สักกระทู้..ขอเมาแล้วเพ้อ
5 เม.ย. 57 07:53 น. /
ดู 507 ครั้ง /
0 ความเห็น /
1 ชอบจัง
/
แชร์
เพ้อแบบว่าเพ้อเจ้อด้วยนะ...แบบว่า...
เราไม่หวัง ว่าใครจะคอมเม้นท์ ถ้าอ่านจบแล้วปิดไปเงียบๆก็ได้...
เพราะถ้าได้เพ้อแล้วคงยาวมากๆ จะพยายามวรรคให้อ่านง่ายนะ
แค่บางทีก็อยากให้สักคนรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเรากับเค้าบ้าง
ไม่เคยคิดว่า วันนึงโลกใบนี้จะมีเฟซบุค
เลยไม่คิดว่าจะห่างหายจากเว็บสยามโซนไปได้
เมื่อก่อนนี้ มีอะไรก็ระบายใส่สยามโซน จนตอนนี้พี่เว็บมาสเตอร์อาจจะเปลี่ยนไปสิบรุ่นแล้วก็ได้ อิอิ
เล่นสยามโซนมาตั้งแต่ป.5 ตอนนี้อายุ 22 ปีล่ะ
เป็นบ้านหลังเดียว ที่กุมแทบทุกความลับเรื่องรักๆใคร่ๆเราไว้ ตั้งแต่ยังรักไม่เป็น
จนอกหักครั้งแรก จูบแรก เรื่องบนเตียงครั้งแรก...
แหม่เราได้เพื่อนดีๆจากเว็บนี้เยอะมาก แล้วคนในครอบครัวก็ไม่เคยรับรู้ว่ามีเว็บนี้บนโลกด้วย
ไม่ได้เล่นบ่อยเหมือนเมื่อก่อน...ปัจจุบันก็นานๆทีกลับมาอ่านกระทู้สยามโซนบ้าง...
ตอบบ้าง ...ไม่ตอบบ้าง... บางปัญหาของเค้าก็เล็กมากๆในความรู้สึกของเรา
แต่พอคิดอีกมุม เค้าไม่เคยเผชิญ มันก็ต้องเป็นปัญหาใหญ่ของเค้าเหมือนตอนเราเป็นเด็กนั้นล่ะ
ไม่งันเราคงไม่มาเป็นได้อย่างทุกวันนี้...ถ้าคนโตกว่าขี้เกียจที่จะตอบ
ส่วนมากแล้วจะกลับมาอ่านกระทู้ตัวเองที่เคยตั้งไว้ 3-4 ปีก่อน
กระทู้บางกระทู้ที่ตั้งไว้ในอดีตใครจะไปรู้ว่ามันเป็นความทรงจำที่มีค่า
ต่อให้พิมไปร้องไห้ไปก็เถอะ พอกลับมาอ่านแล้วกลับยิ้มได้...
เราผ่านมันมาได้...แล้วเราก็ยังไม่ตาย
บางกระทู้ที่คนในบอร์ดตั้งพวก อ่านแล้วฟิน กรี๊ดๆ เมื่อก่อนเคยฟินไปกับเค้านะ
เด่วนี้อ่านแล้ว...รู้สึกเฉยชา อ่า...เป็นช่วงเวลาทำใจลำบากว่าตัวเองแก่
บ้างกระทู้มีปัญหาหนักๆมา ตั้งใจอ่านอย่างดีนะ...
แต่สุดท้ายก็ไม่พิมตอบอะไร...
ไม่ใช่ว่าไม่อยากตอบ แต่ไม่รู้ว่าคำตอบที่เค้าได้ไป เค้าจะทำได้แค่ไหน
อาจจะดีกว่าถ้าไม่ตอบอะไรแล้วให้ไปเจอความเป็นจริงกับชีวิตจริงของเค้าเอง
ประสบการณ์เรื่องพวกนี้สอนกันไม่ได้จริงๆ โดยเฉพาะเรื่องความรักเนี่ย...
ตั้งแต่เลิกกับแฟนคนที่รักมาก เค้าเป็นรักแรกด้วยสิ..
เราก็ไม่คิดว่าเราจะต้องเสียใจอะไรมากมายขนาดนั้นอีกแล้ว..
แต่ความเป็นจริงแล้ว ยิ่งโต คนเรายิ่งทำร้ายกันได้มากกว่าตอนเป็นเด็กๆอีกนะ
ตอนนั้นที่คบกับแฟนคนที่รักมากฝังใจมาก..
(บางครั้งก็แยกไม่ออกนะ ว่ารักกับฝังใจอะไรที่ทำให้เราไม่ยอมตัดใจจริงๆสักที)
เสียใจมากเพราะเวลาที่คบกันมันค่อนข้างนาน (4ปี)
มีคำสัญญา มีคำสาบาน มีคำพูดหวานหูเยอะแยะมากมาย
กว่าจะใช้เวลาทำใจ ไม่รู้เลยว่านานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกที ก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องของเค้าไปแล้ว
แล้วมันตอนไหนก็ไม่รู้...
ส่วนหนึ่งที่เลิกกันก็คงเพราะ เราคิดว่า เราจะไม่มีวันเลิกกันได้...
เพราะคิดอย่างนั้น คิดว่าไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็จะไม่มีวันเลิกกัน...
บางปัญหาเล็กๆ ก็แค่มองข้ามไป ไม่เคยทำให้มันเคลียร์ๆกัน..
อาจจะเพราะกลัวทะเลาะกัน อาจจะกลัวว่าตัวเองงี่.เง่า กลัวโน่นนี่นั้นจนไม่พูดกัน
สุดท้ายมันก็กลายเป็นปมเล็กๆ แล้วพอเวลาผ่านไป มันก็ขมวดแน่นขึ้น ใหญ่ขึ้น..
แล้วมันก็แกะไม่ออก ความรู้สึกที่เคยมีต่อกันมากมาย ก็หมดลง
....ความสัมพันธ์บางทีก็ตลกดีนะ
รักกันมาแทบเป็นแทบตาย สุดท้ายก็เลิกกัน
.......ไม่รู้ว่าเราพรรณาหรือเกริ่นเพื่ออะไร
ตอนนี้เรากำลังเสียใจ แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง จะพูดกับใครได้
คนที่เราคบปัจจุบันนี้ กำลังทำให้เราคิดถึงคำพูดของเพื่อนเราคนนึง
เพื่อนเราเล่าให้ฟังว่า นางเคยอ้วนมาก ...แล้วก็มีแฟนคนนึง
ระหว่างที่คบกัน เค้าไม่เคยเปิดตัว หรือทำอะไรที่ออกหน้าออกตาว่าคบกับนางเลย..
ประโยคที่เราจำจนถึงทุกวันนี้คือ 'มีแฟนอยู่..แล้วแฟนนอกใจ..
ไม่เจ็บเท่ากับมีแฟน..แต่เขาไม่เปิดเผยว่าเราคบกับเขา
แฟนนอกใจ ไม่เจ็บเท่าแฟนอายที่จะเดินข้างเรา'
....เราชักจะซึ้งกับ ความหมายที่เพื่อนเราพูดไว้แล้วล่ะ
(ต่อมาเพื่อนเราเลิกกับแฟนคนนั้นแล้วปัจจุบันผอมสวยมาก)
...เราคิดจะเล่าเรื่องของเค้าในสยามโซนมานานแล้วล่ะ
พอเริ่มเล่ามันก็ยาวเหยียดซะจน...เราเหนื่อย สุดท้ายก็เซฟไว้ในword ได้ประมาณ 20 หน้ากระดาษ
สุดท้ายก็ไม่ลง เพราะรู้สึกมันไร้สาระมาก..(รู้สึกเหมือนเป็นเด็กบ้าๆที่บ่นหาคนรัก)
เขียนเป็นนิยายคงได้เป็นเล่มแน่ๆ
เวลาเห็นหน้าเค้า หรือร้องไห้เพราะเค้า ก็จะคิดถึงเวลารู้จักกันแรกๆ...
ทุกครั้งพอถึงช่วงเวลาร่อแร่ของความสัมพันธ์...
เรามักจะคิดถึงจุดเริ่มต้น...?
เป็นกันบ้างมั้ย?
เราเจอเค้าในที่อโคจร หน้าผับแห่งนึง...
เราก็แค่ทอมปอนๆ หน้าตาไม่ได้ดีอะไร แต่เค้าก็ให้เพื่อนมาขอเบอร์
ถึงเราบอกว่ามีแฟนแล้ว เพื่อนเค้าก็ขอไลน์ไปแทน...
ใครขอไม่สำคัญหรอก..มันสำคัญที่เราทักไปในสามวันต่อมาแล้วก็ได้คุยกัน
เราไ่ม่เคยคิดจะจริงจังกับเค้าเลย..คิดว่าคุยเล่นๆไปวันๆ
แต่คงเพราะด้วยนิสัย ทัศนคติ และน่าตาของเค้า
เราก็ชอบเค้าไปซะได้ ตอนไหนไม่รู้ ....
จากจุดนั้นเราก็ทิ้งแฟนสาวแสนดี ..ไปกับเค้าหน้าตาเฉย
ยอมรับว่า ณ จุดนั้น เ ล วร้ายมาก
ยอมรับกับสังคมเพื่อนทุกข้อกล่าวหาว่าเราทิ้งแฟนไปกับผญ.อื่น
คือไม่ได้ลิเกนะแต่ใครมาถามถึงความสัมพันธ์เราเล่าไปตามตรง..
ไม่เคยใส่สีตีไข่ให้ตัวองดูดี แล้วว่าร้ายแฟนเก่าเลย
แฟนเก่าเค้าก็แสนดีมากกก ไม่อาฆาตเราเลยนะ หรือเป็นช่วงเวลาเกลียดเรามากก็ไม่รู้
เลยไม่มายุ่งกับเราเลย ช่วงนั้น ...
ก่อนเลิกเค้าแค่ตบหน้าเราสองที กับผลัก แค่นั้นเอง ...
(เพื่อนเราแต่ละคนบอกว่าถ้าเป้นkuนะ แกจมคาเท้าแล้ว ถ้าเค้าจะทำถึงขนาดนั้นเราก็จะยอมนอนให้กระทืบนะ เพราะเรื่องนี้เราเป็นคนผิดจริงๆ )
ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของคนคบกัน..
เราว่าช่วงจีบกันนี่หล่ะ...
มันมียิ้ม...หัวเราะ คิดถึงเค้าก็มีแต่ความสุข...
ไม่วางใจกับเค้ามากเกินไปจนถึงขั้นหึง แล้วก็แทบไม่มีอะไรให้ทะเลาะกันให้เสียใจ
ภาวะโลกสีชมพู อยู่ดีๆก็นั่งหัวเราะ...
ทั้งรู้สึกดีทั้งกลัว ..กลัวว่าถ้ารักเค้าแล้วเสียใจต้องเป็นบ้าแน่ๆ
(ทั้งที่ตอนนั้นก็อาจจะรักไปแล้วก็ได้)
ความไม่ชัดเจนมันมีระยะเวลาของมันเนอะ...
ในช่วงนึงความไม่ชัดเจนมันก็ดีอยู่หรอก...
แต่พอเรารู้สึกกับอีกฝ่ายมากขึ้น กลับเป็นเราเองที่ต้องการความชัดเจน..
แต่ด้วยความที่เราก็แค่เด็กกะโหลกกะลา เทียบกับเค้าที่เป็นสาววัยทำงานหน้าตาดี
มันไม่ติดฝุ่นไม่ใกล้กันเลย...
แล้วพอความรู้สึกมันมากขึ้น..ใจเราก็เริ่มเจ็บ เองมากขึ้นเรื่อยๅ
เวลาผ่านไปสองสัปดาห์จากที่รู้จักกัน...
เรากับเค้าก็มีอะไรกัน แหม่ก็จ้องจะจับเค้ากินอยู่ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
สัปดาห์ต่อมาเราก็สักชื่อเค้า ไว้ที่เหนืออกข้างซ้าย...
มารู้ตัวอีกที มันอยู่เหนือหัวใจเลยนะ...
ในตอนนั้นก็ยังไม่คิดว่าตัวเองจะรักเค้าได้มากขนาดนี้
คิดแค่ว่าอยากจะจำเค้า...
..แต่ไม่เคยคิดว่า จะลืมเค้าได้ยังไง ในวันที่เจ็บปวด
เหตุผลที่สัก ตอนแรกก็ไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งหรอก พยายามนึกแล้วก็คิดออก
ว่าเค้าทำให้เราลืมแฟนเก่าได้(คนที่เกริ่นบอกแรกๆว่าฝังใจเป็นรักแรก)
เค้าทำได้โดยที่ไม่ต้องพยายามทำอะไรเลย แค่เค้าเข้ามาในชีวิตเราเฉยๆ
มาสอนอะไรหลายๆอย่าง ทั้งการวางตัวในสังคม ทัศคติต่อคนอื่นรอบตัว
ใส่ใจในรายละเอียดของชีวิตเรา แสดงความเป็นห่วง..
ทำให้เรารู้สึกอย่างที่เค้าบอกว่าเราเป็นคนพิเศษ ...เค้าทำให้เรารู้สึกว่าเราสำคัญ
ทั้งๆที่คนที่เราคบๆมา ก็ดูแลเราดี แต่ไม่เคยทำให้เรารู้สึกพิเศษได้เลย..
เค้าพูดอะไร เราจะเชื่อแทบ100% ไม่ได้ระวังตัวระวังใจอะไรเลย
ทุกวันนี้บางทีก็นั่งถามตัวเองนะว่าสักทำไม
เวลาเจ็บปวดมาก็จะมานั่งลูบรอยสัก ถามตัวเองว่าอยากจำเค้าในแบบไหนกันแน่
วันนึง..เราก็แอบจับได้ว่าเค้าเบื่อหน่ายความเด็กไม่รู้จักโตของเรา
บ่อยครั้งเราก็ทำอะไรเด็กๆโก๊ะๆ คิดอะไรไม่ทันเค้า จนเค้าหงุดหงิด
ประมาณทำตัวอืดอาด ไม่ค่อยคิดอะไร ไม่ใส่ใจเค้า
แล้วมันก็เป็นช่วงที่เราเหนื่อยกับเค้า แล้วเค้าก็เหนื่อยกับเรามามาก..
เป็นช่วงอิ่มตัว...ของความสัมพันธ์...
เราแอบดูไลน์เค้า...
เค้าคุยกับแฟนเก่า ไปทานข้าว ไปร้านเหล้า ...
คำหวานๆในไลน์ แม้ว่าไม่มีคำว่ารักในประโยคสนทนา...
แต่ก็มันทำให้ใจเราเต้นแรงมาก วินาทีที่รับรู้น่ะ
ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นที่ใจนานมาก แล้วเค้าก็มาทำให้รู้สึก ...
สมองไม่มีสิทธิสั่งการหัวใจใช่มั้ย...แต่สิ่งที่สมองรับรู้ หัวใจมันก็รับรู้เหมือนกัน...
ทั้งความรู้สึก..ทั้งร่างกาย มันสุดๆจริงๆ(ใครเคยโดนคนรักนอกใจน่าจะเคยรู้สึกแบบนี้กัน)
บางสิ่งที่เคยศรัทธา มันแบบพังลงตรงนั้น ...
ความเชื่อใจจากที่มีเป็นร้อย ก็เหลือ สิบเปอร์เซ็น...
เค้าพูดจาน่าเชื่อถือ พูดผิดเป็นถูกได้ อาจจะเพราะเราเด็กกว่าเค้ามาก..
พูดอะไรมาก็เชื่อ...
ทุกวันนี้ทำเป็นเชื่อ แต่ไม่เคยสบายใจเลย...
ต้นปี 2014 เรามีปัญหากันหนักมาก...หนักจนเราแทบจะไม่เชื่อตัวเอง
ว่าเราไม่อยากคิดอะไร จนกินเหล้าเมามาย แทบจะเล่นยาเลย ถ้าหาได้..
คนที่เสียใจจนเสียสติ มันเป็นงี้นี่เอง... ไม่ได้รู้สึกนานเลย...
เดือนกุมพา อาจจะคุยกัน เหมือนจะเข้าใจนะ...
แต่สุดท้าย เราก็ไม่วางใจอะไรเค้าเลย...
ทุกวันนี้ความสุขที่มี ก็น้อยนิดจริงๆ..เทียบกับทุกคืนที่คิดมากแล้วน่ะ...
...เราเห็นคนโสดชอบบ่นว่า เหงา ..
แต่คนโสดจะรู้มั้ยนะ ว่าหนึ่งคืนของคนมีแฟนที่ไม่เข้าใจกันน่ะ
มันสาหัสกว่า 1 คืนเหงาอีกนะ...
...ทุกวันนี้ คนอื่นรับรู้ว่าคบกัน..
ถึงเค้าจะบอกคนอื่นว่าเป็นพี่น้องกัน เวลาไปไหนด้วยกันน่ะนะ
บางทีลับหลังเรา เราก็รู้มาบ้างว่า เค้าบอกคนอื่นว่าไม่ได้คบกัน..
แต่ก็มาบอกกับเราอีกอย่างนึง....
อืมมมม...จากคนที่เราเคยคิดว่ารู้จักเค้าดีที่สุด...
วันนี้เราไม่รู้อะไรกับเค้าเลย...
ที่คิดว่ารู้จักเค้าดี แค่คิดไปเองทั้งนั้น
เพื่อนหลายคนบอกว่าทำไมไม่เลิกไปเลยนะ...
ตั้งแต่เค้าเข้ามา เราไม่ได้ไปเที่ยวไหนไกลๆกับเพื่อน ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเอง
แล้วตั้งแต่เกิดเรื่องแฟนเก่าเค้า เราก็เหมือนคนราหูอม ไม่มีความสุขเอาซะเลย
แต่เพื่อนทุกคนก็ต้องจุกประโยคเดียวที่เราบอกว่า'kuทำใจเลิกไม่ได้'
บางที...ต่อให้ที่เค้าพูดเป็นเรื่องจริง แต่ความรู้สึกเราอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้
ในเมื่อไม่ว่าจะพูดยังไง เราก็ไม่เชื่อ แล้วทุกๆอย่าง ทั้งบุคคลที่สาม ทั้งพยานอื่น..
...ถ้าถอยออกมา มันจะทำให้เรารู้สึกสับสน เราเลยไม่เชื่อทั้งเค้า ไม่เชื่อทั้งใคร
เอาความรู้สึกตัวเองเป็นหลัก...
เราทุกข์ใจกับความรู้สึกก่อนนอน ที่อธิบายกับใครไม่ได้..
เป็นความรู้สึกไม่สบายใจ ที่ไม่รู้จะทำยังไงกับมัน
นี่เพิ่งยานอนหลับมาจะเป็นเดือนแล้ว ยานอนหลับอ่อนๆในยาแก้แพ้อ่ะ...
(เผื่อใครอยากได้)
แอบคิดถึงช่วงเวลาที่ยิ้มเพราะเรื่องเค้าได้ทุกวัน...
มันไม่มีอีกแล้วล่ะ เลยอดไม่ได้ที่จะคิดถึง
ใครที่กำลังอยู่โม้เม้นนั้น อยากให้ซึมซับความรู้สึกนี้ไว้นะ
ความสุขนั้นน่ะ...รีบตักตวง เพราะหลังจากนั้นอาจจะมีแต่เรื่องร้องไห้ไม่เว้นวันเลย..
สรุปแล้วเราต้องการอะไรจากสังคมเนี่ย ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาอ่ะ
ขี้บ่นจริงๆ บ่นไปเรื่อยเลย
เราไม่หวัง ว่าใครจะคอมเม้นท์ ถ้าอ่านจบแล้วปิดไปเงียบๆก็ได้...
เพราะถ้าได้เพ้อแล้วคงยาวมากๆ จะพยายามวรรคให้อ่านง่ายนะ
แค่บางทีก็อยากให้สักคนรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเรากับเค้าบ้าง
เลยไม่คิดว่าจะห่างหายจากเว็บสยามโซนไปได้
เมื่อก่อนนี้ มีอะไรก็ระบายใส่สยามโซน จนตอนนี้พี่เว็บมาสเตอร์อาจจะเปลี่ยนไปสิบรุ่นแล้วก็ได้ อิอิ
เล่นสยามโซนมาตั้งแต่ป.5 ตอนนี้อายุ 22 ปีล่ะ
เป็นบ้านหลังเดียว ที่กุมแทบทุกความลับเรื่องรักๆใคร่ๆเราไว้ ตั้งแต่ยังรักไม่เป็น
จนอกหักครั้งแรก จูบแรก เรื่องบนเตียงครั้งแรก...
แหม่เราได้เพื่อนดีๆจากเว็บนี้เยอะมาก แล้วคนในครอบครัวก็ไม่เคยรับรู้ว่ามีเว็บนี้บนโลกด้วย
ไม่ได้เล่นบ่อยเหมือนเมื่อก่อน...ปัจจุบันก็นานๆทีกลับมาอ่านกระทู้สยามโซนบ้าง...
ตอบบ้าง ...ไม่ตอบบ้าง... บางปัญหาของเค้าก็เล็กมากๆในความรู้สึกของเรา
แต่พอคิดอีกมุม เค้าไม่เคยเผชิญ มันก็ต้องเป็นปัญหาใหญ่ของเค้าเหมือนตอนเราเป็นเด็กนั้นล่ะ
ไม่งันเราคงไม่มาเป็นได้อย่างทุกวันนี้...ถ้าคนโตกว่าขี้เกียจที่จะตอบ
ส่วนมากแล้วจะกลับมาอ่านกระทู้ตัวเองที่เคยตั้งไว้ 3-4 ปีก่อน
กระทู้บางกระทู้ที่ตั้งไว้ในอดีตใครจะไปรู้ว่ามันเป็นความทรงจำที่มีค่า
ต่อให้พิมไปร้องไห้ไปก็เถอะ พอกลับมาอ่านแล้วกลับยิ้มได้...
เราผ่านมันมาได้...แล้วเราก็ยังไม่ตาย
บางกระทู้ที่คนในบอร์ดตั้งพวก อ่านแล้วฟิน กรี๊ดๆ เมื่อก่อนเคยฟินไปกับเค้านะ
เด่วนี้อ่านแล้ว...รู้สึกเฉยชา อ่า...เป็นช่วงเวลาทำใจลำบากว่าตัวเองแก่
บ้างกระทู้มีปัญหาหนักๆมา ตั้งใจอ่านอย่างดีนะ...
แต่สุดท้ายก็ไม่พิมตอบอะไร...
ไม่ใช่ว่าไม่อยากตอบ แต่ไม่รู้ว่าคำตอบที่เค้าได้ไป เค้าจะทำได้แค่ไหน
อาจจะดีกว่าถ้าไม่ตอบอะไรแล้วให้ไปเจอความเป็นจริงกับชีวิตจริงของเค้าเอง
ประสบการณ์เรื่องพวกนี้สอนกันไม่ได้จริงๆ โดยเฉพาะเรื่องความรักเนี่ย...
ตั้งแต่เลิกกับแฟนคนที่รักมาก เค้าเป็นรักแรกด้วยสิ..
เราก็ไม่คิดว่าเราจะต้องเสียใจอะไรมากมายขนาดนั้นอีกแล้ว..
แต่ความเป็นจริงแล้ว ยิ่งโต คนเรายิ่งทำร้ายกันได้มากกว่าตอนเป็นเด็กๆอีกนะ
ตอนนั้นที่คบกับแฟนคนที่รักมากฝังใจมาก..
(บางครั้งก็แยกไม่ออกนะ ว่ารักกับฝังใจอะไรที่ทำให้เราไม่ยอมตัดใจจริงๆสักที)
เสียใจมากเพราะเวลาที่คบกันมันค่อนข้างนาน (4ปี)
มีคำสัญญา มีคำสาบาน มีคำพูดหวานหูเยอะแยะมากมาย
กว่าจะใช้เวลาทำใจ ไม่รู้เลยว่านานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกที ก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องของเค้าไปแล้ว
แล้วมันตอนไหนก็ไม่รู้...
ส่วนหนึ่งที่เลิกกันก็คงเพราะ เราคิดว่า เราจะไม่มีวันเลิกกันได้...
เพราะคิดอย่างนั้น คิดว่าไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็จะไม่มีวันเลิกกัน...
บางปัญหาเล็กๆ ก็แค่มองข้ามไป ไม่เคยทำให้มันเคลียร์ๆกัน..
อาจจะเพราะกลัวทะเลาะกัน อาจจะกลัวว่าตัวเองงี่.เง่า กลัวโน่นนี่นั้นจนไม่พูดกัน
สุดท้ายมันก็กลายเป็นปมเล็กๆ แล้วพอเวลาผ่านไป มันก็ขมวดแน่นขึ้น ใหญ่ขึ้น..
แล้วมันก็แกะไม่ออก ความรู้สึกที่เคยมีต่อกันมากมาย ก็หมดลง
....ความสัมพันธ์บางทีก็ตลกดีนะ
รักกันมาแทบเป็นแทบตาย สุดท้ายก็เลิกกัน
.......ไม่รู้ว่าเราพรรณาหรือเกริ่นเพื่ออะไร
ตอนนี้เรากำลังเสียใจ แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง จะพูดกับใครได้
คนที่เราคบปัจจุบันนี้ กำลังทำให้เราคิดถึงคำพูดของเพื่อนเราคนนึง
เพื่อนเราเล่าให้ฟังว่า นางเคยอ้วนมาก ...แล้วก็มีแฟนคนนึง
ระหว่างที่คบกัน เค้าไม่เคยเปิดตัว หรือทำอะไรที่ออกหน้าออกตาว่าคบกับนางเลย..
ประโยคที่เราจำจนถึงทุกวันนี้คือ 'มีแฟนอยู่..แล้วแฟนนอกใจ..
ไม่เจ็บเท่ากับมีแฟน..แต่เขาไม่เปิดเผยว่าเราคบกับเขา
แฟนนอกใจ ไม่เจ็บเท่าแฟนอายที่จะเดินข้างเรา'
....เราชักจะซึ้งกับ ความหมายที่เพื่อนเราพูดไว้แล้วล่ะ
(ต่อมาเพื่อนเราเลิกกับแฟนคนนั้นแล้วปัจจุบันผอมสวยมาก)
...เราคิดจะเล่าเรื่องของเค้าในสยามโซนมานานแล้วล่ะ
พอเริ่มเล่ามันก็ยาวเหยียดซะจน...เราเหนื่อย สุดท้ายก็เซฟไว้ในword ได้ประมาณ 20 หน้ากระดาษ
สุดท้ายก็ไม่ลง เพราะรู้สึกมันไร้สาระมาก..(รู้สึกเหมือนเป็นเด็กบ้าๆที่บ่นหาคนรัก)
เขียนเป็นนิยายคงได้เป็นเล่มแน่ๆ
เวลาเห็นหน้าเค้า หรือร้องไห้เพราะเค้า ก็จะคิดถึงเวลารู้จักกันแรกๆ...
ทุกครั้งพอถึงช่วงเวลาร่อแร่ของความสัมพันธ์...
เรามักจะคิดถึงจุดเริ่มต้น...?
เป็นกันบ้างมั้ย?
เราเจอเค้าในที่อโคจร หน้าผับแห่งนึง...
เราก็แค่ทอมปอนๆ หน้าตาไม่ได้ดีอะไร แต่เค้าก็ให้เพื่อนมาขอเบอร์
ถึงเราบอกว่ามีแฟนแล้ว เพื่อนเค้าก็ขอไลน์ไปแทน...
ใครขอไม่สำคัญหรอก..มันสำคัญที่เราทักไปในสามวันต่อมาแล้วก็ได้คุยกัน
เราไ่ม่เคยคิดจะจริงจังกับเค้าเลย..คิดว่าคุยเล่นๆไปวันๆ
แต่คงเพราะด้วยนิสัย ทัศนคติ และน่าตาของเค้า
เราก็ชอบเค้าไปซะได้ ตอนไหนไม่รู้ ....
จากจุดนั้นเราก็ทิ้งแฟนสาวแสนดี ..ไปกับเค้าหน้าตาเฉย
ยอมรับว่า ณ จุดนั้น เ ล วร้ายมาก
ยอมรับกับสังคมเพื่อนทุกข้อกล่าวหาว่าเราทิ้งแฟนไปกับผญ.อื่น
คือไม่ได้ลิเกนะแต่ใครมาถามถึงความสัมพันธ์เราเล่าไปตามตรง..
ไม่เคยใส่สีตีไข่ให้ตัวองดูดี แล้วว่าร้ายแฟนเก่าเลย
แฟนเก่าเค้าก็แสนดีมากกก ไม่อาฆาตเราเลยนะ หรือเป็นช่วงเวลาเกลียดเรามากก็ไม่รู้
เลยไม่มายุ่งกับเราเลย ช่วงนั้น ...
ก่อนเลิกเค้าแค่ตบหน้าเราสองที กับผลัก แค่นั้นเอง ...
(เพื่อนเราแต่ละคนบอกว่าถ้าเป้นkuนะ แกจมคาเท้าแล้ว ถ้าเค้าจะทำถึงขนาดนั้นเราก็จะยอมนอนให้กระทืบนะ เพราะเรื่องนี้เราเป็นคนผิดจริงๆ )
ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของคนคบกัน..
เราว่าช่วงจีบกันนี่หล่ะ...
มันมียิ้ม...หัวเราะ คิดถึงเค้าก็มีแต่ความสุข...
ไม่วางใจกับเค้ามากเกินไปจนถึงขั้นหึง แล้วก็แทบไม่มีอะไรให้ทะเลาะกันให้เสียใจ
ภาวะโลกสีชมพู อยู่ดีๆก็นั่งหัวเราะ...
ทั้งรู้สึกดีทั้งกลัว ..กลัวว่าถ้ารักเค้าแล้วเสียใจต้องเป็นบ้าแน่ๆ
(ทั้งที่ตอนนั้นก็อาจจะรักไปแล้วก็ได้)
ความไม่ชัดเจนมันมีระยะเวลาของมันเนอะ...
ในช่วงนึงความไม่ชัดเจนมันก็ดีอยู่หรอก...
แต่พอเรารู้สึกกับอีกฝ่ายมากขึ้น กลับเป็นเราเองที่ต้องการความชัดเจน..
แต่ด้วยความที่เราก็แค่เด็กกะโหลกกะลา เทียบกับเค้าที่เป็นสาววัยทำงานหน้าตาดี
มันไม่ติดฝุ่นไม่ใกล้กันเลย...
แล้วพอความรู้สึกมันมากขึ้น..ใจเราก็เริ่มเจ็บ เองมากขึ้นเรื่อยๅ
เวลาผ่านไปสองสัปดาห์จากที่รู้จักกัน...
เรากับเค้าก็มีอะไรกัน แหม่ก็จ้องจะจับเค้ากินอยู่ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
สัปดาห์ต่อมาเราก็สักชื่อเค้า ไว้ที่เหนืออกข้างซ้าย...
มารู้ตัวอีกที มันอยู่เหนือหัวใจเลยนะ...
ในตอนนั้นก็ยังไม่คิดว่าตัวเองจะรักเค้าได้มากขนาดนี้
คิดแค่ว่าอยากจะจำเค้า...
..แต่ไม่เคยคิดว่า จะลืมเค้าได้ยังไง ในวันที่เจ็บปวด
เหตุผลที่สัก ตอนแรกก็ไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งหรอก พยายามนึกแล้วก็คิดออก
ว่าเค้าทำให้เราลืมแฟนเก่าได้(คนที่เกริ่นบอกแรกๆว่าฝังใจเป็นรักแรก)
เค้าทำได้โดยที่ไม่ต้องพยายามทำอะไรเลย แค่เค้าเข้ามาในชีวิตเราเฉยๆ
มาสอนอะไรหลายๆอย่าง ทั้งการวางตัวในสังคม ทัศคติต่อคนอื่นรอบตัว
ใส่ใจในรายละเอียดของชีวิตเรา แสดงความเป็นห่วง..
ทำให้เรารู้สึกอย่างที่เค้าบอกว่าเราเป็นคนพิเศษ ...เค้าทำให้เรารู้สึกว่าเราสำคัญ
ทั้งๆที่คนที่เราคบๆมา ก็ดูแลเราดี แต่ไม่เคยทำให้เรารู้สึกพิเศษได้เลย..
เค้าพูดอะไร เราจะเชื่อแทบ100% ไม่ได้ระวังตัวระวังใจอะไรเลย
ทุกวันนี้บางทีก็นั่งถามตัวเองนะว่าสักทำไม
เวลาเจ็บปวดมาก็จะมานั่งลูบรอยสัก ถามตัวเองว่าอยากจำเค้าในแบบไหนกันแน่
วันนึง..เราก็แอบจับได้ว่าเค้าเบื่อหน่ายความเด็กไม่รู้จักโตของเรา
บ่อยครั้งเราก็ทำอะไรเด็กๆโก๊ะๆ คิดอะไรไม่ทันเค้า จนเค้าหงุดหงิด
ประมาณทำตัวอืดอาด ไม่ค่อยคิดอะไร ไม่ใส่ใจเค้า
แล้วมันก็เป็นช่วงที่เราเหนื่อยกับเค้า แล้วเค้าก็เหนื่อยกับเรามามาก..
เป็นช่วงอิ่มตัว...ของความสัมพันธ์...
เราแอบดูไลน์เค้า...
เค้าคุยกับแฟนเก่า ไปทานข้าว ไปร้านเหล้า ...
คำหวานๆในไลน์ แม้ว่าไม่มีคำว่ารักในประโยคสนทนา...
แต่ก็มันทำให้ใจเราเต้นแรงมาก วินาทีที่รับรู้น่ะ
ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นที่ใจนานมาก แล้วเค้าก็มาทำให้รู้สึก ...
สมองไม่มีสิทธิสั่งการหัวใจใช่มั้ย...แต่สิ่งที่สมองรับรู้ หัวใจมันก็รับรู้เหมือนกัน...
ทั้งความรู้สึก..ทั้งร่างกาย มันสุดๆจริงๆ(ใครเคยโดนคนรักนอกใจน่าจะเคยรู้สึกแบบนี้กัน)
บางสิ่งที่เคยศรัทธา มันแบบพังลงตรงนั้น ...
ความเชื่อใจจากที่มีเป็นร้อย ก็เหลือ สิบเปอร์เซ็น...
เค้าพูดจาน่าเชื่อถือ พูดผิดเป็นถูกได้ อาจจะเพราะเราเด็กกว่าเค้ามาก..
พูดอะไรมาก็เชื่อ...
ทุกวันนี้ทำเป็นเชื่อ แต่ไม่เคยสบายใจเลย...
ต้นปี 2014 เรามีปัญหากันหนักมาก...หนักจนเราแทบจะไม่เชื่อตัวเอง
ว่าเราไม่อยากคิดอะไร จนกินเหล้าเมามาย แทบจะเล่นยาเลย ถ้าหาได้..
คนที่เสียใจจนเสียสติ มันเป็นงี้นี่เอง... ไม่ได้รู้สึกนานเลย...
เดือนกุมพา อาจจะคุยกัน เหมือนจะเข้าใจนะ...
แต่สุดท้าย เราก็ไม่วางใจอะไรเค้าเลย...
ทุกวันนี้ความสุขที่มี ก็น้อยนิดจริงๆ..เทียบกับทุกคืนที่คิดมากแล้วน่ะ...
...เราเห็นคนโสดชอบบ่นว่า เหงา ..
แต่คนโสดจะรู้มั้ยนะ ว่าหนึ่งคืนของคนมีแฟนที่ไม่เข้าใจกันน่ะ
มันสาหัสกว่า 1 คืนเหงาอีกนะ...
...ทุกวันนี้ คนอื่นรับรู้ว่าคบกัน..
ถึงเค้าจะบอกคนอื่นว่าเป็นพี่น้องกัน เวลาไปไหนด้วยกันน่ะนะ
บางทีลับหลังเรา เราก็รู้มาบ้างว่า เค้าบอกคนอื่นว่าไม่ได้คบกัน..
แต่ก็มาบอกกับเราอีกอย่างนึง....
อืมมมม...จากคนที่เราเคยคิดว่ารู้จักเค้าดีที่สุด...
วันนี้เราไม่รู้อะไรกับเค้าเลย...
ที่คิดว่ารู้จักเค้าดี แค่คิดไปเองทั้งนั้น
เพื่อนหลายคนบอกว่าทำไมไม่เลิกไปเลยนะ...
ตั้งแต่เค้าเข้ามา เราไม่ได้ไปเที่ยวไหนไกลๆกับเพื่อน ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเอง
แล้วตั้งแต่เกิดเรื่องแฟนเก่าเค้า เราก็เหมือนคนราหูอม ไม่มีความสุขเอาซะเลย
แต่เพื่อนทุกคนก็ต้องจุกประโยคเดียวที่เราบอกว่า'kuทำใจเลิกไม่ได้'
บางที...ต่อให้ที่เค้าพูดเป็นเรื่องจริง แต่ความรู้สึกเราอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้
ในเมื่อไม่ว่าจะพูดยังไง เราก็ไม่เชื่อ แล้วทุกๆอย่าง ทั้งบุคคลที่สาม ทั้งพยานอื่น..
...ถ้าถอยออกมา มันจะทำให้เรารู้สึกสับสน เราเลยไม่เชื่อทั้งเค้า ไม่เชื่อทั้งใคร
เอาความรู้สึกตัวเองเป็นหลัก...
เราทุกข์ใจกับความรู้สึกก่อนนอน ที่อธิบายกับใครไม่ได้..
เป็นความรู้สึกไม่สบายใจ ที่ไม่รู้จะทำยังไงกับมัน
นี่เพิ่งยานอนหลับมาจะเป็นเดือนแล้ว ยานอนหลับอ่อนๆในยาแก้แพ้อ่ะ...
(เผื่อใครอยากได้)
แอบคิดถึงช่วงเวลาที่ยิ้มเพราะเรื่องเค้าได้ทุกวัน...
มันไม่มีอีกแล้วล่ะ เลยอดไม่ได้ที่จะคิดถึง
ใครที่กำลังอยู่โม้เม้นนั้น อยากให้ซึมซับความรู้สึกนี้ไว้นะ
ความสุขนั้นน่ะ...รีบตักตวง เพราะหลังจากนั้นอาจจะมีแต่เรื่องร้องไห้ไม่เว้นวันเลย..
สรุปแล้วเราต้องการอะไรจากสังคมเนี่ย ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาอ่ะ
ขี้บ่นจริงๆ บ่นไปเรื่อยเลย
แก้ไขล่าสุด 5 เม.ย. 57 07:58 |
เลขไอพี : ไม่แสดง
มุมสมาชิก กระทู้ล่าสุดโดย บักซอ
- แก่จนอายุ30+แล้ว ถ้าไม่เมาจะมาตั้งกระทู้หรอ (ความรัก)
- ละครฉากสุดท้ายจบลง ปิดม่าน แล้วเราก็เดินจากกัน ... (ความรัก)
- รอกลับมารักกัน..งันหรอ? (ความรัก)
- นก...นกแดรกนกบินกลับรัง..นก..นก ..นก[บ่น] (ความรัก)
- เผื่อลืมไปว่ารักกันรึเปล่า..? (ความรัก)
- เคยชอบยังไงก็ยังชอบอยู่..เป็นป่ะ? (ความรัก)
- กระทู้โดย บักซอ ทั้งหมด
แสดงกระทู้ล่าสุดโดยเปิด มุมสมาชิก และเลือกแสดงกระทู้ที่ตั้ง
อ่านต่อ คุณอาจจะสนใจเนื้อหาเหล่านี้ (ความคิดเห็นกระทู้ อยู่ด้านล่าง)
ความคิดเห็น
ยังไม่มีความคิดเห็น
จะต้องเป็นสมาชิกจึงจะแสดงความคิดเห็นได้
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google
เป็นสมาชิกอยู่แล้ว ลงชื่อเข้าใช้ระบบ
ยังไม่ได้เป็นสมาชิก สมัครสมาชิกใหม่
หรือจะลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google หรือ Facebook ก็ได้
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Facebook
ลงชื่อเข้าใช้ระบบด้วย Google