเลย ว่า[คิดถึง]มันเป็นยังไง..
อาจจะเพราะไม่เคยรู้จักความรัก
ก้อเลยไม่เข้าใจจริงๆ ว่านี่ใช่ รักหรือเปล่า
..เราเคยเข้าไปบ้านเค้า..เพราะดูหนัง..แต่เราก้อแค่เข้าไปแค่เท่านั้นเอง..
..เราเคยจะเข้าไปบ้านเค้า
เพื่อขอเบอร์ของเมียงมอง
แต่แล้ว ..ไม่รู้ด้วยสาเหตุอะไร
บ้านของเมียงมองกลับปิดเงียบ
พี่สาวมองไปเรียนต่อฝรั่งเศษ
แม่ของมอง เข้ากรุงเทพฯ....
เวลาผ่านไป..จากเดือน..เป็นปี
จากปี..ผ่านไปอีกปี ..อีกปี
ไม่มีวันไหน ..ที่เราไม่เคยมองเข้าไปในบ้านหลังนั้น..บ้านของ เมียงมอง
เมื่อไหร่เทอจะกลับมานะ เมียงมอง
คุณเคยเสียใจอะไรสักอย่างจากความเสียดายมั๊ย..?
เราเสียดายมาก..ที่ไม่ได้พูดคำๆเดียว
คำนั้นที่รู้สึกตัวช้า..
เราจะพูดว่าเรารักเมียงมองมาตลอด
เราจะบอกว่าเราจำได้ครั้งแรกที่เจอกันกระทั่งจากกัน..
เราจะบอกว่าเรามีความสุขแค่ไหนเวลาที่อยู่ด้วยกัน..ถึงแม้จะบาดเจ็บบาง..ก้อตาม
..เสียใจจริงๆที่ไม่ได้พูดออกไป
พอจบจากที่นั้น..เราเลือกที่จะไปเรียนต่อในรร.มัธยมประจำจังหวัด
เพราะเราจะได้อิสระกับการอยู่หอพักไงล่ะ
(เราคิดมาตลอดเลยว่าอยากใช้ชีวิตลำพัง)
โอ้ยๆ เดี๋ยวลงเพิ่ม
มุมสมาชิก กระทู้ล่าสุดโดย บักซอ
- แก่จนอายุ30+แล้ว ถ้าไม่เมาจะมาตั้งกระทู้หรอ (ความรัก)
- ละครฉากสุดท้ายจบลง ปิดม่าน แล้วเราก็เดินจากกัน ... (ความรัก)
- รอกลับมารักกัน..งันหรอ? (ความรัก)
- นก...นกแดรกนกบินกลับรัง..นก..นก ..นก[บ่น] (ความรัก)
- เผื่อลืมไปว่ารักกันรึเปล่า..? (ความรัก)
- เคยชอบยังไงก็ยังชอบอยู่..เป็นป่ะ? (ความรัก)
- กระทู้โดย บักซอ ทั้งหมด
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
เป็นเวลา ๔ ปีเต็มๆ ..
ที่เรากับเมียงมองไม่ได้เจอกัน
..จนกระทั่ง..
พี่สาวของเมียงมองกลับมาจากฝรั่งเศษ
พี่สาวของเรากับพี่สาวของเมียงมองเป็นเพื่อนกัน
เราเลยคิดนะ.. ถ้าพี่สาวกลับมา
ทำไมคนน้องจะไม่กลับมา...
และช่วงนั้น..เป็นช่วงที่เราSad! จากเพื่อนคนนึงในห้อง..มองหน้ากันไม่ติด
และเป็นคราวเคราะห์ของอา..ของเรา
อาเราเสีย..ก่อนวันเคาท์ดาวน์..สามวัน
(งานศพมันช่างหดหู่นัก..ถ้าใครจะเข้าใจ)
มันทำให้เราไม่อยากไปเที่ยวเคาท์ดาวน์ที่ไหน..
เลยกลับมาเคาท์ดาวน์ที่บ้าน..
พี่สาวเราบอกว่าจะไปเคาท์ดาวน์บ้านพี่มะ
(พี่สาวเมียงมอง)
เราก้อเลยติดสอยห้อยตามไปด้วย..
(แน่นอนละ..เราไม่มีเพื่อนที่ไหนเลยนี่นา..โดดเดี่ยวลำพังมาตลอดม.ต้น..)
มันเป็นเวลาค่ำๆ ..ที่พี่ๆมารวมตัวกันพี่บ้านพี่มะ
ในตอนแรก ..ที่เราก้าวเข้าบ้านหลังนั้น
เราเหลียวซ้ายแลขวา..หาเมียงมอง
ไม่เห็นอ่ะ..เริ่มใจเสีย..เฮ้ยแม่งไม่มาเหรอว่ะ
เลยถามพี่ๆว่ามอง..มารึเปล่า
พี่ๆเค้าบอกว่าเมียงมองล้างผักอยู่หลังบ้าน
..เฮ้ออออโล่งอก
พอเทอล้างเสร็จก้อเดินออกมาจากหลังบ้าน..
มอง ..ทายซิใครมาหาแน่ะ!
พี่สาว..ใครคนนึงพูดขึ้นมา..(เสียงใครว่ะจำไม่ได้)
สีหน้าของเทอตอนเห็นเรา..ในรอบ ๔ปี
O_o
O_O
OoO
เราทั้งคู่กรี๊ดกร๊าดพอเป็นพิธี..ดีใจที่ได้เจอกัน
(ความจริงอยากจะกอดมากมาย)
เมียงมองเปลี่ยนไปเยอะ
ผมยาวถึงกลางหลัง..
โตขึ้น สวยขึ้น..ดูเป็นนางรำสุดๆ ..๕๕
ในตอนนั้นมองอยู่ม.๔..กำลังจะขึ้นม.๕
เราอยู่ม.๓ กำลังจะขึ้นม.๔
พอพี่ๆตั้งวงหมูกะทะกันได้ ..
ตอนแรกเราไม่ได้นั่งข้างมอง(พี่สาวเราคั่นกลาง)
เราเลยเบียดพี่สาว..เพื่อที่จะได้คุยกับมอง
พี่สาวเราเลยไล่เราไปนั่งข้างมอง..(ฮ่าๆ)
..แล้วมันก้อเป็นอะไรที่มีความสุขมาก
เรากินเบียร์..แล้วแอ๊บเมา..แล้วไปเบียดหาที่พักเพิงกระทั่งติดตัวมอง..(เบียดจนตัวติดกันอ่ะ)
(หมูกระทะก้อกินสุกกินดิบไม่รู้..แสงไฟหรี่มาก)
พอเรากับมองกินอิ่ม ..
มองก้อชวนเราไปนั่งเล่นในบ้าน
ปล่อยให้พี่ๆ เค้าระลึกความหลังช่วงเวลาของคนแก่ไป
ด้วยความที่ ๔ ปี ไม่เจอกันเลย..
เรื่องเล่ามันเยอะมากมาย ..จนแทบจะแย่งกันพูด
แต่เราก้อมีความสุขกับการนั่งฟังเทอเล่าเรื่องราวมากมายก่ายกองที่เทอพูดออกมาซึ่งเราจำไม่ค่อยจะได้แล้วล่ะ จำได้ก้อเพียงแค่..วิธีการพูดของเทออ่ะ น่ารักจริงๆ
เวลาผ่านไปจนถึงดึกๆ
เทอเผลอหลับไป..(อากาศหนาวๆ)
เราเลยย่องไปนั่งข้างๆ เทอ
เทอนอนอยู่ไม่รู้เรื่องอะไร..เลยแอบหอมแก้มฟอดนึงแล้วเดินออกมา..ขอสุราพี่สาวกิน ...หน้าเราแดงไม่รู้เพราะเหล้าหรือความรัก
ก่อนจะหกทุ่ม เทอตื่นขึ้นมา และ เราได้เคาท์ดาวน์ด้วยกัน..เมียงมองบอกสวัสดีปีใหม่เรา..คนแรกด้วย
พอเที่ยงคืนผ่านไปได้ครู่นึง..
งานเลี้ยงมีพบก้อต้องมีเลิกรา
..เราทำท่าเมาแล้วเซใส่เทอ
..เราเลยได้กอดเทอเต็มๆ
(หมาป่าจริงๆไอ่ตัวเจ้าเล่ห์)
คืนนั้นได้นอนยิ้มหวานทั้งคืน
(ไม่ลืมขอเบอโท กะอิเมล์เทอด้วยกันเหนี่ยว..)
ตอนเช้า..เทอโทมาแต่เช้า..บอกว่าต้องรีบกลับกาฬสินธุ์
...วันนั้นเราคุยโทศัพท์กัน..เป็นชั่วโมง(เรื่อยเปื่อยไร้สาระ)
หลังจากปีใหม่..
ถ้าเราไม่โทหาเทอ..
..เมียงมองก้อจะโทหาเรา
...มันเป็นช่วงเวลาที่เรามี[ความสุข]จริงๆ
กระทั่งเรา..คิดถึงตอนที่ต้อง[ร้องไห้]
ให้กับผู้หญิงคนนี้..
เราเลยตัดสินใจจะบอกรัก เมียงมอง
เราไม่ได้คาดหวังอะไร เราไม่มีอะไรจะเสีย
เพราะเราเคยเสียใจที่ไม่ได้บอกมาแล้ว..
ไม่ว่าผลลัพท์เป็นยังไง ..เราก้อจะไม่เสียใจ
เย็นของวันที่ ๑๙ มกรา ๒๕๕๐
เราออนเอ็มและหัวเสียที่เทอไม่โทมาปลุก
เราตอนเช้า..ถ้าโทมาจะบอกรัก..เลยไม่โทมามั้ง (ซึ่งปกติเทอจะโทมาแต่ดันไม่โทมาซะได้)
ตกเย็นซึ่งเราเราเล่นเน็ตเป็นปกติ
..ทีนี้ เราเห็นเมล์เทอออนอยู่..
เราเลยเข้าไปทัก..
นี่เป็นสนทนาคราวๆ..
เรา นี่..มอง บอกรักยังไงให้มั่นคงที่สุด
เทอ บอกรักไปเลย..กุรักเมิง งี้ พูดตรงๆ ไปเลย
เรา จริงเหรอ..
เทอ อือ..ทำไมเหรอ ว่าแต่อ้อมแกจะไปบอกรักใคร ..บอกชั้นหน่อยสิ นะ นะ นะ
เราเงียบไปพักนึง
เรา บอกรักแกนั้นล่ะ ..มองกุรักเมิงนะ
เทอ เฮ้ย!แก อย่ามาล้อเล่นนะเว้ย!
เรา ..จริงๆ กุรักเมิงจริงๆนะมอง
เทอ- แกไม่ได้ล้อเล่นเหรอ..
เรา งันชั้นคงไม่ถามก่อนหรอก..ว่าบอกรักยังไงให้มั่นคงที่สุดหน่ะ
เทอ .........
เทอก้อเงียบไปพักใหญ่ๆ ..
นานพอที่จะทำให้เรากลัวคำตอบ..
เราคิดว่าคงจบแล้วละมั้ง
แล้วเทอก้อตอบกลับมาว่า..
เทอ- อ้อม..กุก้อมีเรื่องจะบอกเมิงเหมือนกัน
เรา - .........
เวลามันผ่านไปนานพอสมควร..
มันนานจนเราคิดว่า..มันจบลงตรงนี้แล้ว
ทั้งคำว่า เพื่อน ทั้งคำว่า รัก ..
เทอ กุก้อรักเมิงเหมือนกันนะ..
เทอ ทีนี้บอกหน่อยสิ ว่าเมิงรักกุได้ไง
เรา - ....
เทอ ตอนไหน
เรา ....
เทอ ยังไง..
แปลกใจมั๊ยที่เรา..ไม่ตอบอะไรเทอเลย...
เรากำลังร้องไห้หน่ะ..
เราร้องไห้ตั้งแต่เทอบอกว่ารักเราเหมือนกัน
เราตื้นตันใจมั้ง..เราดีใจจนพูดไม่ออก
เราอึ้งจน..น้ำตาไหล..
(คนในร้านเน็ตมองเราสายตาแปลกๆด้วยในตอนนั้น)
คืนนั้น เทอบอกว่าจะโทมา..
เราบอกว่า..ขอนะ อย่าเพิ่ง..โทมา
คืนนี้อย่าคุยกันเลย..ไม่ใช่อะไรหรอก
เราเขิน..
คืนนั้น..เรากินเบียร์แบบมีความสุข..คนเดียว
หลังจากวันนั้นมา..
เราทั้งคู่ก้อคุยกันแบบที่ต่างจากเพื่อนกันมากขึ้น
เราทั้งคู่ไปเคลียร์กิ๊กๆ ทั้งหลายที่ค้างคา
จนกระทั่ง..คบกันเป็นจริงเป็นจัง
วันนึงเราบอกเทอว่า..
แก..เพื่อนชั้นถามว่าเราเป็นอะไรกันชั้นบอกเค้านะว่าเป็นแฟนกัน
เทอก้อตอบมาสั้นๆ ง่ายๆ
ก้อบอกสิ...ว่าเป็นแฟนกันหน่ะ
เคยเห็นการขอเป็นแฟนที่เสี่ยวขนาดนี้มั๊ย?
..เราเริ่มจากความห่างไกลมาตลอด
เชื่อใจกันตลอด..
เจอกันเดือนละครั้ง..ครั้งนึงสองคืนสามวัน
แต่เราก้อมีความสุขทุกๆครั้งที่เจอกัน
ถ้าไม่มีการจากลา..จะรู้ได้ยังไงละ..ว่าเวลาอยู่ด้วยกันมันมีค่ามากแค่ไหน..
เราทะเลาะกันบ้าง..
บ่อย..มาก..น้อย..เป็นช่วงๆ..แต่ก้อกลับมารักกันตลอด...
นี่ก้อครบสองปีครึ่งแล้ว..
เราก้อยังห่างกันเหมือนเดิม..
ใช่...มีเผลอบ้าง ..แต่เราก้อรู้ดีว่าเรารักใคร
และรู้ดีว่าเราเลือกใครไม่ได้..นอกจากเทอ
(ความจริงไม่มีในตัวเลือกด้วยซ้ำ
...เพราะถ้ามันมี..แค่เทอละมั้ง..ที่ชั้นจะเลือก)
บ่อยๆครั้ง..เราพูดจาไม่เข้าหูเทอ..เพราะเราหน่ะตรงเกินไป..แต่ว่า..เหมือนเทอจะรับได้นะ..แต่ก้อเช่นเดิม...ทะเลาะกัน..
แล้วไงว่ะ..แค่นี้เอ๊งงง..?
นี่ๆ..รู้อะไรมั๊ย...เทอบอกเลิกเราสามครั้งได้..แต่เราไม่เคยเลย..ที่จะพูดออกมาว่า..เลิกกันเถอะนะ
(ช่ายย..เราร้องไห้..เรากรีดแขนตัวเอง..เราแทบเป็นแทบตายเชียวล่ะ..เราเหนื่อย..เราท้อ..แต่ว่า..เราเลิกรักเทอไม่ได้เลยนะ..ถึงเทอจะบอกเลิกแต่ละครั้งมันจะ..ค่อนข้างอยากลืมแต่มันก้อ..จำได้เฉยเลย..เราเสียใจแต่เราก้อไม่ตาย^^)
...เราจะคิดว่ามันเป็นความผิดพลาดของตัวเราละกันเนอะ..
เพราะเทอไม่เคยผิด...เพราะเทอคือ
Art..ตัวแม่ไงล่ะ
ท้อนะกับคำว่า ห่าง
เหนื่อยนะกับคำว่า ทะเลาะ
เหงานะ...กับคำว่า ทำงานอยู่อ้อม
....แต่ว่ารู้ไรป่ะ! รักเมียงมองนะเว้ย..รักมาตลอด..อาจไม่ตลอดไป..แต่ตอนนี้รักมากมายโครตๆ
.....นี่ = =
ชื่ออ่ะไม่มีการเซ็นเซอร์เลย อย่าไปบอกแฟนเรานะ
อาย ><
เคยเห็นการขอเป็นแฟนที่เสี่ยวขนาดนี้มั๊ย?
อ่านมาซึ้งๆ น้ำตาจะไหล เหมือนซี่รี่เกาหลี
เจอประโยคนี้ฮาแตก 555+
(ความจริงไม่มีในตัวเลือกด้วยซ้ำ
...เพราะถ้ามันมี..แค่เทอละมั้ง..ที่ชั้นจะเลือก)
อ่านแล้วเขิน ><
โอ๊ยยยยยยยย ซึ้งไม่ไหวแล้วจริงๆ
TT^TT
ซอ ว่างจัดเกินไปป่ะเนี่ย
ยาวมากกกกกกกกก
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google