คิดถึงแฟนเก่า:']

ผมชอบบ่น...เพราะฉะนั้นกระทู้นี้จึงยาว..
แต่ถ้าคุณอ่านจบ..ผมว่าคุณต้องได้อะไรบางอย่างจากบทเรียนชีวิตผมบ้างล่ะ:]
เช้ามืดวันนี้เทอโทรมา...ผมรับโทรศัพท์ด้วยความงัวเงีย
โทรมาบอกว่าฝันเห็นผมตาย
เสียงเทอสั่น...และร้องไห้
ผมทำอะไรไม่ถูก..ผมได้แต่บอกว่า ผมไม่ได้เป็นอะไร
ผมยังมีชีวิตอยู่ ยังมีลมหายใจ ยังไม่ตาย ยังอยู่กับเทอนี่ไง

เทอบอกว่าเทอไม่ชอบเลยที่ต้องฝันอะไรอย่างนี้
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สาม  ที่เทอฝันว่าผมตาย
..ทุกครั้งเทอโทรมาร้องไห้กับผม
ครั้งนี้ก็เช่นกัน..ถึงแม้ปัจจุบันเราจะเลิกกันแล้ว

ผมรู้ว่าเทอเสียขวัญ..ผมได้แต่ปลอบไป
แล้วเทอก็พูดประโยคนึงขึ้นมา..
"ทำไมนะ..ทำไมเราต้องเลิกกันด้วย"


.....นั่นสิเนอะ ทำไมเราต้องเลิกกันด้วยนะ
ยิ่งคิดวนเวียนกลับไปวันนั้นผมยิ่งช้ำ..แต่กับทุกวันที่เป็นอยู่มันก็ไม่ได้เลวร้าย

สุดท้ายแล้วเช้าวันนี้ผมกับเทอผล็อยหลับกันไป...

แต่วันนี้ทั้งวันผมกลับมานั่งทบทวนเรื่องราวความรักของผม
นั่งดูของเก่าๆที่เค้าให้มา ทั้งโปสการ์ดรูปถ่าย ไดอารี่ บันทึุกย่อๆ ทุกๆอย่าง
ทั้งที่คบกันมา 4 ปี
แต่เรื่องราวมันมีน้อยนิดเหลือเกิน ...
คงเพราะคบกันเริ่มจากความห่าง..เลิกก็เพราะความห่าง
เวลาที่เจอหน้ากันจริงๆก็ไม่บ่อย...แต่จดจำได้ดีทุกครั้งที่นึกถึง

...เลิกกันเพราะอะไรนะ..เริ่มจำไม่ได้แล้วล่ะ
จำได้แค่ว่าเป็นเรื่องไร้สาระมาก  :'[

มีบางช่วงเวลาผมลังเลว่าจะเอาเทอกลับคืนมา...เป็นแฟนกันเหมือนเดิม
..แต่ผมก็ตัดสินใจไม่โลเลกับอะไรอีก  ผมว่าทุกวันนี้เป็นอยู่มีความสุขดี

เรายังเหมือนเดิม...ยังคุยกันทุกวัน...ผมยังส่งเทอเข้านอนทุกคืน
เทอมีเรื่องทุกข์ร้อนอะไรก็ปรึกษาผมเหมือนเดิม
เทอมีอะไรอยากบ่นอยากระบายก็โทรหาผมเหมือนเดิม
สรรพนามที่เรียกกันตอนเป็นแฟนกันก็ยังเหมือนเดิม
ผมยังรักเทอเหมือนเดิม

..ทุกอย่างที่ปฎิบัติต่อกันเหมือนเดิม
แค่ไม่ได้เป็นแฟนกัน :']


มาทุกวันนี้...ผมก็คิดนะ..
ชีวิตความรักที่ไม่หวังอะไรจากอีกฝ่ายเลยมันมีจริงๆเหรอ..?
ผมเคยเชื่อในความรักที่ว่า..ก่อนที่เราจะคบกัน
ช่วงก่อนจีบกันผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ...
ผมรัก  เพราะผมรัก ผมให้ เพราะผมอยากให้
ผมไม่เคยหวังอะไรจากเค้าเลย...
จนกระทั่งคบกัน...ในเมื่อเรามีสิทธิ์ในตัวของเค้า เราก็ต้องหวง หึง ระแวง
..และสุดท้ายสิทธิ์ที่ว่านั้นมันก็ทำให้เราไม่มีความสุข
ความรักที่ไม่เคยหวังอะไรก็หวังอยากให้เค้า ให้เราบ้าง
ตอบแทนเราบ้าง รู้สึกอย่างที่เรารู้สึกบ้าง
มันเริ่มจะไม่ใช่ความรัก..

และสุดท้ายเราก็เลิกกัน...
ในนาทีแรกที่เลิกกันผมร้องไห้แทบบ้า...
และมันก็ผ่านมาได้ ..ผมกับเทอใช้เวลาสักพักใหญ่ๆเลย
และเพราะความรักและผูกพันธ์ที่หลงเหลืออยู่
ผมกับเทอคุยกันได้เหมือนเดิม ...

ที่จริงวันที่ 19 มกรา ที่ผ่านมา...มันครบรอบ 1444 วันที่เราคบกัน
เป็น1444 วัน ที่ไม่มีจริงหรอก...
เพราะเราไม่ได้คบกันจนถึงวันนั้น 

วันนี้ผมรู้สึกถึงความรักที่ไม่หวังอะไรได้อีก...
เพราะผมไม่ใช่แฟนของเทอ
เพราะมันเหลือแค่ความรู้สึก รัก  ห่วงใย คิดถึง 

ที่เสียใจที่สุด..คงเพราะผมไม่ได้ดูแลเทออย่างดีที่สุด
และมันเป็นอะไรที่แก้ไขไม่ได้แล้ว กับวันเวลาที่ผ่านมา
...บทเรียนที่ดีที่สุดในชีวิต
รักแล้วดูแลให้ดีที่สุดจะได้ไม่เสียใจภายหลัง ..เวลาที่เสียไปคร่ำครวญยังไงก็เอากลับมาไม่ได้

...และถ้าผมตายจริงอย่างที่เทอฝัน
มันยืนยันว่าผมสำคัญกับแฟนเก่า
เพราะเทอต้องร้องไห้กับการจากไปของผมแน่นอน :]